مرگ بر آمریکا-مرگ بر اسرائیل
فرجام نامعلوم کشاورزی کشور در صورت پیوستن به UPOV/تشدید جاسوسی و تهدید سلامتی
سه شنبه 15 اسفند 1396
شناسه خبر : 284800
با پیوستن به (UPOV) ما باید به شرکت‌های چند ملیتی که در خارج از
ایران هستند پول بدهیم و این کار باعث افزایش هزینه‌های تولید محصولات
کشاورزی می شود و فشار زیادی به کشاورزان خرد و روستاییان وارد می شود.
گروه اقتصادی- رجانیوز:
یکی از مهترین مباحثی که امروزه در مجلس شورای اسلامی مطرح است و برخی آن
را آزمون وفاداری مجلس به حقوق ملت می دانند بحث پیوستن به طرح کنواسیون
امنیت غذائی است.
این
طرح از سال 1340 تصویب شده است .کشورهائی که به این کنواسیون می پیوندند
برای استفاده از بذرهائی که روی نژادشان کارخاصی برای افزایش مقاومت و یا
هر مزیت دیگری صورت گرفته است (اصطلاحا رقم جدید گیاهی ثبت کرده اند)می
بایست به آن شرکت و یا آن دولت ثبت کننده ی رقم جدید گیاهی مبلغی پرداخت
کنند و تحت نظارت آنها از بذرها استفاده کنند. پیوستن به این کنواسیون علاوه
بر مغایرت بانص قانون اساسی و سند چشم انداز بیست ساله خطرات جدی در حوزه ی
امنیت ملی،استقلال و نابود کردن کشاورزان خرده مصرفی که درصد بسیار زیادی
از کشاورزان ایرانی را تشکیل می دهند ،دارد. مسائل و مشکلات ذیل از جمله
مخاطراتی است که کشور را تهدید می کند:
1 ــ این کنوانسیون، کشور را به‌سمت وابستگی حداقل 20 تا 25 ساله به بذرهای تراریخته سوق می‌دهد.
2
ــ دولت جمهوری اسلامی ایران مجاز به تنظیم بازار و بازرگانی خود بدون حفظ
حقوق به‌نژادگر تحت حمایت این کنوانسیون نیست؛ به‌عبارتی اعمال حاکمیت
تنظیم بازار مشروط به حقوق به‌نژادگر خارجی می‌شود.
3ــ
دولت مکلف می‌شود در زمان تودیع اسناد حداقل 15 جنس ارقام گیاهی جدید
(بخوانید دستکاری‌شده ژنتیکی) را به اتحادیه مربوطه که مقر آن در ژنو است
اعلام کند؛ توجه بفرمایید تمامی این گیاهان ارقام اصلی کشاورزی است که بر
سر سفره مردم قرار می‌گیرد، مهمترین آنها گندم، برنج، سویا، گوجه، پنبه و
... است.
4 ــ کشور زیر بار 7 تعهد
سنگین حقوقی در مقابل یک فرد یا کارفرمای او می‌رود (کارفرمایان بذر و
گیاه تراریخته عمدتاً مونسانتو و راکفلر هستند؛ این به‌معنای دخالت آشکار
در امنیت غذایی، بذر و کشاورزی کشور است)، این تعهدات عبارتند از: الف ــ
با رعایت مواد (15) و (16)، اقدام‌های زیر در ارتباط با مواد رویشی قابل
تکثیر رقم مورد حمایت، مستلزم مجوز به‌نژادگر است: (یک) تولید یا بازتولید
(تکثیر)، (دو) آماده‌سازی به‌منظور تکثیر، (سه) عرضه برای فروش، (چهار)
فروش یا بازاریابی دیگر، (پنج) صادرات، (شش) واردات، (هفت) ذخیره‌سازی برای
هر یک از اهداف مذکور در جزءهای (1) الی (6) فوق.
ب ــ به‌نژادگر می‌تواند صدور مجوز خود را منوط به شرایط یا محدودیت‌هایی کند.
5 ــ حق شرط وجود ندارد. (ماده 35 کنوانسیون)
6
ــ کشور حتی اگر بخواهد از کنوانسیون انصراف دهد باید حقوق مکتسبه
به‌نژادگر را تا پایان دوره‌اش تضمین کند و در پایان در روز تودیع اسناد و
تنفیذ کنوانسیون باید قوانین داخلی برای حمایت از حقوق به‌نژادگر به‌تصویب
رسیده باشد.
7 ــ در اجرای
کنوانسیون ذیل ماده 30، هر کشور مکلف به اصلاح قوانین داخلی خود در راستای
انطباق با این کنوانسیون است به‌طوری که در زمان تودیع اسناد قوانین داخلی
همراستا به‌تصویب رسیده باشد؛ این ماده به‌منزله تغییر قوانین داخلی در جهت
حقوق بیگانگان دارای حقوق انحصاری بذر تنظیم شده است؛ توجه بفرمایید که
لایحه «حفاظت و بهره‌برداری از منابع ژنتیکی کشور» از صحن [مجلس شورای
اسلامی] رأی آورد اما با نظر شورای نگهبان و عدم تمکین مجلس به مجمع تشخیص
مصلحت نظام ارجاع شد.
8 ــ کشور متعهد به رعایت تمامی مفاد این کنوانسیون از سال 1340 لغایت روز تصویب می‌شود.
با
توجه به اینکه اکثریت کشاورزان ایرانی از بذر خود مصرفی استفاده می
کنندعبارتی آنان بذری را که توسط به‌نژادگران اصلاح شده است به منظور کشت
مجدد، تکثیر می‌کنند. بذر دهقانان نوع خاصی از بذر خود مصرفی به حساب
می‌آید .پیوستن به این کنواسیون با توجه به این که اکثر کشاورزان ما از بذر
خود مصرفی استفاده می کنند خسارت های زیادی دارد و هزینه های زیادی را
باید بپردازند. برای روشن شدن موضوع مثالی عرض میکنم. درحال حاضر 80 تا 85
درصد پرتقال‌های کشور تامسون والنسیا هستند که در خارج از کشور اصلاح
شده‌اند. با پیوستن به کنوانسیون حمایت از ارقام جدید گیاهی (UPOV) باید
برای هر هسته از نهال‌های پرتقال کشور به شرکت‌های چندملیتی پول بدهیم! اما
در صورتی که به این کنواسیون نپیوندیم نیاز به پرداخت این پول نیست.
با
پیوستن به (UPOV) ما باید به شرکت‌های چند ملیتی که در خارج از ایران
هستند پول بدهیم و این کار باعث افزایش هزینه‌های تولید محصولات کشاورزی می
شود و فشار زیادی به کشاورزان خرد و روستاییان وارد می شود.
حامیان پیوستن به این کنوانسیون امتیازاتی را برای پیوستن به این طرح قائل هستند که عبارتنداز:
ـ افزایش تعداد ارقام گیاهی جدید رهاسازی شده(اعم از خارجی و ملی)
ـ افزایش تعداد موسسات یا شرکت‌های به‌نژادی
ـ افزایش میزان سرمایه‌گذاری در بخش به‌نژادی
ـ ارتقای کیفیت ارقام جدید گیاهی
امااگر
روزی در کشور زیرساخت‌های لازم برای تولید بذرهای با کیفیت، ایجاد
شرکت‌های دانش‌بنیان در زمینه بذر، واحدهای تولیدکننده بذر و نه
واردکنندهای بذر فراهم شد و آنها ده‌ها رقم گیاهی تولید کردند باید به این
قبیل کنوانسیون‌ها پیوست. اما در شرایط کنونی پیوستن به این کنوانسیون
اساسا به ضرر کشور تمام خواهد شد.
۹۶/۱۲/۱۶