برخی برای دست بوسی و دیده بوسی شیطان جلوی توالتش بست می نشینند!

گویا برخی خیلی دلشان می خواهد جلوی توالتِ باراک اوباما منتظر بمانند
 و به طور تصادفی به دیده بوسی و دست بوی شیطان نائل شوند!

شیخ؟حسن روحانی بصیرت اسلامی و قرآنی لازم دارد

مباهله ی یاران خدا با لشکریان شیطان

مدینه اولین باری است که میهمانانی چنین غریبه را به خود می بیند. کاروانی متشکل از شصت میهمان نا آشنا که لباس های بلند مشکی پوشیده اند، به گردنشان صلیب آویخته اند، کلاه های جواهرنشان بر سر گذاشته اند، زنجیرهای طلا به کمر بسته اند و انواع و اقسام طلا و جواهرات را بر لباس های خود نصب کرده اند.
وقتی این شصت نفر برای دیدار با پیامبر، وارد مسجد می شوند، همه با حیرت و تعجب به آنها نگاه می کنند. اما پیامبر بی اعتنا از کنار آنان می گذرد و از مسجد بیرون می رود.
هم هیأت میهمان و هم مسلمانان، از این رفتار پیامبر، غرق در تعجب و شگفتی می شوند. مسلمانان تا کنون ندیده اند که پیامبر مهربانشان به میهمانان بی توجهی کند.
به همین دلیل، وقتی سرپرست هیأت مسیحی ، علت بی اعتنایی پیامبر را سؤال می کند، هیچ کدام از مسلمانان پاسخی برای گفتن پیدا نمی کنند.
تنها راهی که به نظر همه می رسد، این است که علت این رفتار پیامبر را از حضرت علی بپرسند، چرا که او نزدیک ترین فرد به پیامبر و آگاه ترین ، نسبت به دین و سیره و سنت اوست.مشکل ، مثل همیشه به دست علی حل می شود. پاسخ او این است که:
«پیامبر با تجملات و تشریفات، میانه ای ندارند؛ اگر می خواهید مورد توجه و استقبال پیامبر قرار بگیرید، باید این طلاجات وجواهرات و تجملات را فرو بگذارید و با هیأتی ساده، به حضور ایشان برسید. »
این رفتار پیامبر، هیأت میهمان را به یاد پیامبرشان ، حضرت مسیح می اندازد که خود با نهایت سادگی می زیست و پیروانش را نیز به رعایت سادگی سفارش می کرد.
آنان از این که می بینند، در رفتار و کردار، این همه از پیامبرشان فاصله گرفته اند، احساس شرمساری می کنند.
میهمانان مسیحی وقتی جواهرات و تجملات خود را کنار می گذارند و با هیأتی ساده وارد مسجد می شوند، پیامبر از جای بر می خیزد و به گرمی از آنان استقبال می کند.
شصت دانشمند مسیحی، دور تا دور پیامبر می نشینند و پیامبر به یکایک آنها خوش آمد می گوید. در میان این شصت نفر، که همه از پیران و بزرگان مسیحی نجران هستند، ابوحارثه اسقف بزرگ نجران و شرحبیل نیز به چشم می خورند. پیداست که سرپرستی هیأت را ابوحارثه اسقف بزرگ نجران، برعهده دارد. او نگاهی به شرحبیل و دیگر همراهان خود می اندازد و با پیامبر شروع به سخن گفتن می کند:«چندی پیش نامه ای از شما به دست ما رسید، آمدیم تا از نزدیک ، حرف های شما را بشنویم.»
پیامبر می فرماید:
«آنچه من از شما خواسته ام، پذیرش اسلام و پرستش خدای یگانه است.»
و برای معرفی اسلام، آیاتی از قرآن را برایشان می خواند.
اسقف اعظم پاسخ می دهد: «اگر منظور از پذیرش اسلام، ایمان به خداست، ما قبلاً به خدا ایمان آورده ایم و به احکام او عمل می کنیم.»
پیامبر می فرماید:
«پذیرش اسلام، آثار و علایمی دارد که با آنچه شما معتقدید و انجام می دهید، سازگاری ندارد. شما برای خدا فرزند قائلید و مسیح را خدا می دانید، در حالی که این اعتقاد، با پرستش خدای یگانه متفاوت است.»
اسقف برای لحظاتی سکوت می کند و در ذهن دنبال پاسخی مناسب می گردد. یکی دیگر از بزرگان مسیحی که اسقف را در مانده در جواب می بیند، به یاری اش می آید و پاسخ می دهد:
«مسیح به این دلیل فرزند خداست که مادر او مریم، بدون این که با کسی ازدواج کند، او را به دنیا آورد. این نشان می دهد که او باید خدای جهان باشد.»
پیامبر لحظه ای سکوت می کند.
ناگهان فرشته وحی نازل می شود و پاسخ این کلام را از جانب خداوند برای پیامبر می آورد. پیامبر بلافاصله پیام خداوند را برای آنان بازگو می کند: «وضع حضرت عیسی در پیشگاه خداوند، همانند حضرت آدم است که او را به قدرت خود از خاک آفرید...»(1)
و توضیح می دهد که «اگر نداشتن پدر دلالت بر خدایی کند، حضرت آدم که نه پدر داشت و
نه مادر، بیشتر شایسته مقام خدایی است. در حالی که چنین نیست و هر دو بنده و مخلوق خداوند هستند.»
لحظات به کندی می گذرد، همه سرها را به زیر می اندازند و به فکر فرو می روند. هیچ یک از شصت دانشمند مسیحی، پاسخی برای این کلام پیدا نمی کنند. لحظات به کندی می گذرد؛ دانشمندان یکی یکی سرهایشان را بلند می کنند و درانتظار شنیدن پاسخ به یکدیگر نگاه می کنند، به اسقف اعظم، به شرحبیل؛ اما... سکوت محض.
عاقبت اسقف اعظم به حرف می آید: «ما قانع نشدیم. تنها راهی که برای اثبات حقیقت باقی می ماند، این است که با هم مباهله کنیم. یعنی ما و شما دست به دعا برداریم و از خداوند بخواهیم که هر کس خلاف می گوید، به عذاب خداوند گرفتار شود.»
پیامبر لحظه ای می ماند. تعجب می کند از اینکه اینان این استدلال روشن را نمی پذیرند و مقاومت می کنند. مسیحیان چشم به دهان پیامبر می دوزند تا پاسخ او را بشنوند.
دراین حال، باز فرشته وحی فرود می آید و پیام خداوند را به پیامبر می رساند. پیام این است:
«هر کس پس از روشن شدن حقیقت، با تو به انکار و مجادله برخیزد، [به مباهله دعوتش کن]
بگو بیایید، شما فرزندانتان را بیاورید و ما هم فرزندانمان، شما زنانتان را بیاورید و ما هم زنانمان. شما جان هایتان را بیاورید و ما هم جان هایمان، سپس با تضرع به درگاه خدا رویم و لعنت او را بر دروغگویان طلب کنیم.» (2)
پیامبر پس از انتقال پیام خداوند به آنان، اعلام می کند که من برای مباهله آماده ام. دانشمندان مسیحی به هم نگاه می کنند، پیداست که برخی از این پیشنهاد اسقف رضایتمند نیستند، اما انگار چاره ای نیست.
زمان مراسم مباهله، صبح روز بعد و مکان آن صحرای بیرون مدینه تعیین می شود.
دانشمندان مسیحی موقتاً با پیامبر خداحافظی می کنند و به اقامتگاه خود باز می گردند تا برای مراسم مباهله آماده شوند.
صبح است. شصت دانشمند مسیحی در بیرون مدینه ایستاده اند و چشم به دروازه مدینه دوخته اند تا محمد با لشکری از یاران خود، از شهر خارج شود و در مراسم مباهله حضور پیدا کند.
تعداد زیادی از مسلمانان نیز در کنار دروازه شهر و در اطراف مسیحیان و در طول مسیر صف کشیده اند تا بیننده این مراسم بی نظیر و بی سابقه باشند.
نفس ها در سینه حبس شده و همه چشم ها به دروازه مدینه خیره شده است.
لحظات انتظار سپری می شود و پیامبر در حالی که حسین را در آغوش دارد و دست حسن را در دست، از دروازه مدینه خارج می شود. پشت سر او تنها یک مرد و زن دیده می شوند. این مرد علی است و این زن فاطمه.
تعجب و حیرت، همراه با نگرانی و وحشت بردل مسیحیان سایه می افکند.
شرحبیل به اسقف می گوید: نگاه کن. او فقط دختر، داماد و دو نوه خود را به همراه آورده است.
اسقف که صدایش از التهاب می لرزد، می گوید:
«همین نشان حقانیت است. به جای این که لشکری را برای مباهله بیاورد، فقط عزیزان و نزدیکان خود را آورده است، پیداست به حقانیت دعوت خود مطمئن است که عزیزترین کسانش را سپر بلا ساخته است.»
شرحبیل می گوید: «دیروز محمد گفت که فرزندانمان و زنانمان و جان هایمان. پیداست که علی را به عنوان جان خود همراه آورده است.»
«آری، علی برای محمد از جان عزیزتر است. در کتاب های قدیمی ما، نام او به عنوان وصی و جانشین او آمده است…»
در این حال، چندین نفر از مسیحیان خود را به اسقف می رسانند و با نگرانی و اضطراب می گویند:
«ما به این مباهله تن نمی دهیم. چرا که عذاب خدا را برای خود حتمی می شماریم.»
چند نفر دیگر ادامه می دهند : «مباهله مصلحت نیست. چه بسا عذاب، همه مسیحیان را در بر بگیرد.»
کم کم تشویش و ولوله در میان تمام دانشمندان مسیحی می افتد و همه تلاش می کنند که به نحوی اسقف را از انجام این مباهله بازدارند.
اسقف به بالای سنگی می رود، به اشاره دست ، همه را آرام می کند و در حالیکه چانه و موهای سپید ریشش از التهاب می لرزد ، می گوید:
«من معتقدم که مباهله صلاح نیست. این پنج چهره نورانی که من می بینم، اگر دست به دعا بردارند، کوه ها را از زمین می کنند، در صورت وقوع مباهله، نابودی ما حتمی است و چه بسا عذاب ، همه مسیحیان جهان را در بر بگیرد.»
اسقف از سنگ پایین می آید و با دست و پای لرزان و مرتعش، خود را به پیامبر می رساند. بقیه نیز دنبال او روانه می شوند.
اسقف در مقابل پیامبر، با خضوع و تواضع، سرش را به زیر می افکند و می گوید:«ما را از مباهله معاف کنید. هر شرطی که داشته باشید، قبول می کنیم.»
پیامبر با بزرگواری و مهربانی، انصرافشان را از مباهله می پذیرد و می پذیرد که به ازای پرداخت مالیات، از جان و مال آنان و مردم نجران، در مقابل دشمنان، محافظت کند.
خبر این واقعه، به سرعت در میان مسیحیان نجران و دیگر مناطق پخش می شود و مسیحیان حقیقت جو را به مدینه پیامبر سوق می دهد.
پانوشتها:
1 ـ ان مثل عیسی عندالله کمثل آدم خلقه من تراب ثم قال له کن فیکون. (آل عمران3. آیه 59).
2ـ فمن حاجّک فیه من بعد ما جاءک من العلم ، فقل تعالوا ندع ابناءنا و ابناءکم و نساءنا و نساءکم و انفسنا و انفسکم ثم نبتهل فنجعل لعنت الله علی الکاذبین. (آل عمران3. آیه 61).

علاءالدین بروجردی؛گماشته ای که سر بزنگاه زیر پای انقلاب را خالی کرد/برجام جام آخرتان است

تعهدات برجام ، فرجام بدمستی آقایان است!

انتقاد شدید الحن جنبش عدالتخواه از رییس کمیسیون امنیت ملی مجلس:

شما که تفاوت تحریم های اولیه و ثانویه را نمی دانید طبیعی است که از برجام هم دفاع کنید!/ اگر با شما که اخبار شورای امنیت ملی را به اشتباه رسانه ای کردید برخورد شود دیگر کسی به خود جرات این کار را نمیدهد

ظاهرا جنابعالی آنقدر از توافق ذوق زده شده اید که حتی وظائف ذاتی خود در مقام ریاست کمیسیون امنیت ملی مجلس را هم فراموش کرده اید و الفبای اولیه مسئولیت خود را هم از یاد برده اید. بنابراین لازم است اطلاعات اولیه مربوط به مسئولیتی که به عهده دارید را یادآور شویم.

گروه سیاسی- رجانیوز: پیرو مواضع اخیر دکتر علاءالدین بروجردی رییس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس نهم، جنبش عدالتخواه دانشجویی  نامه ای سرگشاده خطاب به وی منتشر کرد که متن کامل آن را از نظر می گذرانید:

 

بسمه تعالی

 

جناب دکتر علاء الدین بروجردی

سلام

 

مقدمات را فاکتور میگیریم و به سراغ اصل بحث میرویم!

 

 پیش از این با دفاع جانانه ی حضرتعالی و جناب ابوترابی در کمیسیون برجام موجبات آشنایی ملت شریف ایران با دیدگاههای آنجنابان ایجاد شده بود. لذا جملات و عبارات و نامه های جدید حضرتعالی در دفاع از برجام، دیگر موجب تعجب نمی شود! دیگر سطح تحلیل رییس کمیسیون امنیت ملی مملکت موجب غصه ی جامعه ی دانشگاهی نمی شود! دیگر اینکه شما حتی تفاوت تحریم های اولیه و ثانویه را هم نمی دانید بسیار عادی جلوه می کند! دیگر همگان عادت کرده اند! همگان "بی خیال" تحلیل ها و تفسیرهای حضرتعالی شده اند، و این بی خیالی تا بدانجاست که وقتی تحلیل  می کنید: "همین که ۳.۶۷ درصد غنی سازی را تصریح کردند نشان دهنده این است که این حق را پیدا کرده‌ایم" دیگر کسی حتی حوصله ندارد بپرسد که این حق اعطایی را از کدام بند برجام استنباط فرموده اید؟! 

 

اما در میان تمام اظهارات و تحلیل هایتان که دیگر برای کسی عجیب نیست، یک جمله ی حضرتعالی استثنائا موجبات تعجب همگان را فراهم کرد! و آن اینکه دیروز برای دفاع از طرح طراحی شده تان، دست به دامان افشای اخبار بالاترین مرکز نظام در تصمیمات سیاسی امنیتی، و نظامی شده اید و در جلسه علنی مجلس گفته اید: «شورای عالی امنیت که سران سه قوه در آن حضور دارند، برجام را تأیید کرده اند.».

 

ظاهرا جنابعالی آنقدر از توافق ذوق زده شده اید که حتی وظائف ذاتی خود در مقام ریاست کمیسیون امنیت ملی مجلس را هم فراموش کرده اید و الفبای اولیه مسئولیت خود را هم از یاد برده اید. بنابراین لازم است اطلاعات  اولیه مربوط  به مسئولیتی که به عهده دارید را یادآور شویم.

 

اولا جنابعالی خوب میدانید که گرچه توافق جامع در شورای عالی امینت ملی بررسی شده است، اما نه تنها نتیجه ی آن به تایید و امضاء رهبر انقلاب نرسیده، بلکه رهبری معظم در دیدار با اعضای مجلس خبرگان رهبری تکلیف را روشن کردند، ایشان در بخشی از سخنانشان با اشاره به بحث‌های روزهای اخیر درباره نقش مجلس شورای اسلامی در بررسی برجام، فرمودند: «درخصوص ابعاد حقوقی و قانونی این موضوع و اقتضائات آن، باید صاحبنظران و کارشناسان حقوقی نظر دهند اما از نگاه کلی، من معتقدم و به آقای رئیس‌جمهور هم گفته‌ام که مصلحت نیست، مجلس شورای اسلامی از موضوع بررسی برجام کنار گذاشته شود. من در مورد نحوه بررسی و اینکه آن را رد کنند و یا تصویب کنند هیچ توصیه‌ای به مجلس ندارم و این، نمایندگان ملت هستند که باید تصمیم بگیرند». سخنان قاطع رهبری در خصوص لزوم بررسی توافق جامع در مجلس شورای اسلامی، به معنای این است که تصویب یا رد توافق جامع باید از طریق مجلس شورای اسلامی صورت پذیرد.

 

ثانیا طبق اصل ۱۷۶ قانون اساسی «مصوبات شورای عالی امنیت ملی پس از تأیید مقام رهبری قابل اجراست» و بدون امضا و تایید رهبری مصوبات شورای عالی امنیت ملی وجاهت قانونی ندارد و اصلا مصوبه قانونی محسوب نمی شود. چگونه جنابعالی ادعا می کنید شورای عالی امنیت ملی توافق را تصویب کرده است حال آنکه به تصویب رهبری نرسیده است. اگر نبود ملاحظات سیاسی برخی مدعیان قانونمداری باید با جنابعالی که خود نماینده مجلس قانونگذاری هستید برخورد جدی شود تا دیگر کسی جرات نکند برای رسیدن به مطامع سیاسی هم قانون را زیر پا گذارد و هم مطلب کذب به رهبری انقلاب نسبت دهد.

 

ثالثا اخبار شورای عالی امنیت ملی طبقه بندی شده و محرمانه است و اگر بنا باشد اخبار این شورا عمومی شود حتما باید به تایید اعضای این شورا برسد و از طریق مراجع قانونی و مسئولین این شورا عمومی شود. حال که دبیر این شورا نیز از بیان اخبار شورای عالی امنیت ملی در خصوص توافق خودداری کرده، جنابعالی چه کاره اید که به خود اجازه می دهید مطلبی خلاف واقع را به عنوان مصوبه ی شورا به طور عمومی مطرح کنید؟ به شما توصیه می کنیم اگر تا این حد از توافق ذوق زده اید که هم نکات اولیه کاری خود را فراموش کرده اید و هم به مغلطه گویی متوسل شده اید، حداقل رعایت شان جایگاهی که در آن قرار دارید را بکنید تا مردم مجددا درباره شما تصمیم گیری کنند.

 

والسلام

به امید ظهور عدالت گستر گیتی

جنبش عدالتخواه دانشجویی

مهر ماه ۱۳۹۴

 

مدافعین دولت می گفتند از متن برجام به مردم چیزی نگوئید/وادادگی محصّل انگلیس هر روز بیشتر تشدید می شود

افشاگری حجت الاسلام نبویان از حاشیه سازی ها برای کمیسیون برجام + صوت

مدافعین دولت می گفتند از متن برجام به مردم چیزی نگوئید/ برخی نگاه جناحی را به منافع ملی ترجیح می دادند/ اگر قرار به بررسی طرح باشد، صالح ترین مرجع کمیسیون برجام است / برخی خواستند از رهبری خرج کنند ولی آقا فرمودند طرح باید بیشتر بررسی بشود

در دو سه جلسه اخیر که داشت گزارش آمده می‌شد این دوستان متاسفانه فشار سنگینی آوردند در حالی که من الان به شما بگویم دیروز از جلسه رفتند بیرون اصلاً برای این که برای این‌که اکثریت را بیاندازند و این گزارش به تصویب نهایی نرسد و امروز به صحن نرسد.

گروه سیاسی-رجانیوز: پایان کار کمیسیون ویژه ی برجام و ارائه ی گزارش توسط آن بحث های فراوانی را میان  نمایندگان مجلس برانگیخته است. در این راستا گفت و گوی اختصاصی با حجت الاسلام و المسلمین دکتر نبویان نماینده ی مردم تهران، ری و شمیرانات در مجلس شورای اسلامی انجام داده ایم که متن آن به صورت کامل از نظر گذرانده می شود.

 

در مورد طرح دوفوریتی کمی توضیح دهید؟ با گذشت یک ماه از کار کارشناسی کمیسیون برجام آیا آن را تائید کرد یا خیر؟ نقاط ضعف عمده ای که تهدید کننده است و مسیر نفوذ است که رهبر انقلاب هم گفتند در واقع دغدغه ی اصلی ایشان بوده چه است؟

 

Nabavian.mp۳ | دانلود فایل

بسم الله الرحمن الرحیم

عرض سلام دارم خدمت ملت بزرگوار و قهرمان  ایران. رحلت شهادت گونه ی حجاج عزیز خودمان را به ملت بزرگوار و خانواده های بزرگوارشان تسلیت عرض می‌کنم؛ ان شاء‌الله خداوند متعال حجی را نصیب ملت ایران بدون حضور آل سعود متحقق کند.

 

برای بررسی مسئله ی برجام یک روندی طی شد. مجلس چرا وارد شد؟ اولاً طبق اصل ۷۷ و ۱۲۵ قانون اساسی وظیفه ی دولت بوده است که به مجلس یک لایحه ارائه کند و مجلس براساس این لایحه به بررسی بپردازد ولی دولت متاسفانه به وظیفه‌ی قانونی‌ خود عمل نکرده است. حالا توجیهاتی برای خودش دارد که به نظر این توجیهات غیرقانونی است. کار به جایی رسید که خیلی جدی آقای لاریجانی هم می‌گوید من خدمت آقا هم گفتم که باید این کار به مجلس بیاید و مقام معظم رهبری هم کار به مجلس را ارجاع دادند. یک روند بررسی هم غیر از مجلس نسبت به برجام انجام شد حدوداً شش جلسه -حالا یکی دو جلسه ممکن است بیشتر هم باشد- اما شش جلسه‌ی یقینی در شورای امنیت ملی برجام مورد بررسی قرار گرفت و مصوبه‌ی شورای عالی امنیت ملی وقتی اعتبار دارد که به امضای مقام معظم رهبری برسد؛ اگر مقام معظم رهبری این مصوبه‌ی شورای عالی امنیت ملی را امضاء می‌کردند دیگر نیازی به تأئید مجلس نبود بلکه به صورت قانونی بوده است. اما مقام معظم رهبری آن مصوبه‌ی تائید‌وار شورای امنیت ملی را تائید نکردند و ارجاع دادند که خود مجلس بیاید تصمیم بگیرد. از این جهت مجلس موظف شد طبق قانون بررسی کند.

 

برای این که وحدتی حاصل شود دو فراکسیون نشستند برنامه ریزی خوبی کردند که این کمیسیون که شانزده تا عضو دارد بتوانند یک نامزدهای مشترکی را به صحن مجلس بیاورند و در صحن مجلس رای بدهند؛ اما نسبت به کل افراد که نمی‌شود اشتراکات هماهنگ شود، یک فرآیندی طی شد و آن این‌که پنج‌نفر اختصاصی از کمیسیون رهروان و پنج‌نفر هم اختصاصی از کمیسیون اصول‌گرایان و پنج‌نفر هم مشترک باشد تقریباً به این نتیجه رسیدند البته هر کس هم آزاد بود جدای از این لیست مشترک خودش کاندیدا شود. این لیست مشترک با ده نفر اختصاصی و پنج نفر مشترک ۱۵ نفر به صحن مجلس معرفی شد. دوستانی هم بیرون از این لیست کاندیدا شدند و رای گیری شد و ۱۵ نفر انتخاب شدند یکی از این افراد پانزده نفر از لیست نبود حاج آقای احمدی ایشان از بیرون لیست بودند و انتخاب شدند. بعد کمیسیون شروع کرد هیأت رئیسه خودش را انتخاب کند البته متأسفانه تلاش‌هایی در درون مجلس توسط یک عده‌ی خاصی که همه چیز را برای خودشان می‌خواهند شد و فشارهای سنگینی آوردند که رئیس فراکسیون فردی باشد که مورد نظر آن‌ها باشد منتها فراکسیون آزادانه عمل کرد و آقای دکتر زاکانی رئیس شدند. البته خیلی مخالفت شد که ایشان نشود دو نفر را من خبر دارم اسم نمی‌آورم از فراکسیون رهروان این دو نفر که در جمع ما بودند خودشان گفتند، یک از آن‌ها گفت من یک ساعت دفتر فلانی من را بردند که اصلاً شما به ریاست آقای زاکانی رأی ندهید یکی دیگر هم همین را می‌گفتند؛ گفت چهل و پنج دقیقه من را بردند می‌گفتند به فلانی رأی ندهید، به ریاست آقای زاکانی رأی ندهید به آن فردی که ما می‌گوئیم رأی بدهید! خلاصه نشد آن چه که آن‌ها می‌خواستند نشد و بالاخره در این کمیسیون دوستانمان آزادند و آزادانه رأی بدهند.

یک هیأت رئیسه تشکیل شد و جلسات خیلی جدی شروع شد هیأت رئیسه مصوب شد که ما از تیم منتقدین و از مدافعین بیاوریم گفتند از بیرون نیاوریم از مدافعین خود تیم مذاکره کننده‌ی هسته‌ای را دعوت کردیم با ابعاد گوناگونش و از تیم منتقدین هم گفتیم شاید آن کسی که در شورای امنیت ملی بیشترین انتقاد را داشت و انتقادات را مطرح می‌کرد دکتر جلیلی بود که خودش به مذاکره آشنا ودر جریان کار بود. ایشان را هم دعوت کردیم. تقریباً پانزده الی شانزده ساعت از این تیم دعوت شد بیست ساعت هم از تیم حاضر آقای ظریف عراقچی؛ بیست ساعت تیم جدید، ۱۵ ساعت هم تیم قدیم. بعد غیر از این هم ما از دولت افراد دیگر آوردیم و در بخش اقتصادی آقای نهاوندیان را آوردیم. افراد دیگر آمدند خیلی اختصاصی بحث‌های اقتصادی و تحریم‌ها را بیان کردند. بحث‌های جدی مطرح شد.

 

یک گلایه‌هایی هم ما داشتیم متأسفانه دوستان دولتی در مقابل انتقاداتی که می‌شد بعضی مواقع توهین هم می‌کردند. بد بود، خوب هم نبود، حتی اگر انتقاد هم وارد نبود نباید این توهین ها بشود. مثلاً یکی از این‌ها برگشت گفت شما چقدر نامرد هستید! این را تلویزیون هم ضبط می‌کرد، این چه جوابی هست که شما نامردید! یا یکی دیگر می‌گفت شما شب‌نامه می‌خوانید، شما خودتان را به تجاهل زدید وقتی اشکالات می‌شد می‌گفت آقا متن این را می‌گوید. جای گله‌ی فراوان دارد اگر خواستند من برای ملت عزیز اعلام می‌کنم که چه کسی این توهین‌ها را می‌کرد اما حالا نمی‌خواهم الان اشاره کنم ولی به دولت مردان توصیه می‌کنم که توهین نکنند.

 

آزادانه حرف‌های خودمان را بزنیم خیلی بهتر است. بعد از آن درکمیسیون ویژه بعد از شنیدن حرف‌های منتقدین و موافقین یک جلسه هم حقوق‌دان‌های مخالف و موافق را دعوت کردیم. مثلاً یکی از سرشناس‌های معروف دکتر محمد هاشمی که مواضع سیاسی آن هم مشخص هست که موافق دولت است البته می‌تواند هم مخالف باشد من نمی‌خواهم نفی کنم می‌خواهم بگویم از هر دو طرف ما سعی کردیم حقوق دان‌ها را بیاوریم و بحث حقوقی برجام را هم مطرح کنیم. دیگر نوبت خود اعضای کمیسیون بود که جمع‌بندی داشته باشیم لذا کمیته بندی شد و در این کمیته‌ها کمیته‌ی دفاعی، کمیته‌ی فنی و کمیته‌های دیگر هم بودند، کمیته‌ی سیاسی و کمیته‌های امنیتی دفاعی و سه کمیته‌ی دیگر هم بود. متاسفانه بعضی از کمیته‌ها اصلاً جلسه نگذاشتند ولی بعضی از کمیته‌ها هم جلسات خوبی برگزار کردند و گزارش آوردند. این گزارش ارائه شد، بحث شد بحث‌های جدی هم مطرح شد و نمی‌شد که گزارش‌های هر کمیسیون مستقل و به همان صورت که این‌ها نوشتند در گزارش نهایی بیاید به دلیل این‌که باید یک کلام بشود برای همین سعی شد که یک نگارش واحدی هم به این‌ها داده شود.

 

 یکی از چیزهایی که من اولین‌باری هم هست که دارم می‌گویم دو نکته است که متاسفانه دوستانی که مدافع دولت بودند و به لحاظ سیاسی خیلی شدید گرایش داشتند به این جهت که باید حتماً دفاع شود حالا اگر نقدی هم بشود نقد اندکی بشود- نه نقد جدی- دو کار سیاسی خوبی نکردند و واقعاً گرایش‌های سیاسی را غلبه دادند بر کارهای تخصصی. یکی از چیزها که خیلی هم جای تعجب دارد که برای اینکه مردم هم بدانند عرض می‌کنم صریحاً می‌گفتند شما در این گزارشی که می‌خواهید به مجلس و برای مردم ارائه بدهید از متن برجام چیزی نباید بگویید؛ خیلی برای من جالب بود من چند بار اعتراض کردم آقا ما اصلاً این‌جا جمع شدیم کمیسیون تشکیل شده است که بگوید در برجام چه چیزی وجود دارد. می‌گوید در قطعنامه‌ی ۲۲۳۱ چه چیزی وجود دارد اگر نمی‌خواهیم این را گزارش کنیم پس چه چیز را گزارش کنیم؟! توجیه هم می‌کردند توجیهاتی هم که اصلاً وارد نبود. می گفتیم چرا؟ مثلاً توجیه‌شان این بود چون قرائت دولت از برجام با آن‌چیزی که شما از برجام می‌خواهید گزارش بدهید متفاوت است دودستگی بین مجلس و دولت به وجود می‌آید! این چه حرفی هست خب  دولت بیاید یک واقعیتی را به مردم گزارش کند. ما باید بگوئیم در برجام چه آمده است، در متنش داده‌ها و ستانده‌ها را ببینیم و نقاط مثبت و منفی را برای مردم بگوئیم من واقعاً این برایم جالب توجه بود

 

یعنی غلبه بحث سیاسی بر تخصصی؟

 

بله یعنی گرایش‌های سیاسی خودشان را غلبه می‌دادند و توجیه هم می‌کردند می‌گفت این باعث اختلاف می‌شود دولت یک چیزی گفته است شما می‌خواهید - به تعبیر من- واقعیت‌ها را به مردم بگوئید که باعث اختلاف می‌شود؛ می‌گویند مجلس یک حرفی می‌زند و آن‌ها یک حرف دیگر می‌زنند و توجیه ‌می‌کردند آقا گفته است که نباید دودستگی باشد! من آن‌جا دوتا جواب دادم یک جواب این‌که اولاً کمیسیون برای همین تشکیل شده است وظیفه ذاتی کمیسیون همین است. چند بار به آن‌ها گفتم، گفتم شما که می‌گویید نباید دودستگی باشد من هم قبول دارم، دوم چیزی که نباید در جامعه باشد این حبل‌المتین است که ما باید بهش چنگ بزنیم و بهش اتصال کنیم چه است؟بفرمائید متن برجام است؟ صحبت روحانی است؟یا فرمایشات مقام معظم رهبری است؟

 

خب خطوط قرمز آقا را باید بگوید صحبت‌های آقای روحانی حبل المتین نیست که نباید با این‌ها مخالفت کرد. بعد گفتم متن برجام که خطوط قرمز ما نیست؛ آن کسی که حافظ منافع این مملکت است، دفاع کننده از منافع این مملکت است مقام معظم رهبری است و ما باید حول محور ایشان فعالیت کنیم. خیلی جالب است که دو جلسه‌ی چهار ساعته داشتیم   من گله می‌کنم رفتم خطوط قرمز آقا را جمع‌آوری کردم موفق نشدم در جلسه بخوانم این‌قدر بحث‌ها به حاشیه می‌رفت احساس می‌کنم شاید هم تعمدی بوده است؛ چون خطوط قرمز روشن بود و عبور متن برجام از خطوط قرمز واضح واضح است. یکی از این دوستان اصلاح‌طلب عضو ما دوبار من خودم از او شنیدم که این‌که بدیهی است که از خطوط قرمز آقا در برجام عبور کردند منتها می‌گفت ما به این اشکال داریم برای من خیلی جالب بود اصلاً.

 

نکته‌ی دومی که این دوستان به لحاظ سیاسی انجام دادند این بود که خیلی وقت‌ها جلسه را ترک می‌کردند. مثلاً امروز که یک نفر دفاع کرد متاسفانه این دوست عزیزمان رئیس کمیسیون هم هست می‌گفت که انتقاد کرد از کمیسیون چرا حالا عضو کمیسیون هم بود چون که گرایش سیاسی خاصی هم دارد از این گزارش انتقاد کرد فقط جالب است من فقط به ایشان عرض می‌کنم شما به ما بگوئید فقط چند جلسه حضور داشتید؟ هر جلسه را که حضور داشتید چند ساعتش را بودید؟ اگر هشت ساعت بود شما دوساعتش را هم بودید؟ مخصوصاً آن وقتی که می‌خواستیم جمع‌بندی کنیم . اوایل یک مقدار بیشتر بود تو همش را هم ‌می‌رفتند اصلاً نمی‌ماندند

 

لذا به ویژه من اینجا به مردم بگویم به ویژه این دو سه روز آخر معمولاً ما جلساتمان هشت ساعت ده ساعت؛ ساعت هشت صبح می‌آمدیم ساعت هشت شب می‌رفتیم خیلی جلسات سنگینی بود. در دو سه جلسه اخیر که داشت گزارش آمده می‌شد این دوستان متاسفانه فشار سنگینی آوردند در حالی که من الان به شما بگویم دیروز از جلسه رفتند بیرون اصلاً برای این که برای این‌که اکثریت را بیاندازند و این گزارش به تصویب نهایی نرسد و امروز به صحن نرسد. من این‌ها را هم با تأکید می‌گویم که چرا این کار را انجام دادند؟ چرا گرایش سیاسی خودشان را غلبه می‌دهند؟ چند نفر من از پنج شش نفرشان من به شما می‌گویم سه نفرشان که رفتند بیرون، یک نفربه خاطر یک کاری رفته بود چهار پنج ساعت نیامده بود، یک نفر دیگر رفت بود بیرون بعد از نیم ساعت رفتند برگرداننده بودن او را، یک نفر دیگر هم از صندلی پاشد رفت؛ این چه کاری هست؟ آیا آن‌چه که مطلوب ما نیست ما باید جلسه را ترک کنیم؟ این گرایش سیاسی بود که غلبه داشت و این‌که اصلاً کمیسیون را به هم بریزند و این دوتا گله‌ی جدی را از این دوستان ما داریم. خب حالا گزارش تهیه شد خدمت ملت بزرگ ایران ارائه شد از متن برجام تقریباً آن‌چه که در متن برجام است آمده است؛ من نمی‌گویم همه‌ی موارد؛ موارد بیش از این است ملت بزرگ ایران باید بدانند متاسفانه ضعف‌های برجام بیش از این است من الان نمی‌خواهم اشاره بکنم ان شاء الله یک جلسه مصاحبه باید داشته باشیم خودمان تحلیل‌مان را از برجام خدمت شما عرض خواهیم کرد. اما این گزارش اصلی مجلس نخواهد بود. باید یک طرح دوفوریتی تصویب شود.

 

خب یک بسته‌ای قبلاً از این‌که اصلاً گزارش تهیه بشود رفتند به سراغ تهیه متن و این طرح را بردند برای این که من احساس خوبی ندارم این طرح اصلاً نیازی نبود خدمت آقا برود مگر قرار شد آقا معین بکند؟ من احساس می‌کنم به خاطر یک مسائلی طرح می‌رود پیش آقا. آقا هم به آن شخص می‌گوید-آقا هم حواسش جمع بود- به او می‌گوید بذارید باشد من باید روی آن دقت کنم، مطالعه بیشتری کنم، بعد آن آقا می‌گوید از دفتر به ما گفتند فرستادیم شورای عالی امنیت ملی از مجلس می‌گوید از آن افرادی که زیر دست این آقا است فرستاده می‌شود می‌دهند آن‌جا بررسی می‌کنند. یک روز هفته‌ی قبل دیدم در مجلس دارند امضاء جمع می‌کنند؛ من در کمیسیون خودم  گفتم آقا به چه دلیل این آقا دارد امضاء جمع می‌کند؟ به چه دلیلی رفته است ؟ .یک نفری بیاید .یک مقدار اشراف بیشتری داشته باشد، عضو کمیسیون باشد که اصلاً طرح درستی ارائه شود. خب جلویش گرفته شد، به خاطر این یه عده به ما گفتند طرح‌های دیگر دارند. آن آقا تصویب کرد که فعلاً امضاء نکنند. دیگر دوتا فراکسیون یک مقدار نشستند که بتوانند یک طرح دوفوریتی ارائه دهند. در یک جلسه از آن هم من حضور داشتم و به آن شخص عرض کردم که شما دارید دوتا فراکسیون را جمع می‌کنید که سه نفر از این‌ها من اصلاً طرح تصویب را قبول ندارم، تصویب مشروط آن را هم قبول ندارم. ما این‌جا بگوئیم بعد ما جفتش را قبول نداریم.

 

پس چرا این جلسه برگزار شده است. به چه دلیل من قبول ندارم مطلب روشن است. تصویبش با این همه نقاط ضعف منافع ملتی را بخواهد از دست بدهد هیچ کس قبول ندارد تصویب مشروطش را هم هیچ کس قبول ندارد. چرا؟ چون شما اگر شرایطش را هم بذارید مثلاً من یک نمونه عرض می‌کنم. شما وقتی که در متن برجام گفتید مجاز هستند بیایند به اماکن نظامی ما دسترسی داشته باشند شما شاید بگوئید نباید داشته باشند آیا این شرط را کی قبول دارد؟ اوباما قبول می‌کند؟ آقای روحانی قبول دارد؟پس فقط می‌شود لغو کنیم تصویب به اسم مجلس می‌بینیم و اجرا نخواهد شد. لذا من نه تصویبش را قبول داشتم نه تصویب مشروط را. ما یک طرح دوفوریتی دیگر نوشته بودیم. طرح دوفوریتی هم اشکالات اساسی هم در آن است دولت برود اصلاح بکند دوباره بفرستد مجلس بررسی بکند. متاسفانه طرح نوشته شد. بعضی از دوستان امضاء هم کردیم. امروز بردیم که رئیس امضاء بکند و دستور بدهد که بدهد بخش قوانین ما این را چاپ بکند اصلاً ایشان امضاء نکرد اجازه‌ی نداد خیلی گله دارم. ما از رئیس این گله را به شدت بیان می‌کنیم که در این جهات هرکاری که دلش می‌خواهد را انجام می‌دهد این خلاف قانون است نباید این طور بشود اصلاً در هئیت رئیسه هیچ کدامشان امضاء نکردند ، هیچ کدامشان امضاء نکردند. از رئیس هیات رئیسه گله‌ی جدی داریم چرا خلاف قانون انجام می‌‌شود هرچی من دلم بخواهد انجام بدهم طرحی را که خودم می‌خواهم آن طرحی که این‌ها می‌خواستند  اصلاح کردند بیاد و امروز که من واضح بگویم؛ درست است از فراکسیون اصول‌گرایان دونفر در بررسی اما اومد امروز شورای مرکزی اصول‌گرایان بود من بودم دیگر آقایان آوردند گفتند شما امضاء کنید گفتیم امضاء نمی‌کنیم یک نفر امضاء نکرد

 

یعنی در واقع آن اعضاء مصوب شورا نبودند که به اسم فراکسیون رفتند آن‌جا؟

 

اما دوستان شورا که دیدند متن این طوری است گفتند چرا امضاء بکنیم ما هم که از قبل اعلام کردیم امضاء نخواهم کرد و دوستان هم امضاء نکردند هر چقدر هم گفتند امضاء نشد و خلاصه یک وحدت و اجماعی نبود بین دوتا فراکسیون که مطرح بشود. بلافاصله اصرار داشتند که این دوفوریتی بشود و کلکش کنده بشود من نمی‌دانم چرا ما چه نیازی داریم که بدون این که درست دقت کنیم، تمام ابعادش را بررسی کنیم این ماجرای این طرح هم بود منتها آمد نمایندگان هم نمایندگان باهوش و بادقت رای ندادند به دوفوریت و الان یک فوریتی شده است و باید بیاید در کمیسیون

 

طرح به کمیسیون برجام می‌رود یا کمیسیون امنیت ملی؟

 

قطعا این طرح مرتبط با کمیسیون برجام است . نمی‌دانم خیلی هم ما گفتیم آقا این باید برگردد کمیسیون برجام اما نمی‌دانیم حالا کجا. قاعده این است که آن‌هایی که تخصصی است می‌خواهد بررسی شود بیاید در کمیسیون ما کمیسیون ویژه‌ی برجام نه کمیسیون امنیت ملی. اگر کمیسیون امنیت ملی کافی بود دیگر اصلاً کمیسیون ویژه‌ی برجام تشکیل نمی‌شد؛تشکیلش به خاطر این بود که تخصصی بیاید کار بکند و الان اگر بخواهند این‌ها را بفرستند کمیسیون امنیت ملی به نظرم کار نادرستی است

نتانیاهو به جمع حامیان برجام ملحق شد / بریده باد دست ظریف

پایان جتگ زرگری اسراییل و امریکا /

نتانیاهو به جمع حامیان برجام ملحق شد: باید توافق را پذیرفت و برای اجرای درست آن تلاش کرد

نخست‌وزیر اسرائیل موضع خود را در خصوص لزوم رد توافق هسته‌ای ایران و 1+5 تغییر داده و می‌گوید که باید با آمریکا در اجرایی کردن بندهای برجام همکاری کرد.

گروه سیاسی - رجانیوز: «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی که پیش از این به اتخاذ مواضع به شدت ضد توافق هسته‌ای معروف شده بود، روز شنبه در تغییر موضعی آشکار گفت باید توافق را پذیرفت و برای اجرای درست آن تلاش کرد.

 

بر اساس گزارش بلومبرگ، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در مصاحبه به شبکه‌ خبری سی‌ان‌ان گفته که حاضر است مخالفت خود با توافق هسته‌ای را کنار بگذارد و برای ترمیم روابط مخدوش شده با ایالات‌متحده و همچنین کمک به آمریکایی‌ها در اجرای مفاد برجام، همکاری کند.

 

نتانیاهو در این خصوص گفت: «نمی‌خواهم مطالب قبلی را باز تکرار کنم. حالا که توافق انجام شده، بیایید نگاهمان به آینده پیش‌رو باشد.»

 

نخست‌وزیر صهیونیست‌ها ادامه داد: «بیایید مطمئن شویم که ایران به همه تعهدات خود ذیل توافق هسته‌ای، پایبند می‌ماند.»

 

منبع: فارس

مذاکره یعنی باز کردن راه نفوذ آمریکا در حوزه های تصمیم سازی و تصمیم گیری ایران

لشکر فرهنگی و لشکر سیاسی دشمن با همه‌ی ابزارهایی که برایشان ممکن بوده، حمله کرده‌اند به ما

۱۳۹۴/۰۷/۱۳

بیانات حضرت امام خامنه ای (حفظه الله تعالی)

نسخه قابل چاپ

 در دیدار اعضاى ستاد کنگره‌ شهدای استان چهارمحال و بختیارى‌

بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم‌

 من خاطره‌های خوبی از چهارمحال‌وبختیاری دارم. یک سفر در سالهای دهه‌ی ۶۰ -زمان ریاست جمهوری- رفتم به شهرکرد برای تشجیع و تحریص مردم به حضور در جبهه‌ها؛ این یک سفر استانی بود که استانهای متعدّدی میرفتیم، ازجمله رفتم شهرکرد. خب، همه‌جا مردم اجتماع میکردند و تجاوب(۱) میکردند لکن شهرکرد در ذهن من همین‌طور زنده مانده. هوا هم سرد بود -آنجاها هم سرد است- محلّ سخنرانی ما را گذاشته بودند یک جایی که دو خیابان از آن منشعب میشد. من همین‌طور که نگاه کردم، دیدم تا آنجایی که چشم کار میکند، این مردم در هر دو خیابان با لباسهای محلّی، با پرچمهای گوناگون، با آثار حضور واقعی و قلبی -و نه فقط جسمانی- شرکت دارند و حضور دارند. به‌قدری این حضور بارز بود و انگیزه‌ی مردم آشکار بود که انسان با یک نگاه کردن، خیلی چیزها را میفهمید از این مردم و از این منطقه. من فراموش نمیکنم و این در یادم است. البتّه قبل از آن و بعد از آن هم شهرکرد رفته‌ام و با مردم و با اجتماعات مواجه شده‌ام لکن آن سفر سفر عجیبی بود و تأثیر عجیبی در ذهن بنده باقی گذاشت. یک بار هم قبل از آن، برای ملاقات با تیپ قمربنی‌هاشم رفتم شهرکرد و رفتم مرکز تیپ؛ آن هم هرگز از یاد من نمیرود. خب، من [به‌] مراکز بچّه‌های سپاه [در] اغلب جاها رفته‌ام؛ میرفتیم می‌نشستیم حرف میزدیم، بحث میکردیم. یک جاهایی در بین این مراکز، یک خصوصیّاتی داشت که در ذهن انسان باقی میماند؛ یکی‌اش همین تیپ قمربنی‌هاشم شهرکرد است که من یادم نمیرود؛ رفتیم آنجا، بچّه‌های بااخلاص، مؤمن، وضعیّت فقیرانه، آنجایی که اینها داشتند، خیلی وضعیّتِ با امکانات محدود امّا درعین‌حال انگیزه‌های محکم؛ و رفتیم و ساعتهایی -حالا یادم نیست چند ساعت- با اینها بودیم، ناهار هم با اینها خوردیم؛ من با یک احساس بسیار رضایتمندی از آنجا بیرون آمدم.

 خب، چیزهایی هم که آقایان گفتند از سوابق علمی و نظامی و سیاسی و مانند اینها، آنها هم همه به‌جای خود محفوظ و همه ارزش است. نکته‌ای که آقای نکونام گفتند درباره‌ی آمدنِ مردم چهارمحال‌وبختیاری [به تهران‌] برای ابراز بیزاری از بختیار،(۲) خیلی مهم است. ممکن است مردم شیراز، مردم مشهد، مردم تبریز هم بیایند از بختیار ابراز بیزاری بکنند امّا خیلی فرق میکند که مردم بختیاری بیایند از یک فرد سیاسیِ شاخص بختیاری که در مقابل انقلاب و در مقابل امام قرار گرفته، ابراز بیزاری کنند؛ این نکته مهم است. این هم که ایشان گفتند که مردم توقّع دارند که آن روز روز شاخصی باشد، درست است، این واقعاً جا دارد؛ چون در بین عشایر این وابستگی‌ها و پیوندهای عشایری، چیز کوچکی نیست، چیز خیلی مهمّی است. اینها همان کسانی هستند که در قضیّه‌ی مشروطه، بلند شدند از شهرکرد -آن‌وقت ده‌کرد- آمدند اصفهان و اصفهان را گرفتند و آمدند تهران و کارهای بزرگی را انجام دادند، بیشتر با پیوندهای محلّی این کار را میکردند؛ یعنی تأثیرات قبایلی و عشایری بر روی مردم وجود داشت که حرکت میکردند می‌آمدند. امّا همین پیوندها در آنجایی که پای دین در میان است، پای انقلاب در میان است، پای امام در میان است، بکلّی کم‌رنگ میشود و بی‌خاصیّت میشود و از بین میرود؛ این خیلی چیز مهمّی است. بنابراین خیلی کار بجا و بموقعی است این بزرگداشتی که دارید انجام میدهید.

 به یک نکته‌ای توجّه کنید: ما مواجهیم با یک حمله‌ی همه‌جانبه‌ی فرهنگی و اعتقادی و سیاسیِ اعلام نشده؛ یعنی شما حالا که من دارم میگویم، قاعدتاً از من قبول میکنید لکن اطّلاع ندارید از آنچه دارد اتّفاق می‌افتد؛ بنده اطّلاع دارم از آنچه دارد اتّفاق می‌افتد؛ من دارم میبینم چه دارد اتّفاق می‌افتد؛ لشکر فرهنگی دشمن و لشکر سیاسی دشمن با همه‌ی ابزارهایی که برایشان ممکن بوده، حمله کرده‌اند به ما برای سست کردن اعتقادات دینی ما، سست کردن اعتقادات سیاسی ما، تقویت نارضایی‌ها در داخل کشور، جذب جوانها بخصوص جوانهای فعّال و اثرگذار در سطوح مختلف برای مقاصد خودشان؛ دارند کار میکنند. خب، در مقابل اینها کارهایی دارد انجام میگیرد؛ بچّه‌های حزب‌اللّهی، مردمان مؤمن، مسئولان باتعهّد کارهای خوبی دارند انجام میدهند لکن بیش از اینها باید در کشور کار بشود. یکی از قلمهای مهم، همین است که این مفاهیم باارزش مثل مفهوم جهاد، مفهوم شهادت، مفهوم شهید، مفهوم خانواده‌ی شهید، مفهوم صبر برای خدا، احتساب لله باید زنده بماند.

 خب، البتّه با تظاهرات بیرونی، بخشی از این مقصود انجام میگیرد، یعنی من مخالف نیستم با پرده‌نویسی و تندیس و سردیس و اسم خیابان مانند اینها -اینها چیزهای خوبی است؛ اینها لازم است، بیش از خوب- لکن اینها اصلاً کافی نیست؛ اینها یک بخش خیلی کوچکی از آن کاری است که باید انجام بگیرد. کار را عمقی انجام بدهید؛ سعی کنید اثر بگذارید بر روی ذهنها؛ مخاطبان خود را اقناع کنید با سخنان درست خودتان. این کار، فکر کردن لازم دارد. اصحاب فکر، مردمانی که دارای قدرت تفکّر هستند و مسائل را میفهمند، همراه با اصحاب هنر، کسانی که هنرِ ارائه دارند، هنر تبلیغ دارند -از نقاّش و شاعر و فیلم‌ساز و نویسنده و امثال اینها- باید همه با هم دست‌به‌دست هم بدهند، محصول کار چیزی از آب دربیاید که بر روی ذهن مخاطبین اثر بکند. یعنی آن توطئه‌ای را که الان دارد اجرا میشود -نه اینکه دارد برنامه‌ریزی میشود؛ برنامه‌ریزی‌اش خیلی قبل شده؛ الان دارد در کشور اجرا میشود- خنثی بکند. این کار، هم به‌عهده‌ی دولتی‌ها است، هم به‌عهده‌ی مردمان مؤمن است، هم مسئولین رسمی، هم مسئولین غیر رسمی؛ هرکسی که تعهّدی دارد، در این زمینه باید فعّالیّت کند. یک قلمِ کار همین کار شما است؛ یعنی کار احیاء مفهوم شهادت و ارزش شهادت و ارزش شهید. در این جهت ان‌شاءالله حرکت کنید، خدای متعال هم کمک خواهد کرد.

والسّلام علیکم و رحمةالله‌

۱) جواب دادن‌
۲) اشاره‌ی حجّت‌الاسلام والمسلمین محمّدعلی نکونام (نماینده‌ی ولیّ‌فقیه در استان چهارمحال و بختیاری و امام جمعه‌ی شهرکرد) به حرکت جمعی از مردم استان به سمت تهران و دیدار ایشان با حضرت امام خمینی (قدّس‌سرّه‌الشّریف)در نوزدهم بهمن ۱۳۵۷ برای ابراز بیزاری از شاپور بختیار (آخرین نخست‌وزیر رژیم پهلوی)

احتمال رد طرح برجام در شورای نگهبان / شورای نگهبان هم به امتحان کشیده می شود

احتمال رد طرح برجام در شورای نگهبان

عضو هیات رئیسه مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه برخی خطوط قرمز نظام در طرح یک فوریتی برجام لحاظ نشده است، از احتمال رد این طرح در شورای نگهبان خبر داد.

خبرگزاری فارس: محمد دهقان عضو کمیسیون حقوقی و قضائی مجلس، گفت:‌ برخی خطوط قرمز مورد تاکید رهبر انقلاب که جزء سیاست‌های کلی نظام محسوب می‌شود در طرح یک فوریتی مجلس در خصوص برجام لحاظ نشده و به این خاطر احتمال رد این مصوبه در شورای نگهبان وجود دارد.

 

دهقان با بیان اینکه رهبر معظم انقلاب اسلامی در سخنرانی‌های متعددی که داشتند، خطوط قرمزی را تعیین کردند و این موارد به صورت روشن، تبیین شده است، گفت: نمایندگان مجلس شورای اسلامی و دولت جمهوری اسلامی باید بدانند که رعایت این خطوط قرمز علاوه بر اینکه از لحاظ سیاسی برای هر دو قوه لازم الاتباع است از لحاظ حقوقی نیز عدم رعایت این خطوط قرمز موجب بی اعتباری تصمیمات خواهد شد و در واقع، خطوط قرمزی که از سوی رهبر انقلاب در موضوع هسته ای ترسیم شد به عنوان سیاست‌های کلی نظام تلقی می شود.

 

این عضو هیات رئیسه مجلس با بیان اینکه در صورتی که این سیاست ها در مصوبات مجلس شورای اسلامی لحاظ نشود، به عنوان مغایرت با سیاست های کلی نظام این مصوبات مورد قبول شورای نگهبان قرار نمی گیرد گفت: طرح هسته ای مجلس اگر متضمن رعایت خطوط قرمز نظام نباشد طبیعتا مورد ایراد شورای نگهبان قرار خواهد گرفت.

 

دهقان افزود: البته در پاسخ به این ایراد که سیاست های کلی نظام باید بعد از مشورت با مجمع تشخیص مصلحت نظام از سوی رهبر انقلاب ابلاغ شود باید گفت این اشکال قابل استماع نیست چرا که مشورت رهبر معظم انقلاب با مجمع تشخیص مصلحت نظام طریقیت دارد نه موضوعیت و رهبر انقلاب می تواند راسا نسبت به ابلاغ سیاست های کلی اقدام نماید. کما اینکه در موضوع مذاکرات هسته ای سیاست های خارجی جمهوری اسلامی ایران راسا از سوی رهبر معظم انقلاب اعلام شد.

 

این عضو کمیسیون حقوقی مجلس ادامه داد: بنا بر این مجلس باید برای رعایت قانون و اینکه دچار دوباره کاری نشود حتما خطوط قرمزی که رهبر انقلاب بر روی انها تاکید داشتند را در مصوبه خود لحاظ نماید.

 

دهقان این را هم گفت که البته بخشی از این خطوط قرمز در طرح یک فوریتی اخیر مجلس وجود دارد اما برخی دیگر وجود ندارد؛ مثلا رهبر انقلاب در تبیین یکی از خطوط قرمز بر موضوعی تاکید داشتند و آن بحث تعلیق در برابر تعلیق بود. به این معنا که اگر قراراست امریکایی ها تحریم ها را لغو نکنند و به جای آن تعلیق نمایند ما نباید تعهدات هسته ای خود را به طور کامل انجام دهیم.  بلکه ما نیز در مقابل تعلیق تحریم ها می توانیم اجرای تعهدات هسته ای خود را معلق نماییم. به طور مثال به جای برچیدن کامل سانتریفیوژها، می توانیم آن ها را پلمپ کرده و به اصطلاح فعالیت‌های هسته‌ای خود را تعلیق کنیم.

 

وی ادامه داد: موضوع دیگر که رهبری به آن اشاره داشتند اجرای متناظر تعهدات است که در این مورد هم باید راه حلی توسط مجلس شورای اسلامی ارائه شود که مصوبات، خلاف سیاست های کلی نظام نباشد.

 

دهقان در پایان گفت:‌ مجلس شورای اسلامی به ویژه کمیسیون رسیدگی کننده طرح یک فوریتی، باید از این فرصتی که برای آن ها ایجاد شده است استفاده کرده تا خطوط قرمزی که سیاست های کلی نظام محسوب میشود را لحاظ کنند تا در نتیجه با ایراد شورای نگهبان مواجه نشوند.

«کلیات ابوالبقاء» / برجام، فرجام نمایندگان بی تعهد هست در محضر پروردگار

انتقاد شدیداللحن شریعتمداری از طرح برجام نمایندگان:

طرح دو فوریتی نمایندگان حامی لاریجانی را باید «کلیات ابوالبقاء» نامید!/ این طرح، پیشنهاد خلع ید مجلس است، آنهم توسط ۷۰ نماینده مجلس/ گزارش کمیسیون، نقاط فاجعه آفرین توافق را بخوبی ردیف کرد

در تمامی ۹ ماده طرح مزبور، هیچ اختیار و اجازه تصمیم‌گیری - تاکید می‌شود که هیچ اختیاری - به مجلس داده نشده است بلکه در تمامی موارد، بر نظر شورای عالی امنیت ملی به عنوان محل ارجاع و تصمیم‌گیری تاکید شده است، و این بدون کمترین تردیدی به معنا و مفهوم خلع ید مجلس است، آنهم از سوی ۷۵ نماینده مجلس! از این روی طرح مورد اشاره اولا؛ نقض آشکار قانون‌اساسی، ثانیا؛ حذف مجلس از چرخه تصمیم‌گیری و... فاعتبروا یا اولی‌الابصار.

گروه سیاسی - رجانیوز: حسین شریعتمداری در یادداشت شدیداللحنی به انتقاد طرح نمایندگان مجلس درباره برجام پرداخت.

متن ان یادداشت با عنوان «حالا بگو ماشاءالله !» بدین شرح است:

۱- «داش غلام» را خدا رحمت کند، راننده اتوبوس بود، لوطی بود و با معرفت. با اتوبوس بنز ۳۰۲ خود که اتاق درب و داغونی داشت و موتورش هم چندان تعریفی نداشت در یکی از شرکت‌های مسافربری کار می‌کرد. داش غلام روی شیشه عقب اتوبوسش با خط درشت نوشته بود «بگو ماشاءالله» و بر و بچه‌های محل تعجب می‌کردند که داش غلام از کدام چشم زخم نگران است؟! چه کسی ممکن است به ماشینی که غیر از بوقش، همه جایش صدا می‌دهد، چشم زخم بزند؟! داش غلام بعدها پول و پله مختصری دست و پا کرد و اتاق اتوبوسش را رنگ زد و دستی هم به روکش صندلی‌ها کشید و بعد، با خط درشت روی شیشه عقب اتوبوس نوشت «حالا بگو ماشاءالله»، اتوبوس اما همان اتوبوس قراضه قبلی بود!

۲- دیروز گزارش کمیسیون ویژه بررسی برجام که اعضای آن را نمایندگان مجلس برگزیده بودند، در صحن علنی قرائت شد. این گزارش همانگونه که در مقدمه آن آمده است و مردم نیز در بسیاری از موارد، بی‌واسطه شاهد بوده‌اند «طی بیش از ۴۰ روز با برگزاری جلسات متعدد با تیم‌های مذاکره‌کننده هسته‌ای، مقام‌های مسئول عالی‌رتبه کشوری و لشکری، استادان دانشگاه و کارشناسان مختلف ... مسئولان وزارت امور خارجه و سازمان انرژی اتمی، تائیدکنندگان و نقادان مرتبط و متخصصین و اندیشمندان ... بازدید میدانی از مراکز هسته‌ای و...» تهیه شده است. در گزارش کمیسیون ویژه ضمن اشاره به برخی از نکات مثبت برجام و قدردانی از تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای، نمونه‌های فراوانی از نقاط منفی برجام و قطعنامه ۲۲۳۱ فهرست شده است که در صورت اجرا و عملیاتی شدن توافق وین می‌تواند برای آینده اقتصادی، امنیتی و علمی کشورمان فاجعه‌آفرین باشد. این نقاط منفی با نگاهی کارشناسانه فهرست شده و پی‌آمدهای فاجعه‌آفرین آن نیز به وضوح قابل فهم و درک است. اگرچه به‌نظر می‌رسد برخی از موارد، از جمله دست‌اندازی حریف به صنایع موشکی ایران و شماری از واژه‌های چند پهلو و تعریف نشده نیاز به بررسی بیشتری داشت.  ولی آنچه با قاطعیت می‌توان گفت، این که گزارش کمیسیون ویژه تقریبا تمامی نقاط آسیب‌پذیر و فاجعه‌آفرین برجام را به گونه‌ای مستند برشمرده و معرفی کرده است.

۳- با توجه به نقاط خطر‌آفرینی که در متن برجام و قطعنامه ۲۲۳۱ آمده است، به‌وضوح می‌توان نتیجه گرفت اجرای توافق وین و ملحقات آن، جمهوری اسلامی ایران را در بسیاری از عرصه‌ها مخصوصا؛ اقتصادی، امنیتی و علمی با فاجعه‌ای بزرگ روبرو خواهد کرد، بنابراین تنها دو گروه می‌توانند با اجرای بی‌قیدو شرط برجام موافق باشند.

اول؛ کسانی که برای آینده نظام و مردم و فاجعه‌ای که در انتظار آنها خواهد بود، ارزش و اهمیتی قائل نباشند! بدیهی است در میان جریانات سیاسی کشور، غیر از اصحاب وطن‌فروش فتنه آمریکایی- اسرائیلی ۸۸، گروه دیگری را نمی‌توان با این مشخصات آدرس داد.

دوم؛ کسانی که از محتوای توافق وین و پی‌آمدهای خطرآفرین آن برداشت و شناخت دقیقی ندارند و با توجه به چالش ۱۲ ساله هسته‌ای و هزینه‌های جانبی آن برای کشور که تحریم‌های اقتصادی از با اهمیت‌ترین آنها بوده است، در این تصور- بخوانید خیال خام- به سر می‌برند که اجرای توافق وین و ملحقات آن می‌تواند ضمن پایان دادن به چالش ۱۲ ساله، برداشته شدن تحریم‌ها و عادی شدن شرایط را  نیز به دنبال داشته باشد. انگیزه‌های این گروه برای موافقت با برجام، مصلحت‌اندیشانه است ولی به دلیل کم‌اطلاعی از ماجرا، به این واقعیت تلخ توجه ندارند که اجرای برجام آنگونه که تدوین شده است، نه فقط خواسته‌های آنان را تحقق نمی‌بخشد، بلکه ده‌ها مشکل فاجعه‌آمیز دیگر هم بر آن می‌افزاید.

افرادی  از این گروه را می‌توان در دولت محترم و برخی از نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی مشاهده کرد.

در این نوشته با گروه اول یعنی اصحاب فتنه آمریکایی - اسرائیلی ۸۸  سخنی در میان نیست، چرا که سابقه وطن‌فروشی و خیانت آنها - چه به صورت مستقیم و با حضور موثر در فتنه و چه به علت همراهی و حمایت از فتنه‌گران -  جای کمترین انتظاری از آنان باقی نمی‌گذارد، اگرچه متاسفانه برخی از این طیف در دولت کنونی نفوذ کرده و یا از نفوذ بیرونی برخوردارند.

۴- و اما گروه دوم، یعنی دولتمردان و برخی از نمایندگان مجلس برای موافقت خود با برجام بایستی ابتدا به این پرسش منطقی و قانونی پاسخ بدهند که نظر آنان درباره نقاط منفی و خطرآفرین برجام که در گزارش مستند و کارشناسانه کمیسیون ویژه آمده است چیست؟ اگر وجود این نقاط فاجعه‌آفرین در برجام را تائید می‌کنند، چه توجیه و توضیحی برای موافقت با آن دارند؟ و چنانچه فاجعه‌آفرینی موارد فنی و حقوقی تاکید شده در گزارش کمیسیون ویژه را نمی‌پذیرند، چه دلیل قابل قبولی برای اثبات نظر خویش دارند؟ بدیهی است که در پاسخ به این پرسش  نمی‌توان به کلیات شعارگونه نظیر فتح‌الفتوح بودن توافق وین، تسلیم قدرت‌های بزرگ در مقابل خواست ملت ایران و... امثال آن متوسل شد. بلکه به قول ملای رومی، «دلایل قوی باید و منطقی... نه رگ‌های گردن به حجت قوی».

 البته گفتنی است دیروز در صحن علنی مجلس روی این نکته تاکید شد که هیچیک از نمایندگان با اجرای مطلق برجام موافق نیستند و تقریبا تمامی آنان براین باورند که این سند بدون شماری از قیدها و شرط‌ها نباید پذیرفته شده و به تصویب برسد که دراین‌باره گفتنی است؛ اولا؛ برجام یک معاهده دو جانبه است و براساس قوانین شناخته شده بین‌المللی - کنوانسیون ۱۹۶۹ وین- معاهده دوجانبه قید و شرط‌پذیر نیست و فقط می‌تواند به طور کامل پذیرفته و یا رد شود. بنابراین چنانچه قیدها و شرط‌ها، متن سند را تغییر بدهد به معنای رد آن است که با توجه به متن خسارت‌بار برجام، امید است چنین باشد. ثانیا؛ قید و شرط‌ها نباید از نوع کلیات غیرقابل اندازه‌گیری و توصیه‌های اخلاقی باشد! بخوانید.

۵- دیروز بلافاصله بعد از قرائت گزارش کمیسیون ویژه‌ بررسی برجام در صحن علنی مجلس، یک طرح دو فوریتی با امضای ۷۵ تن از نمایندگان مجلس تحت عنوان  «اقدام متناسب و متقابل دولت جمهوری اسلامی ایران در اجرای برجام» ارائه شد که هر چند درباره آن گفتنی‌ها و پرسش‌های بی‌پاسخی هست ولی پرداختن به این ابهامات بیرون از محدوده نوشته پیش‌روی است و به فرصتی دیگر می‌گذاریم.

 و اما، برای این طرح دو فوریتی که در ۹ ماده و  دو تبصره ارائه شده است هیچ نامی مناسب‌تر از «کلیات ابوالبقاء»!  نمی‌توان یافت و تعجب‌آور و تأسف‌بار است که چگونه امضای ۷۵ تن از نمایندگان مجلس را با خود دارد! مروری گذرا بر مفاد این طرح نشان می‌دهد که «طرح دو فوریتی الزام دولت به اجرای بی‌قیدوشرط برجام»! نام مناسب‌تری برای آن است. به چند نمونه از مواد ۹ گانه این طرح توجه کنید؛

در ماده یک آمده است؛ «براساس فتوای رهبر معظم انقلاب اسلامی هیچ دولتی در ایران حق تولید و به‌کارگیری سلاح کشتار جمعی را ندارد»!  این که از سوی ایران پذیرفته شده است و آرزوی دشمن نیز هست.  در ادامه همین ماده تاکید شده است که ایران بایستی برای ایجاد منطقه عاری از سلاح کشتارجمعی تلاش کند! خب! این ماده و توصیه اخلاقی چه ربطی به برجام دارد؟! در ماده ۲ آمده است: پایه و مبنای برجام به همکاری و احترام متقابل است و هر اقدامی مبتنی بر فشار و تهدید موجب تجدیدنظر در این همکاری خواهد شد! که باید  پرسید؛ مثلا اگر ۹۷۰۰ کیلوگرم اورانیوم غنی شده را خارج کردیم، سامانه سانتریفیوژها را برهم زدیم، راکتور آب سنگین اراک را بتون‌ریزی کردیم و... اما، طرف مقابل به تعهداتش پایبند نبود، قرار است چه کنیم؟! یعنی این ۷۵ نماینده محترم نمی‌دانند که چیدمان سانتریفیوژها با چیدمان جعبه‌های میوه در یک میوه‌فروشی فرق دارد و مانند فلان میوه فروش که هر شب جعبه‌ها را جمع می‌کند و صبح فردا دوباره می‌چیند نمی‌توان سانتریفیوژها را جمع کرده و دوباره چید؟!

در مواد دیگر بر ضرورت برخورد با عدم پایبندی طرف مقابل به تعهدات خود تاکید شده که باید گفت؛ اولا مگر حریف دیوانه است که برجام را نقض کند؟! و ... بقیه مواد این طرح نیز حال و هوای مشابهی دارند و در یک کلمه اجرای بی‌قیدوشرط برجام را توصیه می‌کنند.

۶- نه فقط هیچیک از مواد ۹‌گانه طرح یاد شده کمترین مغایرتی با متن فاجعه‌آفرین برجام ندارد و از این جهت بی‌تردید به نفع حریف تدوین شده است بلکه تمامی مصوبات قبلی مجلس برای الزام‌ دولت‌ها به حفظ دستاوردهای هسته‌ای را نیز لغو می‌کند! 

 ... قانون الزام دولت به تعلیق اقدامات داوطلبانه مصوب آذرماه ۸۴، قانون الزام دولت به تجدیدنظر در همکاری با آژانس مصوب دی‌ماه ۸۵، قانون صیانت از دستاوردهای صلح‌آمیز هسته‌ای مصوب تیرماه ۸۹، قانون الزام دولت به حفظ دستاوردهای هسته‌ای مصوب تیرماه ۹۴ همه این موانع قانونی در طرح پیشنهادی ۷۵ نماینده از پیش‌پای دشمن برداشته شده است.

۷- در تمامی ۹ ماده طرح مزبور، هیچ اختیار و اجازه تصمیم‌گیری - تاکید می‌شود که هیچ اختیاری - به مجلس داده نشده است بلکه در تمامی موارد، بر نظر شورای عالی امنیت ملی به عنوان محل ارجاع و تصمیم‌گیری تاکید شده است، و این بدون کمترین تردیدی به معنا و مفهوم خلع ید مجلس است، آنهم از سوی ۷۵ نماینده مجلس! از این روی طرح مورد اشاره اولا؛ نقض آشکار قانون‌اساسی، ثانیا؛ حذف مجلس از چرخه تصمیم‌گیری و... فاعتبروا یا اولی‌الابصار.

و بالاخره باید گفت، روح مرحوم داش غلام شاد که اتوبوس خودش را بزک می‌کرد و نه یک سند ضدملی و فاجعه‌آفرین برای مردم این مرز و بوم نظیر توافق وین را ...