اندر خیانتهای حال بهمزنهای دولت ( ظریف،عراقچی،صالحی،دری اصفهانی،فریدون و دیگر شرکا)
چرا ادعای حمایت انگلیس از برجام را نمی‌توان پذیرفت؟/ نگاهی به ماجرای کارشکنی لندن در خرید 900 تن کیک زرد
گروه بین‌الملل-رجانیوز: معاون امور بین‌الملل وزارت خارجه انگلیس روز گذشته وارد تهران شد تا پیرامون آینده توافق هسته‌ای با مسئولان ایرانی به گفت و گو بپردازد. «آلیستر برت» پیش از ورود به ایران مدعی شده بود که این کشور تاکنون از توافق هسته‌ای حمایت کرده و در صورتی که ایران تعهدات خود ذیل برجام را اجرا نماید، انگلیس نیز متعهد به اجرای برجام خواهد بود.
به گزارش رجانیوز در نگاه اول ادعای حمایت انگلیس از برجام ممکن است چنان دلپذیر به نظر برسد که حامیان دوآتیشه توافق را به وجد آورد و این افراد تا مدت‌های مدید به‌خاطر این پیروزی! بر طبل شادانه بکوبند! اما نکته‌ای که در این میان مغفول باقی مانده آن است که انگلیس به عنوان یکی از کشورهای عضو برجام مدت‌ها قبل، طی یک اقدام متخاصمانه، حق ایران در توافق هسته‌ای را زیرپاگذاشته است! از همین رو در حال حاضر تلاش جهت احقاق حق ضایع شده ایران مهم‌ترین خواسته‌ای است که مسئولان وزارت امور خارجه باید آن را از معاون وزیر خارجه انگلیس مطالبه و پیگیری نمایند.
ماجرای بدعهدی انگلیس
در ماجرای بدعهدی لندن در اجرای برجام متاسفانه باز هم ردپای یک عقب‌نشینی غیرقانونی و بدون مجوز دولت یازدهم به چشم می‌خورد، آن هم به این امید که عطوفت! کشورهای غربی شامل حال ایران شود و این کشورها لطف کنند و اجازه خرید 900 تن کیک زرد از قزاقزستان به ایران را صادر نمایند! امری که نهایتاً با مخالفت طرف انگلیسی هیچگاه عملیاتی نمی‌شود!
برای درک بهتر این ماجرا باید کمی به عقب‌تر برویم؛ درحالی که در توافق ژنو قراربود تحریم‌های هسته‌ای به شکل جامع(Comprehensively) لغو گردد در برجام تیم مذاکره کننده محدودیت جدیدی را پذیرفت و قرار شد که برای خرید اقلام هسته‌ای به شکل مورد به مورد(case by case) از کمیسیون مشترک اجازه بگیرد!
متناسب با همین مکانیزم سازمان انرژی اتمی قصد خرید کیک زرد از قزاقزستان داشت؛در همین راستا بود که حسن روحانی در اظهارات 16 آذر 95 خود در بین دانشجویان بدون درنظرگرفتن حتی احتمال بدعهدی طرف مقابل و با ژست یک پیروز بلامنازع میدان دیپلماسی این مسئله را کار عظیمی دانست و گفت:
جوان‌های عزیز بدانند ما بعد از انقلاب یک گرم کیک زرد نتوانستیم وارد کشور کنیم، قبل از انقلاب از آفریقای جنوبی مقداری گرفته بودیم - در داخل هم البته معادنی داریم و می‌توانیم کیک زرد تولید کنیم. البته در حد و رقمی - اما تلاش کردیم از خارج بیاوریم که نشد. اکنون طبق توافقی که در دو هفته پیش صورت گرفت، قرار است که 900 تن کیک زرد وارد کنیم. این موفقیت بزرگی برای انرژی هسته‌ای است و کار عظیمی شده است.
اما آمریکا و غرب در یک اقدام زیاده‌خواهانه که آشکارا بر خلاف برجام بود این خرید را مشروط به پذیرش سه درخواست خود توسط ایران کردند. این سه درخواست عبارت بودند از: 1- خروج آب سنگین مازاد از مرزهای ایران 2- به صفر رساندن اورانیوم باقی مانده در لوله‌ها 3- مسئله الیاف کربن
یعنی دقیقاً همان خواسته‌هایی که رهبر انقلاب 25 خرداد سال 95 از علی اکبر صالحی می‌خواهد که مطلقاً زیر بار آن نرود.ایشان تصریح کرده بودند:
ما پیش‌پرداخت‌هایمان را همین‌طوری انجام دادیم: ما [غنی‌سازی] بیست درصد را تعطیل کردیم، فُردو را تقریباً تعطیل کردیم؛ اراک را تعطیل کردیم، اینها پیش‌پرداخت‌های ما بوده، حالا باز توقّع دارند. من الان اینجا عرض میکنم -اگر آقای دکتر صالحی حضور دارند- این توقّعاتی را که آنها در زمینه‌ی الیاف کربن که در سانتریفیوژها به کار میرود، یا توقّعاتی که در مورد اندازه‌گیری آن سیصد کیلو دارند مطلقاً قبول نکنید، زیر بار نروید. مدام افزون‌خواهی هم میکنند؛ حالا این همه پیش‌پرداخت ما داده‌ایم. به‌هرحال طرف مقابل ما عمل نکرده.
اما مذاکره کنندگان دولت یازدهم بدون توجه به منع صریح رهبر انقلاب و بدون هماهنگی با نهادهای تصمیم‌گیرنده راهبردی چون شورای عالی امنیت ملی، این عقب‌نشینی را انجام دادند تا شاید کمیسیون مشترک با درخواست ایران برای خرید اورانیوم از قزاقزستان موافقت کند؛ اما این همه خوش‌خدمتی هم افاقه نکرد چرا که انگلیس کشوری بود که با مخالفت خود مانع خریداری کیک زرد توسط ایران شد.
علی اکبر صالحی نوزدهم فروردین سال گذشته و در حاشیه دیدار با معاون نخست‌وزیر مجارستان با اشاره به این بدعهدی انگلیس در خرید کیک زرد می‌گوید:
قرار شده بود ۹۰۰ تن اورانیوم در یک دوره سه‌ساله از قزاقستان به ایران منتقل شود که در لحظات آخر با ممانعت انگلیس فعلاً معلق شده، اما ما به‌طور جدی این درخواست را دنبال می‌کنیم.
آب از آب تکان نخورده است!
حال قریب به دو سال از کارشکنی لندن در قبال ایران می‌گذرد و وزارت خارجه دیگر سخنی از فتح‌الفتوح خود نمی‌کند! تنها نتیجه این سکوت و عقب‌نشینی آن‌بوده که معاون امور بین‌الملل وزیر خارجه انگلیس گامی جلوتر آمده و با وقاحت تمام مدعی شده که پیرامون مسائل منطقه‌ای نیز خواهان گفت‌وگو با مقامات ایرانی است!
با این تفاسیر و در شرایط فعلی وزارت خارجه نه‌تنها نباید تن به زیاده‌خواهی این کشور اروپایی دهد بلکه باید حق از کف رفته کشور را از معاون امور بین‌الملل وزیر خارجه انگلیس مطالبه کند. در واقع اگر طی این سال‌ها وزارت خارجه موضعی منفعلانه به خود نمی‌گرفت و به پیگیری این مسئله می‌پرداخت امروز مقام انگلیسی با وقاحت تمام اعلام نمی‌کرد: « حمایت ما از توافق هسته‌ای جلوی به چالش کشیدن ایران بر سر موضوعاتی که با هم توافق نظر نداریم را نگرفته است. در این دیدار من بر برنامه موشک‌های بالستیک ایران و اقدامات آنها در خاورمیانه تاکید خواهم کرد. من از این فرصت برای دیدار و رسیدن به راه حل در پرونده دوتابعیتی‌های بازداشت شده در ایران هم استفاده خواهم کرد.»
گفتنی است که عدم پاسخ درخور به طرف انگلیسی ممکن است روز به روز به افزایش زیاده‌خواهی‌های این کشور بیانجامد به همین جهت بهتر مسئولان وزارت خارجه در دیدارهای دوجانبه این مسئله را به قوت پیگیری نمایند.