انرژی هسته ای را در دولت سیدمحمدخاتمی خائن و دبیری شیخ؟حسن فریدون (روحانی) لو دادند

گاهشمار مسئله هسته ای ایران

اسوشیتدپرس در گزارشی از وین به قلم جرج جان نوشت:

توافق هسته ای روز سه شنبه بین قدرت های جهان و ایران حاصل بیش از یک دهه تلاش های دیپلماتیک به منظور اطمینان خاطر یافتن درباره این موضوع است که این کشور نتواند تسلیحات هسته ای بسازد.

آنچه در زیر می آید، جدول زمانی رویدادهای مهم این مدت است:

 

*اوت ۲۰۰۲- دستگاه های اطلاعاتی غرب و یک گروه مخالف ایرانی، یک تاسیسات هسته ای مخفی را در شهر نطنز در مرکز ایران فاش می کنند. بازرسی آژانس بین المللی انرژی اتمی وابسته به سازمان ملل فاش می کند که از این مکان برای غنی سازی اورانیوم استفاده شده که فرایندی برای تولید سوخت یا ساخت کلاهک های هسته ای است.

 

*ژوئن ۲۰۰۳- انگلیس، فرانسه و آلمان وارد مذاکرات هسته ای با ایران می شوند. آمریکا از پیوستن به این گفتگوها خودداری می کند.

 

*اکتبر ۲۰۰۳- ایران غنی سازی اورانیوم را به حال تعلیق در می آورد.

 

*فوریه ۲۰۰۶- در پی انتخاب محمود احمدی نژاد رئیس جمهور تندروی ایران، ارائه گزارش انتقادآمیز آژانس بین المللی انرژی اتمی به شورای امنیت سازمان ملل و پس از خروج انگلیس، فرانسه و آلمان از مذاکرات، تهران اعلام می کند غنی سازی اورانیوم را از سر خواهد گرفت.

 

*ژوئن ۲۰۰۶- آمریکا، روسیه و چین به انگلیس، فرانسه و المان می پیوندند و در تلاش برای قانع کردن ایران برای محدود کردن برنامه هسته ای خود، گروه پنج به علاوه یک را تشکیل می دهند. واشنگتن در ابتدا از میز مذاکره دوری می کند.

 

*دسامبر ۲۰۰۶- شورای امنیت سازمان ملل نخستین مجموعه تحریم ها علیه ایران را اعمال و فروش فناوری هسته ای حساس را به این کشور ممنوع می کند. پنج قطعنامه دیگر شورای امنیت تا سال ۲۰۱۰ به تصویب می رسد و تحریم ها علیه جمهوری اسلامی تشدید می شود.

 

*نوامبر ۲۰۰۷- تعداد سانتریفوژهای غنی سازی اورانیوم ایران از فقط چند صد دستگاه در سال ۲۰۰۲ به حدود سه هزار دستگاه افزایش می یابد. ذخایر اورانیوم با غنای پایین این کشور نیز افزایش می یابد و از لحاظ نظری، تهران را قادر می سازد به اندازه کافی اورانیوم با درجه تسلیحاتی برای ساخت یک بمب ظرف یک سال تولید کند.

 

*ژوئیه ۲۰۰۸- در دولت جرج دابلیو بوش رئیس جمهور سابق آمریکا، این کشور برای نخستین بار به گفتگوهای هسته ای می پیوندد.

 

*سپتامبر ۲۰۰۹- رهبران غربی اعلام می کنند ایران یک تاسیسات مخفیانه غنی سازی در اعماق کوهستان حفر کرده است که این، نگرانیها را افزایش می دهد زیرا ممکن است این تاسیسات در برابر حمله هوایی، مقاوم باشد.

 

*اکتبر ۲۰۰۹- در دولت باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا، یک دیپلمات بلندپایه این کشور رو در رو با مذاکره کننده هسته ای ارشد ایران دیدار می کند. این گفتگوها، یکی از جامع ترین مذاکرات بین واشنگتن و تهران ظرف سه دهه است.

 

*فوریه ۲۰۱۰- ایران اعلام می کند شروع به غنی سازی اورانیوم به نزدیک ۲۰ درصد کرده است که این یک گام فنی با مواد درجه تسلیحاتی فاصله دارد.

 

*مه ۲۰۱۰- برزیل و ترکیه از توافق هسته ای خود با ایران خبر می دهند که این باعث ناراحتی شدید آمریکا می شود. این توافق به سرعت فرو می پاشد.

 

*ژانویه ۲۰۱۱- مذاکرات بین ایران و شش قدرت جهان به مدت ۱۵ ماه متوقف می شود. ایران از محدود کردن شدید برنامه هسته ای خود خودداری می کند.

 

*نوامبر ۲۰۱۱- آژانس بین المللی انرژی اتمی ابعاد نظامی احتمالی فعالیت های هسته ای ایران را تشریح می کند. ایران با رد این اتهامات، می گوید اینها براساس مدارک جعلی آمریکا و اسرائیل است.

 

*ژانویه ۲۰۱۲- آژانس بین المللی انرژی اتمی می گوید ایران در حال غنی سازی تا ۲۰ درصد در تاسیسات کوهستانی خود نزدیک فردو است. اتحادیه اروپا دارایی های بانک مرکزی ایران را مسدود و واردات نفت این کشور را متوقف می کند.

 

*آوریل ۲۰۱۲- مذاکرات بین ایران و شش قدرت جهان از سر گرفته می شود ولی راه به جایی نمی برد.

 

*ژوئیه ۲۰۱۲- مقامات آمریکایی و ایرانی به طور مخفیانه در عمان دیدار می کنند تا ببینند آیا پیشرفت دیپلماتیک، ممکن است یا خیر. گفتگوها سال بعد به ویژه زمانی که دوره ریاست جمهوری احمدی نژاد پایان می یابد، سرعت می گیرد.

 

*اوت ۲۰۱۳- حسن روحانی با شکست دادن چند نامزد تندرو، رئیس جمهور ایران می شود و اعلام می کند کشورش آماده گفتگوهای هسته ای جدی است. تا آن موقع، ایران حدود ۲۰ هزار سانتریفوژ دارد و آمریکا تخمین می زند که ایران فقط چند ماه با دستیابی به قابلیت تسلیحات هسته ای فاصله دارد.

 

*سپتامبر ۲۰۱۳- روحانی و اوباما تلفنی گفتگو می کنند که این سطح بالاترین تبادل بین آمریکا و ایران از زمان انقلاب اسلامی سال ۱۹۷۹ است. جان کری وزیر امور خارجه آمریکا و محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه ایران مبادلات دیپلماتیک خود را آغاز می کنند.

 

*نوامبر ۲۰۱۳- تهران و شش قدرت از یک توافق اولیه خبر می دهند که به طور موقت برنامه هسته ای ایران را محدود و برخی از دارایی های این کشور را آزاد می کند. این توافق، زمینه را برای ادامه مذاکرات به منظور دستیابی به یک توافقنامه هسته ای جامع هموار می کند.

 

*ژوئیه ۲۰۱۴- ضرب الاجل گفتگوها برای دستیابی به یک توافق نهایی از دست می رود. تمدید چهار ماهه گفتگوها مورد توافق قرار می گیرد.

 

*نوامبر ۲۰۱۴- توافق نهایی، همچنان دست نیافتنی است. گفتگوها برای هفت ماه دیگر تمدید می شود.

 

*آوریل ۲۰۱۵- یک چارچوب توافق اعلام می شود که محدودیت های بلندمدت علیه برنامه هسته ای ایران و لغو بسیاری از تحریم های بین المللی را تشریح می کند. با این حال، بسیاری از مسائل حل نشده می ماند.

 

*۱۴ ژوئیه ۲۰۱۵- قدرت های جهان و ایران از توافق هسته ای جامع بلندمدت خبر می دهند.