نگرانی واقعی حضرت محمد بن عبدالله (ص) و لعنت سه بارۀ آن حضرت به برخی از افراد امت

حضرت آیت الله سبحانی در برنامه چشمه معرفت:

پیامبراکرم(ص) و حضرت علی(ع) پدران امت هستند

حوزه/ حضرت آیت الله سبحانی گفتند: پیامبر اکرم(ص) در آخرین لحظات عمر خود نیز از علی(ع) غافل نبودند و حدیثی را می فرمایند که علی(ع) مطرح باشد.

صاحب‌خبر -

به گزارش خبرگزاری «حوزه»، حضرت آیت الله سبحانی شامگاه شنبه در برنامه چشمه معرفت که از شبکه دوم سیما پخش شد، با تسلیت ایام شهادت حضرت علی(ع)، اظهار داشتند: اصبغ بن نباته از شخصیت های برجسته و شیفتگان امیرمومنان(ع) بود و فرمان امیرالمومنین(ع) به مالک اشتر و وصیت امام به فرزندش محمد حنفیه از طریق او نقل شده است.

ایشان با اشاره به اینکه براساس نظر علما، اصبغ بن نباته انسان جامعی بود و دارای علم، عبادت و شجاعت بود، افزودند: وی در رکاب امیرمومنان(ع) در جنگ جمل و صفین حضور داشت و از تابعین عالی مقام بود.

معظم له با اشاره به ملاقات اصبغ بن نباته با امیرالمومنین(ع) بعد از ضربت خوردن ایشان، ابراز داشتند: روز بعد از ضربت خوردن حضرت علی(ع)، مردم بر در منزل حضرت جمع شدند و خواستار کشتن ابن ملجم بودند، امام حسن(ع) بیرون آمد و فرمود: ای مردم، پدرم به من وصیت کرده که کار قاتلش را تا هنگام وفات پدرم رها سازم، پس بازگردید؛ مردم همه بازگشتند اما اصبغ بن نباته ماند؛ امام دوباره بیرون آمد و به او فرمود: آیا سخن من را درباره پیام امیرمومنان(ع) نشنیدی؟؛ او گفت چرا، دوست داشتم به حضرت(ع) بنگرم و حدیثی از ایشان بشنوم.

این مرجع تقلید تصریح کردند: اصبغ بن نباته نقل می کند که بعد از ورود به خانه امیرالمومنین مشاهده می کند امیرمومنان دستمال زردی به سر بسته که زردی چهره‌اش بر زردی دستمال غلبه داشت و از شدت درد و کثرت سم پاهای خود را یکی پس از دیگری بلند می‌کرد و زمین می‌نهاد.

این استاد برجسته حوزه علمیه افزودند: امیرالمومنین(ع) به اصبغ بن نباته می فرماید آیا پیام من را از حسن(ع) نشنیدی که او پاسخ می دهد چرا ای امیرمومنان ولی شما را در حالی دیدم که دوست داشتم به شما بنگرم و حدیثی از شما بشنوم.

حضرت آیت الله سبحانی افزودند: حضرت علی(ع) به اصبغ بن نباته فرمودند من به عیادت رسول خدا رفتم همان گونه که تو اکنون آمدی، پیامبر به من فرمود: ای اباالحسن، برو مردم را جمع کن و بالای منبر برو و یک پله پایین‌تر از جای من بایست و به مردم بگو «هر کسی که پدر و مادرش را ناخشنود کند، از صاحبان خود بگریزد و مزد اجیر خود را ندهد لعنت خدا بر او باد»؛ من به فرمان رسول‌ خدا عمل کردم، مردی از آخر مسجد برخاست و گفت: ای اباالحسن، این سه جمله را برای ما شرح بده. من پاسخ ندادم تا به نزد رسول خدا رفتم و سخن آن مرد را بازگو کردم؛ پیامبراکرم(ص) فرمود اى اباالحسن! به راستى که من و تو پدران این اُمّت هستیم، هر کسی که به ما جفا کند، لعنت خدا بر او باد، من و تو مولاى این اُمّت هستیم هر کسی که از ما بگریزد، لعنت خدا بر او باد، من و تو ، دو اجیر این اُمّت هستیم هر کسی که اجر و مزد ما را ضایع کند، لعنت خدا بر او باد.

ایشان تصریح کردند: پیامبر اکرم(ص) در آخرین لحظات عمر خود نیز از علی(ع) غافل نبودند و حدیثی را می فرمایند که علی(ع) مطرح باشد.