هلاکت یک نظامی صهیونیست در نزدیکی نوار غزه

بر اثر واژگونی جیپ نظامی در نزدیکی نوار غزه، یک نظامی صهیونیست کشته و سه نظامی دیگر زخمی شدند.

به گزارش مشرق به نقل از تلویزیون الحدث،‌ بر اثر واژگونی جیپ نظامی رژیم صهیونیستی در نزدیکی نوار غزه، یک نظامی صهیونیست کشته و سه نظامی دیگر زخمی شدند.

به گزارش پایگاه اینترنتی الحدث، شنبه شب، نظامی اسرائیلی بر اثر واژگونی جیپ نظامی کشته و سه سرباز دیگر مجروح شدند. این اتفاق در خلال گشت زنی نظامیان اشغالگر اسرائیلی نزدیک نوار غزه رخ داد.

الحدث به نقل از رسانه‌های اسرائیلی خبر داد نظامیان مجروح شده به بیمارستان منتقل شده اند تا درمان شوند.

براساس  این گزارش،‌ ارتش اسرائیل در بیانیه ای خبر کشته شدن یکی ازنظامیان را اعلام کرد. این نظامی، فرمانده یگان نظامی بوده که مشغول گشت زنی در مرز با نوار غزه بوده است. در این بیانیه میزان جراحت سه سرباز خفیف و متوسط اعلام شده است که برای تکمیل درمان به بیمارستان سوروکا در بئر السبع منتقل شده اند.

 پس از این حادثه، «ایال ازمیر» فرمانده تیپ جنوب ارتش اسرائیل از تشکیل کارگروهی خاص برای بررسی حقایق و ابهامات این حادثه خبر داده است. این در حالی است که پلیس نظامی تحقیق درباره دلایل وقوع این حادثه را که دلایل آن به گفته ارتش هنوز مشخص نیست ادامه می دهد.

اطلاعات اولیه نشان می دهند حادثه واژگونی جیپ نظامی، در جاده کناری مجاور دیوار مرزی در جنوب نوار غزه رخ داده است.
 

منبع: باشگاه خبرنگاران

خصوصیات حکومتی امیرالمؤمنین علیه‌السلام به روایت امام امت

ترفند یک شهید برای هزار برابر کردن ثواب اعمالش/ لَیْلَةُ الْقَدْرِخَیْرٌ مِّنْ أَلْفِ شَهْر

حمیدرضا سال خمسی‌اش را شب قدر گذاشته بود، به این نیت که اعمال نیک انسان در این شب هزار برابر می‌شود.

به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، جوان 31 ساله دانشجوی کارشناسی ارشد ادبیات عرب که سال ها در کسوت فعال فرهنگی در عرصه های مختلف حضور داشت، سال 1394 در سوریه به شهادت رسید.

«حمیدرضا اسداللهی» از نخبگان و فعالان حوزه بین الملل بود و ارتباطات موثری با نیروهای جهادگر کشورهای منطقه داشت. در ادامه و در آستانه سومین شب از لیالی قدر، دو خاطره از شهید اسداللهی و رفتار او در شب‌های قدر از زبان دوستان وی آمده است:

افضل اعمال شب قدر، مباحثه علمی

تقریبا ۵ سالی می‌شد که به همراه حاج حمید به جهت زیارت و کار، دهه پایانی ماه مبارک را به پابوس آقا امام رضا علیه‌السلام مشرف می‌شدیم.

حاج حمید با توجه به اینکه پژوهشگر قرآنی بود، سالها کار قرآنی انجام داده بود. هرجا جمعی تشکیل می‌شد فورا موضوعی را از قرآن و روایات مطرح می‌کرد و ماهم مثل بقیه رفقا از ایشان استفاده می‌کردیم.

برنامه شب‌های قدر ما مثل عموم مردم مناجات و دعا و ثنا و نماز بود. اما حاج حمید باب جدیدی را در این شب‌ها به روی ما باز کرد که این را خودش هم از اهل بیت علیهم السلام یاد گرفته بود و سعی می‌کرد به آن عمل کند.

به خاطر دارم سال اولی که باهم شب قدر مشهد بودیم به او گفتم حمید شب کی برای مراسم برویم حرم؟ گفت من دیرتر می‌روم!

گفتم چرا؟

گفت: افضل اعمال امشب چیه؟

چون می‌دانستم از طرح این سوال هدفی دارد گفتم نمی‌دانم.

گفت: در مفاتیح هم نوشته مگر نخواندی؟

گفتم: همین کارهایی که همه می‌کنند!

گفت: این کارها خیلی خوب است و ثواب هم دارد اما گفتم افضل اعمال چیست؟!!!

گفتم: خب بگو!

گفت: در روایات داریم افضل اعمال امشب بحث علمی و مباحثه است.

تعجب کردم. اما به رسم رفاقت همراهش ماندم. آن شب چند روایت در مورد شب قدر خواندیم و تا حدود ساعت دو روی آن بحث کردیم که منظور چیست. بعدش هم به سمت حرم رفتیم و حمید با آن صدای دلنشینش مناجات خواند و اعمال رو انجام دادیم.

از آن سال به بعد، هرسال شب قدر یکی از برنامه‌های اصلی‌مان مباحثه علمی شد. امسال که حاج حمید پیش صاحبان اصلی این شب است، ما در کنار حضرت عشق سعی می‌کنیم به این سیره نیکو عمل کنیم.

می خواهم عمل خیرم را هزار برابر کنم

شب قدر ۱۹ رمضان را باهم در مسجد اعمال را انجام داده بودیم. نزدیکی ظهر بود که برای کاری آمدم دم مسجد که دیدم حاج حمید و پسر عمویش حسن ایستاده اند.

سلام و علیکی کردیم و گفتم اینجا چکار می‌کنید؟ گفت داریم میریم یه جای خوب! میای؟!

گفتم: خیره ان شاءالله! کجا؟

گفت: سوال نکن اگه میای موتور را روشن کن و دنبال ما بیا. من هم دنبالشان راه افتادم.

مسیر را تا نزدیکی خیابان فلسطین دنبال کردم. تازه فهمیدم آن جای خوبی که می‌گفت کجاست.

برای خواندن نماز ظهر و عصر پشت سر آقا به بیت رهبری رسیدیم.

گفت: واقعا حیف است این نماز ظهرهای ماه رمضان را به امامت نائب امام زمان نخوانیم و فرصت را از دست بدهیم.

بعد از خواندن نماز، و خارج شدن از بیت، گفت برویم من این کوچه بغل یه کاری دارم.

دنبالش رفتم. داخل دفتر سوالات و وجوهات شرعی بیت شد.

باهم به طبقه بالا رفتیم و با بنده خدایی که آنجا مسئول بود چند دقیقه‌ای صحبت کرد و مبلغ خمس رو محاسبه کردند و او پرداخت کرد و بیرون آمدیم.

بهش گفتم: این همه وقت برا خمس دادن هست، حتما باید الان با زبان روزه در این گرما ما را اینهمه معطل می کردی؟!

گفت: ببخشید ولی دلیل داشت!

گفتم: چه دلیلی؟

گفت: امروز روز قدر هست و در این شب و روز به گفته بزرگان، هر عمل خیری هزار برابر محاسبه می شود. من هم خواستم خمس اندکی که پرداخت می‌کنم با فرمول امشب هزار برابر محاسبه شود. این را که گفت واقعا تعجب کردم که برای این مسائلش هم فکر کرده بود. دو روز بعد بدون اینکه بهش بگویم آمدم بیت و بعد از نماز ظهر رفتم و سال خمسی تشکیل دادم.

بعد از شهادت حمیدرضا بود که فهمیدم برای لحظه لحظه و مورد به مورد زندگیش فکر می‌کرده و برنامه داشته است. حمیدرضا لایق شهادت بود.

منبع: دفاع پرس

حسن روحانی به دنبال تثبیت اسلام بریتانیایی و پاسخ آیت الله جوادی آملی

پاسخ آیت‌الله جوادی‌آملی به یک شبهه سیاسی

آنان که با رأی مردم، «امام» می‌پرورانند و با سقیفه، «ولیّ» می‌تراشند، امامت را انتخابی می‌پندارند نه انتصابی. بیگانگانِ زیرک گفتند و آشنایان خام، پذیرفتند که امامت، کاری مردمی است.

به گزارش مشرق، حجت‌الاسلام سیدمحمود نبویان در کانال تلگرامی خود به نقل از آیت‌الله جوادی‌آملی نوشت: آنان که با رأی مردم، «امام» می پرورانند و با سقیفه، «ولیّ» می تراشند، امامت را انتخابی می پندارند نه انتصابی. بیگانگانِ زیرک گفتند و آشنایان خام، پذیرفتند که امامت، کاری مردمی است و تعیین آن از مردم نیز برمی‌آید.
 
باید دانست که مرز ممتاز تشیع و تسنّن این است که «امامت» در فرهنگ امامیه، جزو اصول است و در مکتب اهل سنّت، از فروع. ما در علم کلام از امامت بحث می کنیم و آنها در علم فقه؛ زیرا شیعه معتقد است که امامت جانشین «نبوّت» است و نبوّت، کار خلق نیست، بلکه کار خداست؛ ازاین رو بحث درباره آن، بحثی اعتقادی و کلامی است؛ یعنی «یجب عن الله» که نبی بفرستد و «یجب عن الله» که برای نبی، جانشین معصوم تعیین کند.
 
به اعتقاد امامیه، چون خدا خالق و پرورش دهنده بشر است، فقط او می تواند قانونگذار را تعیین کند؛ بنابراین در امامت، سخن از کار خداست، نه کار خلق، و علمی که از کار خدا بحث می کند، «کلام» است، نه فقه؛ امّا آنان که با رأی مردم، «امام» می پرورانند و با سقیفه، «ولیّ» می تراشند، امامت را انتخابی می پندارند نه انتصابی. آنان مسئله امامت را از فعل خدا به کار خلق فرومی کشانند و لاجرم، علمی که در این باره بحث می کند، علم «فقه» خواهد بود[شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج2، ص24.]
 
گفتنی است که دشمن پیش از آنکه «فقیه» را از صحنه سیاست بیرون کند، «فقه» را خارج می کند و پیش از آنکه «ولی» را از صحنه سیاست بیرون براند و «ائمّه» را منزوی کند، ولایت و «امامت» را منزوی می کند. بیگانگانِ زیرک گفتند و آشنایان خام، پذیرفتند که امامت، کاری مردمی است و تعیین آن از مردم نیز برمی آید!
 
غرض آنکه هیچ گاه امام را قبل از امامت خانه نشین نکردند، بلکه ابتدا «امامت» و پس از آن «امام» را منزوی کردند. کسی که می گوید: «منّا أمیرٌ ومنکم أمیرٌ»[بنیان مرصوص امام خمینی(ره)، ص247-248.]، امامت را امری مردمی می داند نه الهی! و وقتی امامت، مردمی شد، نصب یا انتخاب آن از سقیفه نیز برمی آید. نخست امامت را از عرش به فرش و از انتصاب به انتخاب آوردند، سپس از نصّ به سقیفه کشاندند و امامت را در سقف سقیفه اسیر کردند و پس از آن، حضرت علی(ع) را خانه نشین کردند.
 
 اینکه در جوامع روایی ما ملاحظه می شود که بخشی از امامت در مسائل اعتقادی شکوفاست و قسمتی دیگر در فقه؛ چنان که امامت، هم در کنار نماز، روزه، زکات، حج و جهاد است و هم همراه نبوّت، برای آن است که یک ضلع آن، کار حتمی خداست (تعیین_امام) و ضلع دیگرش کار خلق است (پذیرش_ولایت_امام). براین اساس، پذیرش ولایت امام همانند اقامه نماز و گزاردن حج و... بر مردم واجب است. آنجا که ولایت در کنار نماز آمده است، درباره کار خلق است و وقتی امامت در کنار نبوّت آمده است، درباره کار خداست.
 
شیعه امامت را، هم در اصول اعتقادی در کنار نبوّت می نگرد و هم در مسائل فروع، همراه نماز و روزه؛ و اگر گفته می شود که چیزی همتای امامت نیست، برای آن است که امامت شرقاً محدود به اصل و غرباً محدود به فرع است، امّا نماز و روزه، شمال و جنوب و شرق و غربش محدود به فقه و فرع است و این امتیاز برجسته تشیع از برادران اهل سنّت است.[بحارالانوار، ج8، ص197، ح186]
 
رئیس جمهور روز چهارشنبه در ضیافت افطار اساتید دانشگاه سخنان در باب نفی مشروعیت انتصابی امامت ابراز داشت که: «امیرالمؤمنین مبانی حکومت و مبنای ولایت را نظر مردم و انتخاب مردم می داند». او در ادامه با قرائت بخش کوتاهی از خطبۀ 92 نهج البلاغه که «لِمَن وَلَّیتُموا اَمرَکُم» ادامه داد: «[علی (ع)] گفت: هرکسی که شماها بروید و برگزینید او را به عنوان ولی خودتان و به عنوان رهبر جامعه من هم اطاعت می کنم، من هم می شنوم و [حکم او را] اجرا می کنم.

آقای حسن روحانی! درس ادب به رسانه‌ها ندهید فقط از توهین و تهمت بپرهیزید/ ادب داشته باشید

درس ادب به رسانه‌ها ندهید فقط از توهین و تهمت بپرهیزید

رئیس‌جمهور برای چندمین‌بار منتقدان و رسانه‌ها را به دوری از فحش و ناسزا فراخواند.

به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ویژه های خود نوشت:

روحانی در افطار با اصحاب رسانه گفته است: با لحن تند ما به جایی نمی‌رسیم، والله، بالله، جز اعتدال راه دیگری وجود ندارد. امام هم با اعتدال انقلاب ما را پیروز کرد.

امیرالمومنین(ع) در جنگ صفین از خیمه‌اش بیرون آمد و دید عده‌ای دارند روبروی یاران و اصحاب معاویه ناسزا و فحش و سخن ناروا می‌گویند. می‌جنگیدند با هم، دوستی نبود، میدان جنگ بود، طرف هم ناحق بود و امیرالمومنین(ع) بحق و خلیفه مسلمین بود، اما ایستاد و برایشان صحبت کرد و گفت من دوست ندارم شما فحش دهید، من اصحابی را نمی‌خواهم که به دشمنانش فحش دهد.

آیا این بیان امیرالمومنین(ع) نیست؟ بیان نهج‌البلاغه نیست؟ مگر ما شیعه امیرالمومنین(ع) نیستیم؟

چرا فحش را افتخار می‌دانیم؟

چرا ناسزاگویی را انقلابی‌گری می‌دانیم؟ انقلابی ما امیرالمومنین(ع) است، انقلابی ما پیامبر اکرم(ص) و عمار یاسر است. اینها انقلابی ما هستند. ما انقلاب کردیم برای اینکه راه امیرالمومنین(ع) را طی کنیم. امیرالمومنین(ع) می‌گوید چرا ناسزا می‌گویید؟ چرا بد می‌گویید؟

این سخنان در حالی است که رئیس‌جمهور در جریان تبلیغات انتخاباتی بیشترین توهین‌ها و اتهام‌های خلاف واقع را متوجه برخی نامزدهای رقیب کرد. وی همچنین در طول چهار سال گذشته مشغول ناسزاگویی و فحاشی سیستماتیک علیه منتقدان بوده است؛ از جمله؛ مزدور، بی‌شناسنامه، بی‌سواد، ترسو، افراطی، جیب‌بر، مستضعف فکری، متوهم، بزدل، کاسب تحریم، فاسد، عقب‌مانده، تازه به دوران رسیده، عصرحجری و...

اسلام بریتانیایی و نفاق آلود حسن روحانی بوی الرحمن می دهد/استقامت برای صلح یا دنیاطلبی و ترس از جهاد

استقامت برای صلح یا دنیاطلبی و ترس از جهاد؛

حسن روحانی درباره «صلح» امام حسن (ع) چه گفته است؟

مسئله اینجاست که آیا صلح همانطور که روحانی در جمع خادمان قرآن گفت نتیجه استقامتی سخت‌تر از جنگ و جهاد است یا اینکه نتیجه دنیاطلبی مردم و تن به جهاد ندادن آنهاست؟

سرویس سیاست مشرق - دولت‌ها به عنوان قوه مجریه بایستی در حوزه اجرایی به کار خود بپردازند اما دیده می‌شود که برخی دولت‌ها برای توجیه برخی از عملکردهای خود در جامعه که چندان مثمر ثمر نبوده دست به توجیه‌گری و ایدئولوژی‌سازی می‌زنند و به اصطلاح آسمان و ریسمان به هم می‌بافند.

در این خصوص حسن روحانی در مراسم تجلیل از خادمان قرآنی و مصادف با روز ولادت امام حسن مجتبی (ع) گفت: ‏امروز روز بسیار مبارکی است چرا که امام حسن(ع) مظهر حلم و صبر بود. صبر و حلم برای صلح، سخت‌تر ‏از صبر و استقامت در میدان جنگ است. ‏

وی افزود: صبر و حلم امام خمینی در دوران پایانی جنگ در پذیرفتن صلح به گونه‌ای بود که کسانی ‏که در متن امور بودند، می‌توانند سختی این صبر و شجاعت را درک کنند.‏

روحانی گفت: تحمل صلح بسیار دشوارتر از جنگیدن است؛ امام(ره) برای ‏دوران انقلاب و جنگ هرگز نگفت که جام زهر نوشیدم، اما در زمان صلح این مطلب را بیان کرد.‏

وی با اشاره به حدیثی از امام علی (ع) ادامه داد:‌ مبادا روزی فرا برسد که ببینیم غیرمسلمانان ‏بهتر از مسلمانان به معنا و مفهوم قرآن عمل می‌کنند.‏[۱]

این درحالی است که حسن روحانی پیش از این در کتاب « مقدمه‌ای در تاریخ امامان شیعه»‌ در تحلیل رفتار مردمان آن روزگار آورده است: « در مدائن، امام مجتبی «ع» مردم را در مسجد شهر جمع کرد و وقایع را برای آنها توضیح داد. خیانت‌ها را گفت و افرادی را که در صحنه جنگ با دشمن، خیانت کرده بودند، معرفی کرد. رو به مردم کرد و اتمام حجت کرد. به مردم گفت: آیا برای ایثار و فداکاری و جانبازی و دادن خون، که برای شما عزت دنیا و آخرت است، آماده هستید؟ فرمود: اگر بایستید، خداوند شما را یاری می کند و ما پیروز می‌شویم و اگر آمادگی نداشته باشید، دنیای شما توأم با غم و اندوه و آخرت شما با مشکلات زیادتری توأم خواهد بود.» [۲]

وی افزود: «مردم چه جوابی به امام حسن «ع» دادند؟ گفتند: ما می‌خواهیم زنده بمانیم و زندگی کنیم. ما آمادگی برای جنگ و فداکاری نداریم. این پاسخ مردم در مسجد مدائن در محضر فرزند رسول خدا و عقب نشینی از صحنه فداکاری و ایثار بود که دست روی دست گذاشتن امام مجتبی‌ «ع» را رقم زد. آنچه بعد به نام صلح لقب گرفت، چیزی بود که به دست مردم، در مدائن حاصل شد و نه به دست امام مجتبی‌ در کوفه. ایثار مردم و فداکاری مردم و جهاد می‌توانست سرنوشت دیگری را رقم بزند.»

به نظر می‌رسد دراین مطلب تناقضی آشکار وجود دارد. مسئله اینجاست که آیا صلح همانطور که روحانی در جمع خادمان قرآن گفت نتیجه استقامتی سخت‌تر از جنگ و جهاد است یا اینکه بنا بر نوشتار حسن روحانی در کتاب مقدمه‌ای بر تاریخ امامان شیعه نتیجه دنیاطلبی مردم و تن به جهاد ندادن آنهاست؟

 سئوال اساسی دیگر این است که تبیین و تحلیل تاریخ و قیام و صلح امام حسن مجتبی (ع) بستگی به شرایط دارد و هر کسی بنا بر شرایط و منافع خود می‌تواند تحلیل‌های گوناگونی از این واقعه عبرت آموز تاریخی بدهد یا اینکه تاریخ قابل تغییر است و مردمی که یک روز روحانی آنان را خائن می‌نامید امروز به الگو تمام عیار تبدیل شده‌اند؟  این رفتار متناقض را چگونه می‌توان توجیه و تفسیر کرد؟

---

[۱] http://www.isna.ir/news/۹۶۰۳۲۰۱۱۲۴۷

[۲] http://kayhan.ir/fa/news/۴۹۶۸۱

روحانی با این سرعت به کجا می رود؟!/ اسلام بریتانیایی و نفاق آلود حسن روحانی عود کرده است

روحانی به کجا می رود؟!

باید مشفقانه به روحانی گفت با تلبیس و تدلیس رای آوردید، بماند! اما لطفا دیگر دست در اعتقادات اصیل اسلامی نبرید.

به گزارش مشرق، محمد ایمانی در کانال تلگرامی خود نوشت:

از تدلیس در انتخابات تا تحریف مبنای ولایت امیر مومنان (ع)

آقای روحانی به استناد خطبه ۹۲ نهج البلاغه ( و البته تحریف حقیقت گفته است " #مبنای_ولایت_و_حکومت از دیدگاه علی (ع) انتخاب و نظر مردم بود. ایشان در برابر اصرار مردم فرمودند که حکومت عدل من برای شما سنگین است و باید به سراغ فرد دیگری بروید، اما در عین حال این را نیز گفتند که اگر شما مردم فرد دیگری را انتخاب کنید، من در اطاعت از او که شما مردم آن را برگزیدید، اولین نفر خواهم بود".

 خطبه ۹۲ بعد از کشته شدن خلیفه سوم و هجوم مردم برای بیعت با آن حضرت ایراد شده است. یعنی ۲۵ سال پس از آن که ولایت امیر مومنان (امر الهی و ابلاغ شده از سوی پیامبر- ص) مغضوب و مغصوب واقع شد. در این ۲۵ سال، انحرافات و بدعت های بزرگی در میان برخی خواص و سیاستمداران پدید آمد که از جمله آنها امتیاز طلبی و اشرافیگری و تحمیل فاصله طبقاتی بود. و همین انحراف در زندگی برخی از مردم نیز جاری شد. بنابراین حکومت برمبنای احکام راستین الهی با موانع بسیاری روبرو بود و همین مسئله باید با صراحت و صداقت تبیین می شد.

 در حقیقت دو نسل از مردم جا به جا شده و نوعی فرهنگ ارتجاعی و اشرافی نیز غلبه پیدا کرده است. از یک سو التماس مردم است برای بیعت و از طرف دیگر، این تربیت انحرافی. به عنوان مثال در همین دوره ، ولید فاسق حاکم کوفه می شود و شراب می خورد و سر نماز جماعت بالا می آورد اما خلیفه دستور مجازات شاهدان و معترضان را می دهد و جز چند نفر ، صدایی از کسی در نمی آید. یا جناب ابوذر ( صحابی صادق پیامبر و معترض به انحراف و اشرافیت) را تبعید می کنند  و کسی اعتراض نمی کند

 خطبه ۹۲در چنین متن سیاسی و اجتماعی ایراد شده است:" دَعُونِی وَ الْتَمِسُوا غَیْرِی، فَإِنَّا مُسْتَقْبِلُونَ أَمْراً لَهُ وُجُوهٌ وَ أَلْوَانٌ لَا تَقُومُ لَهُ الْقُلُوبُ وَ لَا تَثْبُتُ عَلَیْهِ الْعُقُولُ وَ إِنَّ الْآفَاقَ قَدْ أَغَامَتْ وَ الْمَحَجَّةَ قَدْ تَنَکَّرَتْ. وَ اعْلَمُوا أَنِّی إِنْ أَجَبْتُکُمْ رَکِبْتُ بِکُمْ مَا أَعْلَمُ وَ لَمْ أُصْغِ إِلَی قَوْلِ الْقَائِلِ وَ عَتْبِ الْعَاتِبِ وَ إِنْ تَرَکْتُمُونِی فَأَنَا کَأَحَدِکُمْ وَ لَعَلِّی أَسْمَعُکُمْ وَ أَطْوَعُکُمْ لِمَنْ وَلَّیْتُمُوهُ أَمْرَکُمْ وَ أَنَا لَکُمْ وَزِیراً خَیْرٌ لَکُمْ مِنِّی أَمِیراً.

مرا رها کنید و دیگری را بطلبید! چرا که ما به استقبال چیزی می رویم که چهره ها و رنگ های گوناگون دارد و دلها نسبت به آن استوار و عقل ها بر آن ثابت نمی ماند. ابرهای تیره و تار، افق ها را پوشانیده و راه مستقیم حق (در این فضای ظلمانی) ناشناخته است. بدانید اگر من دعوت شما را بپذیرم مطابق آنچه خود، می دانم با شما رفتار خواهم کرد و هرگز به سخن این و آن و سرزنشِ سرزنش کنندگان، گوش نخواهم داد! و اگر مرا رها کنید همچون یکی از شما خواهم بود (و با عدم وجود یارو یاور، مسئولیّتی نخواهم داشت) بلکه شاید از شما شنواتر و مطیع تر، نسب به رئیس حکومت و والیان امر بوده باشم و من برای شما وزیر و مشاور باشم بهتر از آن است که امیر و رهبر باشم ".

 این کلام امیر مومنان (ع)، عین واقع بینی و آینده نگری و به مفهوم مشارطه (شرط گذاری) و اتمام حجت است نه مشروعیت دادن به انتخاب مردم، هرچه که باشد؛ یعنی امیر مومنان برخلاف شیوه تلبیس و تدلیس و تقلب برخی سیاسیون، نمی خواهد به هر قیمت ، منصب و قدرت را به دست گیرد. کجای این رویکرد دلالت بر مغالطه آقای روحانی می کند مبنی بر اینکه " مبنای ولایت و حکومت از دیدگاه علی (ع) انتخاب و نظر مردم بود" ؟!

 امام در اینجا تنها با بیعت شکنان بعدی و آنان که با کج رفتاری و نافرمانی، تصمیم های حضرت را عقیم گذاشتند، #اتمام_حجت می کنند نه اینکه برای هر مدل انحراف و انتخاب خواص و عوام ، مُهر تایید و #مشروعیت بزنند. یعنی آقای روحانی فهم نمی کند که مبنای ولایت و حکومت امیر مومنان(ع) ، حکم الهی " یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ ۖ وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ ۚ وَاللَّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ ..." ( آیه ۶۷ سوره مائده و آیات مشابه دیگر ) است و نه"انتخاب مردم"؟!

 باید مشفقانه به ایشان گفت با تلبیس و تدلیس (تقلب و غِشّ در معامله) رای آوردید، بماند! اما لطفا دیگر دست در اعتقادات اصیل اسلامی نبرید و این کلام امام خمینی (ره) را آویزه گوش قرار دهید:

 "... یا خدا، یا طاغوت، یا خداست، یا طاغوت. اگر با امر خدا نباشد، رئیس جمهور با نصب فقیه نباشد، غیر مشروع است. وقتی غیر مشروع شد، طاغوت است؛ اطاعت او اطاعت طاغوت است؛ وارد شدن در حوزه او وارد شدن در حوزه طاغوت است. طاغوت وقتی از بین می‌رود که به امر خدای تبارک و تعالی یک کسی نصب بشود... چشم هایتان را باز کنید! اهل خبره چشم شان را باز کنند. کسانی که با ولایت فقیه مخالفت می‌کنند برخلاف این چیزی که ملت آنها را تعیین کرده است عمل می‌کنند، وکالت ندارند در این امر.

من اولی که مجلس بنا بود تأسیس بشود، و پیش بینی این امور را می‌کردم. اعلام کردم که مردم جمهوری اسلامی می‌خواهند، جمهوری غربی را [نمی خواهند] جمهوری کمونیستی نمی‌خواهند مردم. مردم، جمهوری اسلامی می‌خواهند. مردم شما را وکیل کردند که جمهوری اسلامی درست کنید. کسی که مخالفت کند با احکام اسلام، مخالف با جمهوری اسلامی است؛ مخالف با رأی موکّلین هست، آنها شما را وکیل نکردند برای این امر. همه‌تان هم اگر چنانچه یک چیزی بگویید که برخلاف مصالح اسلام باشد، وکیل نیستید؛ حرفتان قبول نیست، مقبول نیست. ما به دیوار می‌زنیم آن حرفی را که برخلاف مصالح اسلام باشد".  (جلد ۱۰ صحیفه امام، صفحه ۲۲۱ )

============================================================

رای مردم از نظر امام علی(ع) و چند سوال از رئیس جمهور

رئیس جمهور اخیرا گفته است:« مبنای ولایت و حکومت از دیدگاه علی (ع) نیز انتخاب و نظر مردم بود.» بر مبنای گفته وی و تاریخ صدر اسلام و سیره امام علی(ع) چند مسأله متناقض و تحریف گونه به نظر می رسد.

به گزارش مشرق، متن یادداشت هادی شریفی با عنوان "رای مردم از نظر امام علی(ع) و چند سوال از رئیس جمهور" را در ادامه می خوانید:

رئیس جمهور اخیرا در جمع اساتید دانشگاه گفته است:« مبنای ولایت و حکومت از دیدگاه علی (ع) نیز انتخاب و نظر مردم بود. انتخاباتی که ما امروز در کشور انجام می دهیم و همچنین موضوع آراء مردم، پیروی از تفکر غرب نیست و به دنبال رأی مردم به عنوان هدیه دنیای غرب پس از رنسانس نیستیم، بلکه ما دارای مذهب، مرام و دینی هستیم که امیرالمؤمنین علی(ع) مبنای حکومت را در آن، نظر، خواست و آراء مردم می‌داند.»

اما بر مبنای این گفته رئیس جمهور چند سوال مطرح می شود:

1- اگر مبنای ولایت و حکومت امام علی(ع) از نظر ایشان خواست و آرای مردم بود چرا امیرالمومنین(ع) با توجه به رای مردم در سقیفه حاضر به بیعت نشدند و آن گونه که در تاریخ آمده است با جبر وارد خانه ایشان شده و همسر گرامی ایشان را مجروح کردند و با دست بسته و به جبر ایشان را به مسجد برای بیعت بردند؟ چرا ایشان رای مردم را مبنا قرار ندادند؟

2- چرا ایشان در مدینه در خطبه معروف به طالوتیه(1) می فرمایند:« به خداوند سوگند! اگر به اندازه اصحاب طالوت یا به شماره اهل بدر یاور داشتم، هرآینه شما را با شمشیر می زدم تا به سوی حق بازگردید و به راستی رو آورید و این کار برای جلوگیری در رخنه ای که در دین ایجاد شده است، بهتر بود» و سپس هنگامی که گله ای گوسفند که تعدادشان 30 عدد بود را می بینند ادامه می دهند : اگر به اندازه این گوسفندان مردانی داشتم قیام می کردم؛ برمبنای گفته رئیس جمهور اگر امام علی(ع) مبنای حکومت را رای مردم می دیدند دلیل ایشان برای قیام در مقابل رای مردم چیست؟

چگونه ایشان به در خانه مردم می رفتند و بیعت می گرفتند و می گفتند که با سر تراشیده حاضر شوند (به علامت قیام)؟  آن گونه که آمده است وقتی 360  نفر با حضرت بیعت کردند حضرت فرمود: فردا در فلان مکان با سر تراشیده حاضر شوید. جز 5 نفر ـ ابوذر، حذیفة ، مقداد، عمار و سلمان ـ حاضر نشدند.

3- از همه مهمتر خطبه معروف به شقشقیه حضرت علی (ع) که می فرمایند: «اما از خلافت چشم پوشیدم، و روی از آن برتافتم، و عمیقاً اندیشه کردم که بادست بریده و بدون یاور بجنگم، یا آن عرصه گاه ظلمت کور را تحمل نمایم، فضایی که پیران در آن فرسوده، و کم سالان پیر، و مؤمن تا دیدار حق دچار مشقت می شود! دیدم خویشتنداری در این امر عاقلانه تر است، پس صبر کردم در حالی که گویی در دیده ام خاشاک بود، و غصه راه گلویم را بسته بود! می دیدم که میراثم به غارت می رود. » (2)

اگر رای مردم مبنا بود پس چرا ایشان خلافت و حکومت را "میراث به غارت برده خود" می نامند و عنوان می کنند که قصد جنگ برای احقاق حق خود را داشته اند؟

4- چگونه ایشان مدتی پس از رسیدن به خلافت می فرمایند : «اَلاْنَ اِذْ رَجَعَ الْحَقُّ اِلی اَهْلِهِ، وَ نُقِلَ اِلی مُنْتَقَلِهِ.  اکنون حق به حق دار رسـیده، و خلافت به جایگاه خودش بازگشته است»(3).

اگر رای قبلی مردم درست و حق بوده دلیل فرمایش ایشان چیست؟

آنچه از روایات آمده مبرهن و واضح است این است که حضرت، رای مردم را برای جانشینی پیامبر(ص) نه حق و نه صحیح می دانستند بلکه در مقابل آن به سبب آنکه غصب خلافت ایشان و مقبولیت خلفا توسط مردم عاری از مشروعیت بوده است قیام را واجب می دانستند؛ اما از آنجا که یاری نداشتند برای مصالح اسلام، صبر اختیار کرده اند تا زمانی که مردم به اشتباه خود پی ببرند و باز خلافت به منزلگه اصلی خود برسد. لذا نمی توان گفت مبنای ولایت و حکومت از دیدگاه امام علی (ع) انتخاب و نظر مردم بوده است بلکه ایشان باتوجه به واقعه غدیر تعیین حق ولایت و حکومت را تنها از جانب خدا و از آن خود می دانسته اند اما غفلت مردم از این حق، راه را به بیراهه کشاند و ایشان را مجبور به صبری سخت همانطور که فرموده اند، "خار در چشم و استخوان در گلو" کرد و عنوان اینکه امام علی (ع) از این مساله رضایت داشته اند یا آن را قبول کرده اند تحریف یکی از اصلی ترین وقایع تاریخ شیعه است.

پی نوشت:

1- أَمَا وَاللهِ لَوْ کَانَ لِی عِدَّةُ أَصْحَابِ طَالُوتَ ، أَوْ عِدَّةُ أَهْلِ بَدْرٍ ، وَهُمْ أَعْدَاؤُکُمْ ، لَضَرَبْتُکُمْ بِالسَّیْفِ حَتَّی تَئُولُوا إِلَی الْحَقِّ ، وَتُنِیبُوا لِلصِّدْقِ ، فَکَانَ أَرْتَقَ لِلْفَتْقِ ، وَآخَذَ بِالرِّفْقِ ، اللهُمَّ فَاحْکُمْ بَیْنَنَا بِالْحَقِّ ، وَأَنْتَ خَیْرُ الْحَاکِمِینَ ) . قَالَ : ثُمَّ خَرَجَ مِنَ الْمَسْجِدِ ، فَمَرَّ بِصِیرَةٍ فِیهَا نَحْوٌ مِنْ ثَلاثِینَ شَاةً ، فَقَالَ : ( وَاللهِ لَوْ أَنَّ لِی رِجَالاً یَنْصَحُونَ للهِ عَزَّ وَجَلَّ وَلِرَسُولِهِ بِعَدَدِ هَذِهِ الشِّیَاهِ ، لأزَلْتُ ابْنَ آکِلَةِ الذِّبَّانِ عَنْ مُلْکِهِ ) . قَالَ : فَلَمَّا أَمْسَی بَایَعَهُ ثَلاثُمِائَةٍ وَسِتُّونَ رَجُلاً عَلَی الْمَوْتِ ، فَقَالَ لَهُمْ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ( عَلَیْهِ السَّلام ) : ( اغْدُوا بِنَا إِلَی أَحْجَارِ الزَّیْتِ مُحَلِّقِینَ ) . وَحَلَقَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ( عَلَیْهِ السَّلام ) ، فَمَا وَافَی مِنَ الْقَوْمِ مُحَلِّقاً ، إِلاّ أَبُو ذَرٍّ وَالْمِقْدَادُ ، وَحُذَیْفَةُ بْنُ الْیَمَانِ ، وَعَمَّارُ بْنُ یَاسِرٍ ، وَجَاءَ سَلْمَانُ فِی آخِرِ الْقَوْمِ ، فَرَفَعَ یَدَهُ إِلَی السَّمَاءِ ، فَقَالَ : ( اللهُمَّ إِنَّ الْقَوْمَ اسْتَضْعَفُونِی کَمَا اسْتَضْعَفَتْ بَنُو إِسْرَائِیلَ هَارُونَ ، اللهُمَّ فَإِنَّکَ تَعْلَمُ مَا نُخْفِی وَمَا نُعْلِنُ ، وَمَا یَخْفَی عَلَیْکَ شَیءٌ فِی الأرْضِ وَلا فِی السَّمَاءِ ، تَوَفَّنِی مُسْلِماً وَأَلْحِقْنِی بِالصَّالِحِینَ .
الکافی للکلینی، ج8، ص31

2-خطبه سوم نهج البلاغه

3- خطبه دوم نهج البلاغه

منبع: تسنیم

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

رای مردم از نظر امام علی(ع) و چند سوال از رئیس جمهور

رئیس جمهور اخیرا گفته است:« مبنای ولایت و حکومت از دیدگاه علی (ع) نیز انتخاب و نظر مردم بود.» بر مبنای گفته وی و تاریخ صدر اسلام و سیره امام علی(ع) چند مسأله متناقض و تحریف گونه به نظر می رسد.

به گزارش مشرق، متن یادداشت هادی شریفی با عنوان "رای مردم از نظر امام علی(ع) و چند سوال از رئیس جمهور" را در ادامه می خوانید:

رئیس جمهور اخیرا در جمع اساتید دانشگاه گفته است:« مبنای ولایت و حکومت از دیدگاه علی (ع) نیز انتخاب و نظر مردم بود. انتخاباتی که ما امروز در کشور انجام می دهیم و همچنین موضوع آراء مردم، پیروی از تفکر غرب نیست و به دنبال رأی مردم به عنوان هدیه دنیای غرب پس از رنسانس نیستیم، بلکه ما دارای مذهب، مرام و دینی هستیم که امیرالمؤمنین علی(ع) مبنای حکومت را در آن، نظر، خواست و آراء مردم می‌داند.»

اما بر مبنای این گفته رئیس جمهور چند سوال مطرح می شود:

1- اگر مبنای ولایت و حکومت امام علی(ع) از نظر ایشان خواست و آرای مردم بود چرا امیرالمومنین(ع) با توجه به رای مردم در سقیفه حاضر به بیعت نشدند و آن گونه که در تاریخ آمده است با جبر وارد خانه ایشان شده و همسر گرامی ایشان را مجروح کردند و با دست بسته و به جبر ایشان را به مسجد برای بیعت بردند؟ چرا ایشان رای مردم را مبنا قرار ندادند؟

2- چرا ایشان در مدینه در خطبه معروف به طالوتیه(1) می فرمایند:« به خداوند سوگند! اگر به اندازه اصحاب طالوت یا به شماره اهل بدر یاور داشتم، هرآینه شما را با شمشیر می زدم تا به سوی حق بازگردید و به راستی رو آورید و این کار برای جلوگیری در رخنه ای که در دین ایجاد شده است، بهتر بود» و سپس هنگامی که گله ای گوسفند که تعدادشان 30 عدد بود را می بینند ادامه می دهند : اگر به اندازه این گوسفندان مردانی داشتم قیام می کردم؛ برمبنای گفته رئیس جمهور اگر امام علی(ع) مبنای حکومت را رای مردم می دیدند دلیل ایشان برای قیام در مقابل رای مردم چیست؟

چگونه ایشان به در خانه مردم می رفتند و بیعت می گرفتند و می گفتند که با سر تراشیده حاضر شوند (به علامت قیام)؟  آن گونه که آمده است وقتی 360  نفر با حضرت بیعت کردند حضرت فرمود: فردا در فلان مکان با سر تراشیده حاضر شوید. جز 5 نفر ـ ابوذر، حذیفة ، مقداد، عمار و سلمان ـ حاضر نشدند.

3- از همه مهمتر خطبه معروف به شقشقیه حضرت علی (ع) که می فرمایند: «اما از خلافت چشم پوشیدم، و روی از آن برتافتم، و عمیقاً اندیشه کردم که بادست بریده و بدون یاور بجنگم، یا آن عرصه گاه ظلمت کور را تحمل نمایم، فضایی که پیران در آن فرسوده، و کم سالان پیر، و مؤمن تا دیدار حق دچار مشقت می شود! دیدم خویشتنداری در این امر عاقلانه تر است، پس صبر کردم در حالی که گویی در دیده ام خاشاک بود، و غصه راه گلویم را بسته بود! می دیدم که میراثم به غارت می رود. » (2)

اگر رای مردم مبنا بود پس چرا ایشان خلافت و حکومت را "میراث به غارت برده خود" می نامند و عنوان می کنند که قصد جنگ برای احقاق حق خود را داشته اند؟

4- چگونه ایشان مدتی پس از رسیدن به خلافت می فرمایند : «اَلاْنَ اِذْ رَجَعَ الْحَقُّ اِلی اَهْلِهِ، وَ نُقِلَ اِلی مُنْتَقَلِهِ.  اکنون حق به حق دار رسـیده، و خلافت به جایگاه خودش بازگشته است»(3).

اگر رای قبلی مردم درست و حق بوده دلیل فرمایش ایشان چیست؟

آنچه از روایات آمده مبرهن و واضح است این است که حضرت، رای مردم را برای جانشینی پیامبر(ص) نه حق و نه صحیح می دانستند بلکه در مقابل آن به سبب آنکه غصب خلافت ایشان و مقبولیت خلفا توسط مردم عاری از مشروعیت بوده است قیام را واجب می دانستند؛ اما از آنجا که یاری نداشتند برای مصالح اسلام، صبر اختیار کرده اند تا زمانی که مردم به اشتباه خود پی ببرند و باز خلافت به منزلگه اصلی خود برسد. لذا نمی توان گفت مبنای ولایت و حکومت از دیدگاه امام علی (ع) انتخاب و نظر مردم بوده است بلکه ایشان باتوجه به واقعه غدیر تعیین حق ولایت و حکومت را تنها از جانب خدا و از آن خود می دانسته اند اما غفلت مردم از این حق، راه را به بیراهه کشاند و ایشان را مجبور به صبری سخت همانطور که فرموده اند، "خار در چشم و استخوان در گلو" کرد و عنوان اینکه امام علی (ع) از این مساله رضایت داشته اند یا آن را قبول کرده اند تحریف یکی از اصلی ترین وقایع تاریخ شیعه است.

پی نوشت:

1- أَمَا وَاللهِ لَوْ کَانَ لِی عِدَّةُ أَصْحَابِ طَالُوتَ ، أَوْ عِدَّةُ أَهْلِ بَدْرٍ ، وَهُمْ أَعْدَاؤُکُمْ ، لَضَرَبْتُکُمْ بِالسَّیْفِ حَتَّی تَئُولُوا إِلَی الْحَقِّ ، وَتُنِیبُوا لِلصِّدْقِ ، فَکَانَ أَرْتَقَ لِلْفَتْقِ ، وَآخَذَ بِالرِّفْقِ ، اللهُمَّ فَاحْکُمْ بَیْنَنَا بِالْحَقِّ ، وَأَنْتَ خَیْرُ الْحَاکِمِینَ ) . قَالَ : ثُمَّ خَرَجَ مِنَ الْمَسْجِدِ ، فَمَرَّ بِصِیرَةٍ فِیهَا نَحْوٌ مِنْ ثَلاثِینَ شَاةً ، فَقَالَ : ( وَاللهِ لَوْ أَنَّ لِی رِجَالاً یَنْصَحُونَ للهِ عَزَّ وَجَلَّ وَلِرَسُولِهِ بِعَدَدِ هَذِهِ الشِّیَاهِ ، لأزَلْتُ ابْنَ آکِلَةِ الذِّبَّانِ عَنْ مُلْکِهِ ) . قَالَ : فَلَمَّا أَمْسَی بَایَعَهُ ثَلاثُمِائَةٍ وَسِتُّونَ رَجُلاً عَلَی الْمَوْتِ ، فَقَالَ لَهُمْ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ( عَلَیْهِ السَّلام ) : ( اغْدُوا بِنَا إِلَی أَحْجَارِ الزَّیْتِ مُحَلِّقِینَ ) . وَحَلَقَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ( عَلَیْهِ السَّلام ) ، فَمَا وَافَی مِنَ الْقَوْمِ مُحَلِّقاً ، إِلاّ أَبُو ذَرٍّ وَالْمِقْدَادُ ، وَحُذَیْفَةُ بْنُ الْیَمَانِ ، وَعَمَّارُ بْنُ یَاسِرٍ ، وَجَاءَ سَلْمَانُ فِی آخِرِ الْقَوْمِ ، فَرَفَعَ یَدَهُ إِلَی السَّمَاءِ ، فَقَالَ : ( اللهُمَّ إِنَّ الْقَوْمَ اسْتَضْعَفُونِی کَمَا اسْتَضْعَفَتْ بَنُو إِسْرَائِیلَ هَارُونَ ، اللهُمَّ فَإِنَّکَ تَعْلَمُ مَا نُخْفِی وَمَا نُعْلِنُ ، وَمَا یَخْفَی عَلَیْکَ شَیءٌ فِی الأرْضِ وَلا فِی السَّمَاءِ ، تَوَفَّنِی مُسْلِماً وَأَلْحِقْنِی بِالصَّالِحِینَ .
الکافی للکلینی، ج8، ص31

2-خطبه سوم نهج البلاغه

3- خطبه دوم نهج البلاغه

منبع: تسنیم

قانون نسبیت در انتخابات لبنان چیست؟

قانون نسبیت چیست؟

برنده‌ها و بازنده‌های قانون انتخابات جدید لبنان/ چرا حریری و جنبلاط طرح انتخاباتی حزب‌الله را قبول کردند؟

بنا بر قانون نسبیت، انتخابات پارلمانی لبنان ۱۱ ماه دیگر برگزار خواهد شد و پارلمان کنونی برای فراهم کردن مقدمات انتخابات مذکور تا ماه می تمدید خواهد شد.

سرویس جهان مشرق - شش روز قبل از پایان مهلت تمدید مجلس نمایندگان لبنان، جریان‌های سیاسی بزرگ این کشور قانون انتخابات مبتنی بر نسبیت در ۱۵ دایره انتخاباتی را تصویب کردند. این قانون در کابینه نیز بررسی و تصویب شد و دیروز جمعه نیز در مجلس نمایندگان به رأی‌گیری نهایی گذاشته و تصویب ‌شد. این قانون از این جهت که می‌تواند خروجی از قانون سنتی و یک طرفه گذشته باشد، دستاورد بزرگی است، اما مجموعه ای از اختلالات را در خود دارد.

بنا بر این قانون، انتخابات در ۶ ماه می ۲۰۱۸ (۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۷) برگزار خواهد شد و پارلمان کنونی برای فراهم کردن مقدمات انتخابات مذکور تا ماه می تمدید خواهد شد و این در حالی بود که دوره پارلمان کنونی در ۳۰ خرداد به پایان می‌رسید.

روز طولانی کابینه پیش از تصویب این قانون، با نشست‌های فشرده بین گروه‌های سیاسی اصلی کشور دنبال شد که درنتیجه آن توافق میان این گروه‌ها بر سر قانون انتخابات مبتنی بر نسبیت در ۱۵ دایره انتخاباتی تثبیت شد. قانون مورد توافق طبعا شکل نظام حاکمیت کشور را تغییر نخواهد داد، درست است که نسبیت بر اساس دایره های ۱۵ گانه تا حدودی تعدیل شده و آن چیزی نیست که بسیاری از لبنانی‌ها به دنبال آن بودند ، اما با این ‌وجود موفق شد کشور را از فاجعه قانون اساسی در صورت پایان مهلت قانونی پارلمان و عدم توافق بر سر قانون جدید نجات دهد.

این قانون را از دو جنبه اساسی می‌توان یک دستاورد تلقی کرد. اول اینکه قانون نادرست حداکثری که از دهه ۲۰ قرن گذشته میلادی بر لبنان حاکم بود و بسیاری از جریان‌های سیاسی را مورد اجحاف قرار می‌داد ، از بین برد. عامل دوم و مهم‌تر این است که لبنان را وارد دوره نسبیت کرد. برای توضیح اهمیت این قانون می‌توان از یک مثال عملی استفاده کرد. کسی که نامزد دایره سوم بیروت (بر اساس قانون گذشته) بود، نیازمند ۷۵ هزار رأی بود تا بتواند کرسی پارلمان را به دست بیاورد. اما بعد از آنکه  نام آن به دایره دوم بیروت تغییر کرد که از بزرگ‌ترین دوایر انتخاباتی به شمار می‌رود ، به کمتر از ۱۷ هزار رأی نیاز دارد تا کرسی پارلمان را به نفع خود کسب کند.  (این تعداد در صورتی که میزان شرکت‌ کنندگان در انتخابات کاهش پیدا کند، قابل کاهش است.) این روند زمینه را برای نوع جدیدی از نمایندگی سیاسی باز می‌کند ، بدون این که تغییرات اساسی در ماهیت نظام کشور ایجاد شود.

عوامل رسیدن به قانون جدید

عوامل متعددی در رسیدن به این نتیجه تأثیرگذار بود ، مواضع میشل عون رئیس‌جمهور لبنان برای از بین بردن قانون ۶۰ یکی از مهم‌ترین این عوامل بود. کار به جایی رسید که وی از امضای قطعنامه مربوط به دعوت هیئت‌های نظارت بر انتخابات امتناع کرد. ژنرال اصرار داشت که قانون درستی برای نمایندگی مردم در پارلمان تعیین شود.

عامل دوم تحرکات صورت گرفته از سوی حزب‌الله و جنبش امل بود که متعهد به اجرای قانون نسبیت بودند. نبیه بری رئیس پارلمان نقش اساسی در رسیدن به راه حل داشت و قوانین فرقه ای و تجزیه طلبانه ای که طی ماه‌های گذشته ارائه شده بود را از بین برد.

موضوع دوم این بود که نگرانی‌های سعد حریری نخست وزیر نسبت به قانون نسبیت کاهش پیدا کرد و روند پذیرش این قانون از سوی وی بر اساس هر نوع تقسیمی تسهیل شد. این در حالی بود که به نظر می‌رسد این فراکسیون پارلمانی شکست سنگینی در نتیجه این قانون متحمل شود.

علاوه بر تمام آنچه که گفته شد نمی‌توان نقش همراهی کننده جورج عدوان نماینده پارلمان را نادیده گرفت که میانجیگری خود را در زمان مناسب به کار گرفت تا هم‌گرایی میان ساختارهای سیاسی کشور در رابطه با پروژه ۱۵ دایره انتخاباتی را اجرا کند.

مشکلات قانون جدید

باوجود تمام آنچه که گفته شد، قانون جدید انتخابات ، ابهامات و مشکلاتی نیز دارد و دوایر انتخاباتی تا حد زیادی بر اساس رویکردهای فرقه ای چینش شده است. مهم‌ترین مثال در این زمینه بازگرداندن دایره بیروت شرقی و غربی به شرایط دوره جنگ داخلی در لبنان است.

موضوع دیگر این است که در تقسیم دایره‌های انتخاباتی مساوات رعایت نشده است. بعضی از این دوایر از نظر تعداد کرسی‌های پارلمانی اختصاص داده شده ، بسیار کوچک است و برخی دیگر بزرگ. به عنوان مثال در دایره انتخاباتی جزین صیدا ۵ کرسی پارلمان وجود دارد ولی در دایره الشوف عالیه ۱۳ نماینده در پارلمان حضور خواهند داشت.

مشکل سوم در اصرار دو رکن اصلی حاکمیت کشور یعنی جریان آزاد ملی و المستقبل در محدودیت آراء ترجیحی در یک منطقه است. این در حالی است که ۸ دایره انتخاباتی از مجموع ۱۵ دایره یا در یک منطقه یا (مانند دو دایره بیروت) در نیمی از یک منطقه قرار دارد. محدودیت آراء ترجیحی در یک منطقه مبنای مطالبات المستقبل بود که به دنبال از بین بردن تأثیر رأی شیعیان در منطقه جزین بود. البته اگر فشارهای بیشتری بر حریف دنبال می‌شد ، امکان رها شدن از دست این قانون وجود داشت، چرا که این ، قانونی است که حق تعدادی از رأی‌دهندگان در مشارکت کامل در روند انتخابات را کم رنگ تر می کند.

برنده ها و بازنده های قانون جدید انتخابات

درست است که توافق بر سر قانون جدید درنتیجه امتیازدهی‌های مشخصی از سوی تمامی گروه‌ها صورت گرفته است ، اما این موضوع نمی‌تواند برشمردن برنده‌ها و بازنده‌ها را ملغی کند. اولین بازنده این قانون را می‌توان سعد حریری دانست که پیش از این شعار رد نسبیت در سایه وجود سلاح حزب الله را مطرح می کرد. واقعیت این بود که حریری این قانون را از آن جنبه رد می‌کرد که فراکسیون های پارلمانی این کشور را به حجم واقعی آن باز می گرداند. این در حالی بود که این فراکسیون تسلط بیش از ۱۰ کرسی پارلمان را بدون هیچ توجیهی در اختیار گرفته بود.

چیزی که بر حریری صدق می کند، در حد کمتری در مورد ولید جنبلاط نیز صدق می‌کند که او هم تا چند هفته پیش صحبت در رابطه با قانون نسبیت را رد می‌کند، اما از آنجا که این قانون با وجود اینکه تعدادی از کرسی‌های فراکسیون وی را از او می گیرد، اما تنها گزینه موجود به شمار می رفت.

موضع مشترک میان حریری و جنبلاط در رد قانون نسبیت این است که آن‌ها می‌خواستند خود را به عنوان تنها نمایندگان سیاسی طایفه خود معرفی کنند، این در حالی است که قانون جدید باب نفوذ جدی افراد دیگر از داخل فراکسیون‌های سیاسی و فرقه ای از جمله در میان جریان المستقبل و حزب سوسیالیست را می دهد.

در کنار این بازنده‌ها می‌توان از تعدادی از احزاب جریان‌ ۱۴ مارس از جمله حزب نیروهای لبنانی نام برد که  بر ضد این قانون موضع گرفته و آن را پروژه حزب‌الله توصیف می‌کردند.

بازنده سوم جبران باسیل رئیس جریان آزاد ملی است که خود را در دوره جدید به عنوان سوپر وزیر معرفی کرده است. وی رئیس دومین فراکسیون بزرگ پارلمان است که در سایه این قانون می‌تواند تعداد کرسی ها خود را برخلاف المستقبل افزایش دهد. وی رئیس بزرگ‌ترین فراکسیون وزارتی و متحد دو گروه سیاسی بزرگ لبنان یعنی حزب الله و المستقبل است. وی فرصت ایجاد دستاورد ملی مبتنی بر قانون نسبیت فراگیر را از خود گرفت و به جای این که کشور را به سمت اصلاحات انتخاباتی پیش ببرد، سقف مطالبات خود را تا حد بی‌سابقه‌ای افزایش داد. به گونه‌ای که تمامی پیگیری‌ کنندگان تحولات سیاسی می‌دانستند که این مطالبات غیر قابل تحقق است. باسیل فرصت شعارهای مردمی خود را در جریان مزایده کسب حقوق مسیحیان از دست داد و وجهه اصلاح گرایانه جریان آزاد ملی را در لبنان تخریب کرد.

حزب‌الله لبنان و جنبش امل گرچه امتیازاتی در رابطه با بالا بردن تعداد بخش های  انتخاباتی به ۱۵ عدد و محدودیت آراء ترجیحی را پذیرفتند، اما نسبیت از مدت ها پیش جز مطالبات آنها بود. آنها با این قانون به متحدان شکست خورده خود بر اساس نظام حداکثری فرصت دادند تا  در رسیدن به تعدادی از کرسی‌های پارلمانی که هیچ امیدی به دستیابی آنها نداشتند، وارد رقابت شوند. در طرف ۱۴ مارس نیز به برخی شخصیت‌های غیرحزبی اجازه نمایندگی بر اساس این قانون داده شد. در شرایطی که ارتباط بین جریان عون و حزب نیروهای لبنانی باعث از دست رفتن برخی کرسی های پارلمانی برای برخی جریان ها شده بود، اما نسبیت بخشی از حقوق آنها را بازگرداند. از جمله این گروه ها می توان به حزب الکتائب اشاره کرد.  

به هر حال بعد از دو نشست مهم برگزارشده در دفتر نخست وزیری، دود سفید تصویب قانون انتخابات به هوا بلند شد. نشست اول با حضور حریری و جبران باسیل و علی حسن خلیل از وزرای وابسته به جریان آزاد ملی ، و حسین الخلیل معاون سیاسی دبیر کل حزب الله، و وائل أبو فاعور و جورج عدوان از نمایندگان پارلمان برگزار شد و نشست دوم با حضور ألان عون و أحمد فتفت نمایندگان پارلمان و سلیم جریصاتی وزیر لبنانی و نادر الحریری رئیس دفتر نخست وزیر لبنان و حقوقدانان دیگر برگزار شد. در ادامه نیز حسین الحاج حسن و غازی زعیتر و غطاس خوری به این نشست ملحق شدند.

حاضران در این نشست بر سر موارد زیر توافق کردند:

-          محدودیت رأی های ترجیحی در القضاء

-          انتقال  کرسی‌های اقلیت از دایره دوم به دایره اول بیروت

-          تعیین آستانه موفقیت هر لیست در نتایج انتخابات. (تقسیم تعداد رأی دهندگان بر تعداد کرسی ها)

-          اجازه دادن به کاندیداتوری لیست‌های غیر کامل به شرطی که دست کم در هر منطقه شامل یک کرسی باشد و تعداد آن از ۴۰ درصد کرسی های دایره انتخاباتی کمتر نباشد.

-          در روند شمارش کسر بزرگتر مورد توجه قرار گیرد.

-          افزایش شش کرسی برای مهاجران خارجی در انتخابات آینده به شرطی که این کرسی ها یک دایره انتخاباتی باشند. البته قرار است در انتخابات آینده  یعنی در انتخابات ۸ سال بعد این کرسی ها از مجموع ۱۲۸ کرسی کم می شود.

-          برگزاری انتخابات و تمدید فنی آن براساس توافق بین عون و حریری انجام می شود.

-          در اصلاحات رأی گیری باید بر اساس کارت های مغناطیسی و برگه های چاپ شده صورت گیرد.

-          توافقی بر سر کاندیداتوری نظامیان و کرسی هایی برای زنان و کاهش سن رأی گیری به دست نیامد.

آقای روحانی! خودتان خراب کرده‌اید خود شما هم باید درست کنید

تحریم‌های جدید آمریکا که در حمایت از محافل ضدانقلاب طراحی شده، حاصل مواضع ناروای روحانی در تبلیغات انتخاباتی است.

به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ویژه های خود نوشت:

نمایندگان مجلس سنا با ۹۸ رای موافق و تنها ۲ رای مخالف طرح جامع تحریم ایران و روسیه را به تصویب رساندند که نقض صریح مواد ۲۶ تا ۲۹ برجام است. این طرح باید به تصویب مجلس نمایندگان هم برسد و سپس ترامپ تا ۹۰ روز وقت دارد برای اجرای آن تصمیم بگیرد.

پیش از آن که سنای آمریکا تحریم‌های جدید را علیه ایران تصویب کند، رکس تیلرسون وزیر خارجه این کشور ضمن تشکر از سنا گفت: «از نظر من این تحریم‌ها کار خوبی است». او درست در روز تصویب تحریم‌ها نیز گفته است «ما از عناصر داخلی در ایران که بتوانند به ما در تغییر قدرت کمک کنند پشتیبانی می‌کنیم. همان‌طور که می‌دانیم چنین عناصری در داخل ایران هستند». مفهوم پنهان در سخنان تیلرسون این است که هدف تحریم‌های جدید حمایت از محافل ضدانقلاب است.

قانون مقابله با اقدامات بی‌ثبات‌کننده ایران (S۷۲۲)  به بهانه برنامه موشکی، حمایت سپاه از تروریسم و نقض حقوق بشر، تحریم‌های گسترده‌ای  را متوجه ایران می‌کند. بررسی و تصویب این قانون در فروردین‌ماه در دستور کار سنا بود اما سناتورها با تاکید بر اینکه تصویب آن، تأثیر منفی بر انتخابات ایران و سرنوشت «میانه‌روها» می‌گذارد، موضوع را به پس از انتخابات موکول کردند!

این در حالی بود که آقای روحانی در تبلیغات انتخاباتی به جای ارائه کارنامه عملکرد دولت، چندین بار تلویحا به سپاه که رکن اقتدار جمهوری اسلامی است، حمله کرد. این تخطئه و حمله، از سوی رصدگران اطلاعاتی دشمن به عنوان چراغ سبز تلقی شد. اکنون هر چند سپاه پاسداران بهانه تحریم‌های جدید قرار گرفته اما در حقیقت برجام و وعده‌های تحریمی آن است که زیر پا گذاشته شده است.

درست مانند قطعنامه ۱۹۲۹ شورای امنیت در سال ۱۳۸۹ که به بهانه برنامه هسته‌ای ایران تصویب شد ولی هدف اصلی آن ضربه به اقتصاد ایران و حمایت از جریان نیمه جان فتنه بود، چرا که فتنه‌گران نیز در کف خیابان نقاب از چهره برداشتند و شعار دادند «انتخابات بهانه است- اصل نظام نشانه است». دموکرات‌های سنا در کنگره جمهوری‌خواهان به تحریم جدید رأی مثبت دادند و از مجموع ۱۰۰ سناتور، تنها ۲ نفر همراهی نکردند.

اکنون باید دید دولت و وزارت خارجه و شخص آقای روحانی برای اعتبار خودشان هم که شده، عملا و به طور موثر به نقض همه جانبه برجام اعتراض می‌کنند یا خیر. طبق ماده ۲۶ برجام ایالات متحده، با حسن‌نیت، نهایت تلاش خود را برای دوام این برجام و پیشگیری از ایجاد تداخل در تحقق متمتع شدن ایران از لغو تحریم‌های مشخص شده در پیوست دو به عمل خواهد آورد و از بازگرداندن یا تحمیل مجدد تحریم‌های مشخص شده در پیوست ۲ که اعمال آنها را وفق این برجام متوقف کرده، خودداری می‌نماید.

همچنین بند ۲۹ توافق هسته‌ای تصریح دارد که «اتحادیه اروپا و آمریکا از هرگونه سیاست با هدف خاص تاثیرگذاری خصمانه و مستقیم بر عادی‌سازی تجارت و روابط اقتصادی با ایران، در تعارض با تعهداتشان مبنی بر عدم اخلال در اجرای موفقیت‌آمیز این برجام خودداری خواهند کرد.
یادآور می‌شود تحریم‌ جدید، غیر از مبادلات ارزی و دلاری، مبادلات ریالی را نیز در برمی‌گیرد و نهادهای داخلی در صورت همکاری با مرکز مورد اتهام آمریکا، مورد تحریم قرار می‌گیرند!

اعلام حمایت رسمی تیلرسون وزیرخارجه آمریکا از عناصر معارض و برانداز در ایران در حالی است که روحانی در سال‌های ۷۸ و ۸۹، آنها را مزدور آمریکا و اسرائیل و عاملان خوشحالی دشمن معرفی کرده بود. روحانی همچنین دعوت به آشوب در ۲۵ بهمن را حرکتی ضدملی و ضداسلامی خوانده بود که باید مورد برخورد واقع شود. اکنون باید پرسید در شرایط حمایت آمریکا از عوامل و مزدوران خود، آقای روحانی کجا می‌ایستد؟

رهبر انقلاب در دیدار اخیر مسئولان نظام با اشاره به کینه‌توزی دشمن علیه سپاه فرمودند:

«مسئله بعدی که جزو تجربیات ما است که شما این را هم بایستی در مدیریت کشور و اداره کشور و مدیریت منافع و مضار و فرصتها و تهدیدها در نظر بگیرید، مسئله اقتدار نظامی و امنیتی کشور است. خیلی مهم است؛ این جزو مسائلی است که باید حتما مورد توجه قرار بگیرد...اینکه دشمن از سپاه بدش می‌آید، خب معلوم است؛ می‌خواهید آمریکا از نیروی قدس شما خوشش بیاید؟ شما توقع دارید آمریکا مثلا فرض کنید از فلان سردار ما که فعال است در این زمینه، خوشش بیاید؟ خب معلوم است که بدش می‌آید؛ معلوم است که شرط و شروط می‌گذارد در بخش‌های مختلف! خب او می‌خواهد عوامل اقتدار، در ما نباشد.

این درست مثل این می‌ماند که به شما بگویند تیم کشتی شما در مسابقات قهرمانی جهانی شرکت داده می‌شود، به شرط اینکه شما آن دو سه کشتی‌گیر قدر را  در تیم ملی نگذارید؛ معنایش چیست؟ 

معنایش این است که بیایید برای شکست خوردن! شما را وارد مسابقات بین‌المللی می‌کنیم، بیایید، برای اینکه  شکست بخورید؛ معنایش این است. اینکه بگویند شرط این کار، این است که مثلا فرض کنید سپاه چنین نباشد با بسیج دخالت نکند یا در فلان مسئله - مثلا در مسائل منطقه‌ای - شرکت‌ نکنند. دخالت نکنند، معنایش این است؛ یعنی عوامل اقتدار خودتان را بایستی وارد میدان نکنید، وارد صحنه نکنید؛ ما به عکس باید عمل بکنیم.

ما بایستی اقتدار نظامی و امنیتی را حتما اهمیت بدهیم و مستحکم کنیم و روزافزون کنیم».

انتصاب رئیس ستاد بازسازی عتبات سوریه

حسن پلارک در حکمی رئیس ستاد بازسازی عتبات عالیات سوریه را منصوب کرد.

به گزارش مشرق، طی حکمی از سوی حسن پلارک رئیس ستاد بازسازی عتبات کشور، علیرضا اکبری به سمت ریاست ستاد بازسازی عتبات عالیات سوریه منصوب شد.

اکبری درباره اقدامات ستاد بازسازی عتبات عالیات در سوریه گفت: در پی جنایات و بی‌حرمتی عناصر تکفیری در سال‌های گذشته، بارگاه منور حضرت زینب(س) دچار آسیب‌هایی شده بود که با همت نیروهای فنی ستاد بازسازی عتبات خوزستان طی حدود 2 سال، کار ترمیم و بازسازی خرابی‌ها به اتمام رسید.

وی افزود: ترمیم گنبد مطهر حرم، بازسازی و مرمت کاشی‌کاری‌های آسیب دیده، تعمیر در‌ها، تعمیر و تعویض سنگ‌ها، لکه‌گیری دیوارها، مرمت مناره‌ها، تعمیر سیستم‌های تهویه و برق کشی و ژنراتورهای برق و تجهیز حرم به سیستم اطفاء حریق ازجمله اقدامت ستاد بازسازی عتبات عالیات در سوریه است.

رئیس ستاد بازسازی عتبات عالیات سوریه با بیان اینکه با اتمام عملیات‌های مرمت، طرح توسعه حرم مطهر حضرت زینب(س) در دستور کار است افزود: هم اکنون عملیات احداث مضیف (زائر سرای حرم مطهر) در حال اجراست.

منبع: فارس