آب، هوا، جاسوس!

شناسه خبر : 284414

نگاهی به روش‌های نوین جاسوسی در پوشش «NGO»ها و اقدامات دانشگاهی؛

آب، هوا، جاسوس!/ چگونه می‌توان با استفاده از موضوعاتی مانند محیط زیست و عادت‌های اجتماعی مردم، «اطلاعات» جمع کرد؟

پاسخ را باید در برخی فعالیت‌های به ظاهر تحقیقاتی و محیط زیستی جستجو کرد؛ جایی که یک تیم با عنوان فعالیت بشردوستانه و محیط زیستی وارد منطقه‌ای از یک کشور می‌شوند و با نمونه‌برداری از آب، خاک و گونه‌های گیاهی و جانوری آن منطقه، آزمایش‌هایی را در حوزه‌ی ژنتیک انجام می‌دهند و اینگونه مشخص می‌شود که چه نوع ویروسی امکان دارد تا علیه هدف مدنظر مورد استفاده قرار بگیرد. بر همین مبناست که شناسایی ساختار چرخه آب یک کشور و ایجاد اختلال در آن می‌تواند منجر به وضع تحریم‌هایی خاص در یک زمینه‌ی مشخص شود؛ تحریم‌هایی که به صورت هوشمند اعمال می‌شود تا خواست‌های سیاسی خود را در منطقه‌ی مدنظر پیاده کنند.

گروه بین‌الملل - رجانیوز: کلمه «جاسوسی» که شنیده می‌شود، اکثر افکار عمومی به سمت شیوه‌های اطلاعاتی و عملیاتی بسیار پیچیده کشیده می‌شود اما همیشه قرار نیست جاسوسی با اقدامات محیرالعقول همراه باشد؛ بسیاری از اطلاعات و مسائل ساده و حتی پیش پا افتاده می‌تواند به عنوان ابزاری برای مخفی‌ترین عملیات‌های جاسوسی مورد استفاده قرار بگیرد.

 

به گزارش رجانیوز به نقل از جام جم، تصور کنید شما فروشنده‌ی ماسک ضدغبار هستید که به دلیل وجود یک دریاچه‌ی بزرگ و پرآب در یک منطقه خاص، کسب و کار شما کساد شده است و اساسا خبری از گردوغبار نیست که مردم نیاز به خرید ماسک داشته باشند.

 

حالا و در این وضعیت، شما تصمیم می‌گیرید تا با برخی اقدامات در پوشش توسعه، آن دریاچه را از بین ببرید و آب آن را خشک کنید تا طوفان‌های همگین گردوغبار، شهر و منطقه‌ی مدنظر شما را با خود درگیر کند و منفعت مالی شما نیز تامین شود.

 

Video Player

 

 

 

play back2.mp4 | دانلود فیلم 

 

اما همیشه ماجرا به همین سادگی نیست و قرار نیست منحصر به یک منفعت مالی ساده باشد. اطلاعات به ظاهر ساده‌ای نظیر آب، منابع زیرزمینی، سد، گردوغبار و میزان آن، گونه‌های گیاهی و مسائل اقلیمی می‌تواند به عنوان اطلاعاتی گرانقیمت در اختیار دستگاه‌های اطلاعاتی و سرویس‌های جاسوسی قرار بگیرد و زمینه برای استفاده‌های سیاسی – امنیتی گسترده علیه کشورمان فراهم شود.

 

همین چند سال پیش بود که اطلاعیه‌ای به ظاهر خیرخواهانه در اینترنت منتشر شد که از مردم می‌خواست تا بزاق دهان خود را در یک ظرف شیشه‌ای قرار دهند و برای کمک به تکمیل بانک اطلاعاتی به منظور درمان بیماران سرطانی، به خارج از کشور بفرستند؛ پروژه‌ای که چندی بعد مشخص شد توسط سرویس‌های اطلاعاتی غربی هدایت می‌شده و هدف از آن، جمع‌آوری اطلاعات بااهمیت ژنتیکی در میان ایرانیان بوده است.

 

با چنین اطلاعاتی می‌توان میزان مقاومت یا سستی طیفی از مردم کشور از منظر ژنتیکی را ارزیابی و بر طبق آن و به منظور ایجاد اختلال در روند زندگی و مدیریت سیستم بهداشتی ایران، اقدام به طراحی ویروس‌ها و بیماری‌های دست‌ساز نظیر «زیکا» کرد.

 

به نام «موسسه خیریه»؛ به کام جاسوسی

 

«بیماری» در سال‌های اخیر، یکی از سلاح‌های مقابله با دشمنان و حتی کشتارجمعی بوده است؛ بیماری‌هایی که انسان‌ها با دست خود تولید یا اشاعه می‌کنند تا بتوانند دشمنان خود را راحت‌تر از پا بیندازند و زودتر به اهداف خود برسند. 

 

به عنوان مثال، اگرچه منشأ بیماری «ایدز» به‌عنوان یکی از اسرار عالم پزشکی شناخته می‌شود اما در سال‌های اخیر و به دنبال رد فرضیه‌هایی در مورد منشأ ویروس این بیماری هولناک، نظریه جدیدی مطرح شده که احتمال دخالت انسان در خلق و گسترش آن را بر مبنای اطلاعات علمی و شواهدی مستدل را تقویت می‌کند.

 

مطابق این نظریه، منشأ ویروس ایدز اساساً هیچ ارتباطی با میمون‌های سبز، شامپانزه‌ها و ساکنان آفریقا ندارد. برعکس این ویروس، عاملی زیستی است که در آزمایشگاه مورد دست‌کاری قرار گرفته و اصولاً ویروسی ساخته دست بشر است. در ۲۶ اکتبر ۱۹۸۶، نشریه ساندی اکسپرس در صفحه نخست خود با چاپ مقاله‌ای با عنوان «ویروس ایدز در آزمایشگاه‌های پنهانی تولید شده است»، پرده از این راز گشود.

 

«ابولا» شاید آخرین و مشهورترین ویروس ساخته بشر باشد که تا به الآن پرده از راز آن برداشته شده است. پروفسور «سیرل برودریک» متخصص بیماری‌های عفونی و میکروبی لیبریا معتقد است آمریکا با همکاری آفریقای جنوبی در سال ۱۹۷۵ میلادی در یک عملیات سری در کشور زئیر - جمهوری دموکراتیک کنگو - نخستین ویروس عفونی و مرگبار ابولا را با هدف کاهش جمعیت سیاهان قاره آفریقا را آزمایش و برای شیوع آن به‌صورت وسیع برنامه‌ریزی کردند.

 

ویروس هولناک ابولا یکی از ارگانیزم‌های اصلاح‌شده ژنتیکی است که به‌عنوان اسلحه‌ای بیولوژیکی توسط شرکتی صنعتی‌نظامی آمریکا با همکاری مسئولان بلندپایه دولت آپارتاید آفریقای جنوبی ساخته شد. 

 

اما چگونه این بیماری‌ها هدف‌گذاری می‌شوند؟

 

پاسخ را باید در برخی فعالیت‌های به ظاهر تحقیقاتی و محیط زیستی جستجو کرد؛ جایی که یک تیم با عنوان فعالیت بشردوستانه و محیط زیستی وارد منطقه‌ای از یک کشور می‌شوند و با نمونه‌برداری از آب، خاک و گونه‌های گیاهی و جانوری آن منطقه، آزمایش‌هایی را در حوزه‌ی ژنتیک انجام می‌دهند و اینگونه مشخص می‌شود که چه نوع ویروسی امکان دارد تا علیه هدف مدنظر مورد استفاده قرار بگیرد. بر همین مبناست که شناسایی ساختار چرخه آب یک کشور و ایجاد اختلال در آن می‌تواند منجر به وضع تحریم‌هایی خاص در یک زمینه‌ی مشخص شود؛ تحریم‌هایی که به صورت هوشمند اعمال می‌شود تا خواست‌های سیاسی خود را در منطقه‌ی مدنظر پیاده کنند.

 

«جنگ بیولوژیک» از مسیر «جنگ محیط زیستی» دور نیست؛ رویکردهایی که به ظاهر تحت عنوان فعالیت‌های عام‌المنفعه بین‌المللی صورت می‌گیرد ولی در حقیقت، یک پروژه سیاسی در میان اهالی قدرت در جهان است.

 

تکمیل پازل جاسوسی با فعالیت NGO ها

 

یکی از فناوری های فعلی موجود در جهان که سازمان‌های اطلاعاتی و جاسوسی برای رصد اطلاعاتی از آن بهره می‌گیرند GEOINT است. این فناوری بر اساس تصاویر مختلف بدست آمده از سطح زمین در نقاط مختلف، به بررسی تغییرات ایجاد شده توسط انسان در آن مناطق می پردازد.

 

سال‌هاست سطح زمین در نقاط مختلف از جمله ایران توسط ماهواره های شناسایی اسکن می شود و یک مدل کلی از کل کره زمین از جمله ایران بدست آمده است.

 

حالا با اضافه شدن این تصاویر و آنالیز آنها می توان از هر گونه تغییر ایجاد شده انسانی در منطقه مورد نظر مانند جاده‌کشی، تونل سازی و اصولا هر تغییر دیگری خبردار شد. به عنوان مثال، ساخت شهرهای موشکی امری است که باعث بروز برخی از تغییرات در شکل زمین در اطراف مناطق ساخت می‌شود که شاید خیلی اوقات در تصاویر هوایی یا ماهواره ای مشخص نباشد اما تصاویر تهیه شده از زوایای پایین‌تر مثل همین دوربین‌ها می‌تواند نقطه وصل و کامل شدن یک پازل اطلاعاتی و امنیتی مقابل باشد. اینجاست که پای برخی چهره‌های آکادمیک و گروه‌های مردم‌نهاد یا همان NGO ها به ماجرا باز می‌شود.

 

این مساله از آنجایی قابل توجه است که تلاش برای ایجاد موج‌های جدید فشار روی برنامه موشکی کشورمان از طریق مدل‌های مورد توجه افکار عمومی همچون مسائل زیست محیطی، مدتی است که مورد توجه دشمنان ایران قرار گرفته است؛ تا جایی که سرکرده گروه منافقین نیز تلاش کرد تا برنامه موشکی ایران را در تقابل با محیط زیست معرفی کند.

 

«مریم رجوی» در توییتی که در تاریخ ۱۱ دسامبر ۲۰۱۷ میلادی (حدود دو ماه پیش) منتشر شد، نوشت: «سپاه پاسداران با برنامه موشکی خود به ظرفیت‌های محیط زیستی ایران آسیب می‌زند.»

 

باید توجه داشت که یک تیم در پوشش فعالیت در زمینه محیط زیست می‌تواند مناطقی را که به نظر سرویس‌های اطلاعاتی اهمیت ویژه دارد، بررسی کرده و با آزمایش خاک یا گونه‌های گیاهی آن، متوجه نوع سوخت مورد استفاده در موشک‌ها، تجهیزات نظامی و تحولات آنها شود؛ اقدامی که حتی از عهده پرنده‌های ویژه جاسوسی آمریکا مانند پهپاد آرکیو ۱۷۰ نیز بر نمی‌آید.

 

«جاسوسی نوین» عملا در دهه‌های اخیر تبدیل به فرآیندی با ظاهرِ اجتماعی و فعالیت بشردوستانه تبدیل شده و محوریت آن نیز به جای اطلاعاتِ استراتژیک و راهبردی مانند اطلاعات نظامی و امنیتیِ کلاسیک، بر بستر اطلاعات عمومی و روندهای اجتماعی در کشورهای مختلف قرار گرفته است. همین مساله باعث پررنگ‌تر شدن فعالیت نهادهای شبه مردمی و غیردولتی در موضوعات اجتماعی نظیر محیط زیست، آموزش و رسوم و باورهای سنتی و محلی شده است؛ فعالیت‌هایی که شاید دورترین شباهت ظاهری با مفهوم جاسوسی را داشته باشند اما بیشترین دستاورد را در این حوزه برای کشور مبداء دارند.