متن سخنرانی آیت الله العظمی جوادی آملی در آیین رونمایی از کتاب تحریر الاصول

شناسه : 16684485

۱۳۹۷/۱۰/۸

پایگاه اطلاع رسانی اسراء: آئین رونمایی از کتاب گرانسنگ «تحریر الاصول» (تقریر درس خارج اصول حضرت امام خمینی(ره) توسط مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی)، روز پنجشنبه 6 دی ماه 1397  در سالن همایش های بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء برگزار گردید.

در این مراسم که با حضور اساتید، علما، فضلاء، طلاب، دانشگاهیان و صاحبنظران در سالن همایش های بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء برگزار شد، حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی به ایراد سخن پرداختند.

برای دریافت صوت این جلسه ایــنـــجـــــــا را کلیک نمایید.

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

بسم الله الرحمن الرحیم

«الحمد لله رب العالمین و صلّی الله علی جمیع الأنبیاء و المرسلین سیّما خاتمهم و أفضلهم محمد(صلی الله علیه و آله و سلم) و علی اهل بیته الأطیبین الأنجبین سیما بقیة الله فی العالمین بهم نتولّیٰ و من أعدائهم نتبرّء الی الله».

مقدم شما علما، فضلا، اساتید، مدرّسان بزرگوار را گرامی می‌داریم. از سخنان سودمندی که قبلاً فرمودند به ویژه بیانات نورانی بیت امام حق‌شناسی می‌کنیم و از ذات اقدس الهی مسئلت می‌کنیم که آن امام را با ائمه خودش محشور بفرماید! به ما توفیق فیض و فضل بردن از آن ذات را مرحمت کند!

 کتابی که ملاحظه می‌فرمایید، این تقریباً برای 63 سال قبل است و مدت‌ها بود که برای چاپ آماده بود؛ ولی فکر می‌کردیم که خیال ما را در بر بگیرد. اکنون دیدیم که وقت رفتن است و چیزی برای ما ـ خدا را شکر ـ گیرندگی ندارد، اجازه چاپ دادیم. تا آن وقت که قدری میانسال بودیم و قدری خیال می‌کردیم که مثلاً در عُظمی و اعظم خبری هست، اجازه ندادیم؛ اما الآن که واقع وقت رفتن است، دیدیم که هیچ ـ به نحو سالبه کلیه ـ هیچ اثری از این القاب و کرامات نیست، گفتیم مجاز به چاپ کردن این اثر هستید. این سرّ تأخیر چاپ کتاب شصت سال قبل است.

سال‌های قبل ممکن بود که انسان از این بذله و از این طنز لذت ببرد، اما الآن خدا را شکر که هیچ اثری در ما نمی‌گذارد و این بیانات نورانی که فرمودند، من در تتمه آن جمله‌ای را نقل کنم، بعد اصل بحث را شروع بکنم. از این کسی که عِقد الفرید نوشته، سؤال کردند که چرا حرف دیگران اثر ندارد ولی حرف فلان روحانی اثر دارد؟ گفت: «لیست النائحة المستأجرة کالثّکلی»[1] فرمود پسر! دیدی ـ خدای ناکرده ـ اگر مادری فرزندش را از دست بدهد، زن‌ها جمع می‌شوند و مویه می‌کنند، یک زنِ نائحه‌ای را هم می‌آورند که بخواند و آنها بگریند. آن زن نائحه برای اجرت نوحه می‌خواند؛ اما آن «ثَکلی»؛ یعنی مادر داغدیده، همین که دهن باز کرد همه گریه می‌کنند. فرمود: «لیست النّائحة المستأجرة کالثّکلی».

دیگران «نائحة» مستأجره‌اند و امام «ثکلی» است. او داغِ دین داشت! چون داغ دین داشت، حرفش اثر داشت. وگرنه حرف همان حرف بود. آن نوائح سوزناک‌تر و آهنگین‌تر می‌خواندند؛ اما همین که مادر داغدیده دهن باز می‌کرد همه فریاد می‌کشیدند. فرمود فلان روحانی داغ دارد «لیست النّائحة المستأجرة کالثّکلی». همان روز و روزگار به خدمت یکی از مراجع علمی آن روز رفتم، دیدم این بحار رحلی مرحوم مجلسی(رضوان الله علیه) باز است و بحث تقیّه را دارد مطالعه می‌کند. آن امام فریاد می‌زند «بلغ ما بلغ»! او دارد بحث تقیّه را مطالعه می‌کند؛ خیلی فرق است!

حالا به اصل بحث برگردیم. بسیاری از شما بزرگواران هم فعلیتی دارید، هم «بالقوة القریبة من الفعل» آینده به امید شما روشن است. این بحث فرق بین تکوین و اعتبار، البته ثمره علمی دارد؛ اما حرف اوّل را او می‌زند و ما چون این حرف را جدّی نگرفتیم هزینه شهید جاوید را دادیم.

بیان مطلب این است؛ فلسفه که رئیس همه علوم است، آمده مرزبندی کرده، گفته: «الموجود إما حقیقیٌ و إما اعتباریٌ»؛ موجود حقیقی را و صاحبان حکمت نظری را به فلسفه و کلام و عرفان و علوم تجری و ریاضی و مانند آن داد، علوم اعتباری را به فقه و اصول و اخلاق و حقوق داد، «الموجود إما حقیقیٌ و إما اعتباریٌ». بعد آمده گفته درست است در آن مَقسم ابتدایی اینها دو قسم هستند؛ اما هیچ ـ به نحو سالبه کلیه ـ هیچ برهان ضروری که شما بتوانید بگویید «بالضّرورة»، بین اینها نیست. اگر موضوع موجود حقیقی شد، الا و لابد نسبت به محمول می‌شود موجود حقیقی. اگر موضوع امر اعتباری شد، الا و لابد نسبت به محمول میشود موجود اعتباری. هیچ ممکن نیست شما بتوانید یک ضرورت هستی را که جزء بود و نبود است، با چیزی که با یک باید و نباید بالا و پایین می‌شود، هیچ نمی‌توانید رابطه برقرار کنید. می‌توانید اعتباراً چیزی که بالا و پایین می‌رود به نام باید و نباید، با چیزی که بود و نبود است را ارتباط بدهید، ولی بخواهید قضیه ضروریه درست کنید دست شما بسته است. هر جا موضوع حقیقی شد، الا و لابد محمول و نسبت حقیقی‌اند؛ البته اگر بخواهید حرف ضروری بزنید! اگر این طوری شد و پس‌فردا ممکن است آن طوری بشود، دستتان باز است. اگر محمول بود و نبود شد، یعنی موجود حقیقی شد، کشف بکنید که نسبت به موضوع وجود حقیقی دارد، چون آن که با بود و نبود است دست ما نیست، قبل از ما و بعد از ما! اینکه ما اصرار داریم عقل مثل شرع نیست، عقل مثل نقل است و نه مثل شرع؛ عقل چراغ است چراغ در قبال صراط نیست. صراط شرع است و یک مهندس دارد ﴿إِنِ الْحُکْمُ إِلاّ لِلَّهِ﴾[2] و لاغیر! عقل می‌فهمد و می‌بیند که «العدلُ حَسَنٌ» نه فرمانروایی کند؛ زیرا قبل از این عاقل و بعد از مرگ این عاقل و همزمان این عاقل، «العدلُ حَسَن» بود. «العدلُ حَسَن» را ارسطوها و بوعلی‌ها نیاوردند، اینها با چراغ فهمیدند. سراج کجا! صراط کجا! چون حساب نشده حرف می‌زدیم، می‌گفتیم: «کُلُّ ما حَکَمَ بِهِ الْشَّرْعٌ»،[3] همان طوری که این «کلُّ ما» را «کُلَّمَا» می‌گفتیم! «کُلُّ ما حَکَمَ بِهِ الْشَّرْعٌ حَکَمَ بِهِ العَقْلُ»، این حکم بین موضوع و محمول است، حکم قضیه است؛ یعنی کشف! آن حکم فرمانروایی است؛ یعنی اینطوری کردم. این کجا و آن کجا! مگر شرع مقابل دارد؟! مگر صراط مقابل دارد؟! سراج است! این چراغ یا عقلی است یا نقلی؛ آن که مقابل ندارد، صراط است.

این اشتباهات از دیرزمان بود و امام(رضوان الله علیه) جزء کسانی بود که قیام کرد که بین حقیقت و اعتبار فرق است. مرحوم آخوند صاحب کفایه مستحضرید که مقداری اسفار و مانند آن را خوانده است، این «و التحقیق» در کلمه ایشان که در بحث مشتق است، شاید ده‌ها بار به عرض شما رسید، این «و التحقیق» عین عبارت مرحوم صدرالمتألهین و تعلیقه سبزواری است در جلد اوّل اسفار که مشتق بسیط است و ذات در آن نیست. آن روز ما هم اسفار می‌خواندیم هم کفایه. شما صفحه چهل و 41 و 42 اسفار را با تعلیقه حکیم سبزواری بگیرید با «و التحقیق» مرحوم آخوند بحث مشتق تنظیم بکنید. او مختصری اسفار خوانده است، نه بیشتر از آن. آدم باهوشی بود، اگر بیشتر می‌خواند دیگر ما از بسیاری از خطرهایی که بر ما تحمیل شد به آسانی می‌گذشتیم و آن هم خطر شهید جاوید بود. این اصول اگر وظیفه‌اش را انجام می‌داد، ما آن هزینه را نمی‌دادیم. الآن شما باید خوب این را بفهمید و خوب پیاده کنید که دگرباره ما هزینه شهید جاوید را ندهیم.

بیان مطلب این است؛ اینکه اگر چیزی حقیقت شد، محمول آن بخواهد ضرورت ذاتی داشته باشد، الا و لابد باید موجودی تکوینی باشد. موجود اعتباری ربط اعتباری با او دارد، نه ربط حقیقی! اینها آمدند در بحث به جای اینکه ـ در آن کلیپ هم شنیدید ـ از عقل بحث کنند که «العقل ما هو»؟ مبادی عقل چیست و از سلطنت عقل بحث کنند، آمدند از قطع بحث کردند؛ حالا این به هر وسیله است جای خاص خودش را دارد. قطع امر تکوینی است و علم است، این امر تکوینی یک لازم تکوینی دارد به نام کشف، واقع را کشف می‌کند؛ «العقل کاشفٌ بالضرورة»، اما حجیت امر اعتباری است! این را آخوند و امثال آخوند آمدند گفتند حجیت ذاتی قطع است ـ پدرآمرزیده! ـ آنکه «بیده الحجیة» است می‌تواند بگوید این قطع حجت است یا آن قطع حجت نیست، ذاتی بودن آن یعنی چه؟ یعنی منجّز است و معذِّر، اینکه تکوین نیست، این یک کاشف الغطاء می‌خواهد.

خدا مرحوم صاحب جواهر را غریق رحمت کند! او کسی بود که ما را با کاشف الغطاء آشنا کرد. این کتاب شریف کشف الغطاء چهار جلدی حتماً باید جزء کتاب بالینی همه شما باشد؛ هم مطالعه کنید و هم درس بدهید. این بزرگوار چون از همان قدمای غنی و قوی متعصبی بود، آمده فرق گذاشته بین امر اعتباری و امر تکوینی. «حجیت» ذاتی قطع نیست، چون قطع امر تکوینی است کاشف است، «کاشفیت» ذاتی قطع است نه «حجیت»؛ لذا آمده گفته علم امام حجّت است در کشف اسرار و در سه مرحله کاشف است: در تلّقی وحی بلاواسطه یا مع‌الواسطه از ذات اقدس الهی معصوم است؛ در نگهداری آن در مخزن ذهن معصوم است؛ در انشا و ابلاغ حکم به جامعه معصوم است. سه ضلع این مثلث را عصمت تأمین می‌کند. این را البته طبق تحلیل سیدنا الاستاد مرحوم امام، از آیات قرآنی گرفتند که ذات اقدس الهی به رسولش فرمود در این سه ضلعِ این مثلث تو معصوم هستی، چون ﴿إِنَّکَ لَتُلَقَّی الْقُرْآنَ مِنْ لَدُنْ حَکیمٍ عَلیمٍ﴾،[4] یک؛ ﴿سَنُقْرِئُکَ فَلا تَنْسی﴾، دو؛ ﴿وَ مَا یَنطِقُ عَنِ الْهَوَی ٭ إِنْ هُوَ إِلاّ وَحْیٌ یُوحَی﴾،[5] سه؛ حوزه لب معصوم است، حوزه ذهن معصوم است، حوزه فهم معصوم است. آن ضلعی که می‌گیرد معصومانه می‌گیرد، آن ضلعی که نگه می‌دارد در فضای دل، معصوم است. آن ضلعی که به جامعه منتقل می‌کند معصوم است؛ این اضلاع سه‌گانه را این چهارده معصوم دارند، هر چه که در احکام الهی باید باشد معصوم است ولاغیر!

اما آیا اینها در باید و نباید هم سهیم‌ هستند؟ این باید و نباید امر اعتباری است. گاهی خدا به امام می‌گوید این امر مسلّم قطعی که داری اینجا جایش نیست. تو یقیناً می‌دانی کربلا چه خبر است، مکه چه خبر است، تکه‌تکه‌ات می‌کنند؛ ولی به عنوان یک فرد عادی باید قیام بکنی. مبادا خیال بکنی که بنا بر این علم، حالا من می‌دانم خطر است باید بروم! ایشان فرمودند در این اضلاع سه‌گانه مثلث، معصوم هستند؛ در بیان احکام برای مردم معصوم هستند؛ اما در اجرای احکام برابر این قطع باید عمل بکند؟ صریحاً وجود مبارک پیغمبر(علیه و علی آله آلاف التّحیة و الثّناء) این را فرمود که در فقه ما هم هست، در فقه اهل سنت هم هست؛ مرحوم صاحب وسائل نقل کرده و همه فقها هم فتوا دادند که «إِنَّمَا أَقْضِی‏ بَیْنَکُمْ بِالْبَیِّنَاتِ وَ الْأَیْمَانِ»؛[6] من در محکمه با شاهد و یمین حکم می‌کنم، صریحاً اعلام کرد. فرمود ولی حواس شما جمع باشد! من موظّف هستم که با یمین و بیّنه حکم بکنم، صد درصد می‌دانم این مال برای زید است و صد درصد می‌دانم تو که با شاهد دروغ آمدی در محکمه من و شهادت دادند داری خلاف می‌کنی. همین‌ها را صاحب وسائل در وسائل نقل کرده است؛ فرمود آنچه می‌بری «قِطْعَةً مِنَ النَّار»[7] است، من دارم می‌بینم که آتش داری می‌بری. مگر هر قطعی حجت است؟! مگر هر کاشفی حجت است؟! فرمود ما مادامی که اینجا زندگی می‌کنیم باید اینطوری زندگی کنیم، «إِنَّمَا أَقْضِی‏ بَیْنَکُمْ بِالْبَیِّنَاتِ وَ الْأَیْمَانِ». مبادا بگویید من این مال را از دست خود پیغمبر گرفتم! مبادا بگویید از محکمه خود پیغمبر گرفتم!

اگر آخوند متوجه می‌شد که بین اعتبار و حقیقت فرق است و اگر فتوا نمی‌داد حجیت ذاتیِ قطع است، حوزه ما این درس‌ها را می‌خواند، دیگر ما فلان کس نداشتیم، فلان کس نداشتیم که اینطور حوزه را به فتنه بکشانند! او هم یک طلبه بود. وقتی می‌فهمید که علم امام در بیان احکام حجت است، اما در قضایای شخصی مثل ما باید عمل بکند.

خدا مرحوم کاشف الغطاء را غریق رحمت کند! شاید فرصت نکنیم این کتاب را بخوانیم، ولی حتماً اگر بخواهید عالم بشوید این باید جزء کتابهای بالینی شما باشد؛ گفت جریان شب قدر مشخص بود، جریان کوزه امام حسن(سلام الله علیه) مشخص بود، جریان کربلا مشخص بود، یقین داشتند که چه خبر است، چه سمّی است، چه کسی کشته می‌شود یا چه کسی کشته نمی‌شود، آنها اگر بنا بود با علم غیب عمل بکنند که همیشه از قدرت غیبی عمل می‌کردند و دیگر برای ما اسوه نمی‌شدند!

غرض این است که این را باید کاملاً خط بطلان کشید که حجیت ذاتی قطع است! حجیت ذاتی قطع نیست، کاشفیت ذاتی قطع است و آنچه «بیده عظمّة العقول»، می‌تواند بگوید اینجا به این قطع عمل بکن و آنجا به این قطع عمل نکن. این نظیر زوجیت اربعه نیست که هر دو تکوینی باشد. حجیت امر اعتباری است، امر اعتباری که باید و نباید است و به «ید» دیگری است، این را مگر می‌شود پیوند ضروری زد به یک امر تکوینی؟! اگر مرحوم آخوند مقداری این مسائل را دقیق‌تر می‌خواند و بیشتر استاد می‌دید، این حرف را نمی‌زد. البته قبل از او مرحوم شیخ هم این حرف را زده است که اینها خیال می‌کنند قطع حجیتش ذاتی است، در حالی که کاشفیت آن ذاتی است. براساس همان خلط با قاعده «الواحد»[8] میخواست موضوع را درست کند که سیدنا الاستاد امام(رضوان الله علیه) از همین جا جلوی آن را گرفته که بسیاری از دست‌پرورده‌های امام آشنا شدند که جای قاعده الواحد و اینها در اصول نیست. این کتاب را که حتماً ـ إن‌شاءالله ـ می‌بینید، سرّ اینکه ما را صاحب جواهر با کاشف الغطاء آشنا کرد این است که ایشان هم از مرحوم ابن طاوس به عظمت نام می‌برد هم از مرحوم آقا باقر وحید بهبهانی نام می‌برد، هم از کاشف الغطاء؛ می‌گوید در عصر کاشف الغطاء، فقیهی قوی‌تر از او و به حدّت ذهنی مثل او نبود،[9] چون می‌دانید صاحب جواهر سلطان فقه است. می‌بینید این کشتی‌های اقیانوس‌پیما خیلی‌هایشان سعی می‌کنند آنجا که عمق عمیقی دارد آنجا کشتی نرانند؛ ولی این بزرگوار می‌رود به آنجا، می‌فهمد که چقدر عمیق است، خبر می‌دهد و بعد برمی‌گردد؛ بارها ما تجریه کردیم. خیلی از فقها که حرف‌های مشهور را می‌زنند؛ اما ایشان سلطان فقه است. حشرش با انبیا! این بزرگوار یعنی مرحوم کاشف الغطاء در جلد سوم این کشف الغطاء چهار جلدی صفحه 113 در حکم کسی که در مورد قبله متحیّر است که چه بکند چه نکند، آنجا می‌فرماید این قطع آنها حجّت است یا نیست، «و کشف الحال» این است که احکام شرعیه «تدور مدار الحالة البشریّة دون المِنَح الإلهیّة فجهادهم و أمرهم بالمعروف و نهیهم عن المنکر إنّما مدارها علی قدرة البشر و لذلک حملوا السلاح و أمروا أصحابهم بحمله و کان منهم الجریح و القتیل و کثیر من الأنبیاء‌ ‌و الأوصیاء دخلوا فی حزب الشهداء و لا یلزمهم دفع الأعداء بالقدرة الإلهیّة و لا بالدّعاء و لا یلزمهم البناء علی العلم الإلهی و إنّما تدور تکالیفهم مدار العلم البشری فلا یجب علیهم حفظ النفس من التلف مع العلم بوقته من اللّه تعالى فعلم سیّد الأوصیاء بأنّ ابن مُلجَم قاتلُه و علم سیّد الشهداء عَلَیْهِ السَّلَام بأنّ الشمر لعنه اللّه قاتلُه مثلًا مع تعیین الوقت لا یوجب علیهما التحفّظ و ترک الوصول إلى محلّ القتل و علی ذلک جَرَت أحکامهم و قضایاهم إلا فی مقامات خاصّة» که برای اثبات نبوت و مانند اینها استثناست، «لجهات خاصّة فإنّهم یحکمون بالبیّنة و الیمین و إن علموا بالحقیقة من فیض ربّ العالمین» که چه کسی دارد دزدی می‌کند از محکمه میبرد! این با «سین»؛ سین یعنی سین تحقیق، ﴿قُلِ اعْمَلُوا فَسَیَرَی﴾؛[10] نه این «سین تسویف» است! ﴿وَ قُلِ اعْمَلُوا فَسَیَرَی﴾؛ یعنی الآن و محققاً الله می‌بیند. ﴿وَ قُلِ اعْمَلُوا﴾، این دو آیه سوره «توبه» برای همین است! ﴿وَ قُلِ اعْمَلُوا فَسَیَرَی اللّهُ عَمَلَکُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ﴾، نه یعنی خدا بعدها می‌بیند! این را در آیه 61 سوره «یونس» فرمود: همین که می‌خواهید وارد شوید مشهود ما هستید، ﴿وَ مَا تَتْلُوا مِنْهُ مِن قُرْآنٍ وَ لاَ تَعْمَلُونَ مِنْ عَمَلٍ إِلاّ کُنَّا عَلَیْکُمْ شَهُوداً﴾؛ همین که می‌خواهید وارد بشوید مشهود ما هستید. این «سین» سین تحقیق است، نه «سین تسویف». نظیر «سوف» تسویفی نیست. این رسول و ائمه‌ای که در حین ورود می‌فهمند که ما داریم چه کار می‌کنیم، این ـ معاذالله ـ نداند که این مال برای چه کسی است؟! حضرت هم صریحاً اعلام کرد که این «قِطْعَةً مِنَ النَّار» است که داری می‌بری!

ایشان می‌فرماید: «فإصابة الواقع و عدم إمکان حصول الخطأ و الغفلة منهم بالنّسبة إلى الأحکام»؛ اینکه شنیدید معصوم هستند معصومانه حکم می‌کنند، برای احکام فقهی اینطور است، بیان حلال و حرام همین طور است، آیات الهی همینطور است، دین همینطور است؛ اما در مسائل جزئی اینطور نیست! «و أمّا العلمیّة فمدارها علی العلم البشری دون الإلهی إذ لا یلزم من عدم الإصابة تنفّر النفوس» و مانند آن که حتماً ـ وگرنه این زحمت‌ها همه هدر است ـ این را ببینید.

شهامت هم دارد! می‌فرماید الآن روی زمین چیزی به عظمت قرآن نیست، اما قرآن هرگز بالاتر از امام نیست. این شهامت را هم دارد، حق هم با اوست! این را در بحث «کتاب القرآن» دارد، چون مستحضرید این فقهای ما این روش را داشتند؛ یعنی سه، چهار تا کتاب را در پایان کتاب صلات داشتند: «کتاب القرآن، کتاب الذکر، کتاب الدعاء» اینها را داشتند؛ در وسائل هم این روایات هست. این «کتاب القرآن» را ایشان در کتاب صلات دارد که قرآن را مشخص می‌کند، من به حوزه خیلی ارادتمند هستم؛ اما ما یک دلّال داریم، یک مبتکر! فلان آقا اینطور گفته، مبنای فلان کس اینطور است! الآن شما در بازار و میدان که می‌روید، این دلّال‌ها می‌دانند که تمام این میوه‌ها را از کجا بیاورند، قیمت آن را هم می‌دانند، پخت و پز آن را هم می‌دانند، شیرین آن را هم می‌دانند؛ اما هیچکدام تولیدکننده نیستند. آقای نائینی اینطور گفته، آقا ضیاء اینطور گفته، آخوند اینطور گفته، این دلّال علم شدن است؛ این فضیلت نیست. الآن حوزه به برکت امام و شهدا غنی‌ترین دورانش را می‌گذراند، پنجاه هزار کم نیست! این طلبه افغانی بود، الآن یک قرن ما را دارد به دنبال خودش می‌کشاند. صد سال قبل این طلبه افغانی؛ منتها هرات، خراسان شرقی بود و مشهد خراسان غربی؛ صد سال این طلبه افغانی درس خوانده مشهد و بعد رفته نجف و درس خوانده کفایه نوشته الآن ما صد سال است دنبال او هستیم. پای درس مرحوم آقای نائینی خیلی‌ها بودند، جمعیت هزار نفر هم در نجف نمی‌شد؛ سه تا طلبه ـ حالا بزرگان فراوانی هستند که ما یا نمی‌شناسیم یا نمی‌خواهیم نام آنها را ببریم ـ این سه تا طلبه آمدند میدان‌دار شدند: یکی شده علامه امینی که به تنهایی الغدیر نوشت؛ یکی شده علامه طباطبایی که به تنهایی المیزان نوشت؛ یکی شده علامه آقا سید محسن حکیم. من نزد بزرگواری که شاگرد آقا ضیاء بود قوانین می‌خواندم، می‌گفت مستمسک کتابی است! آنها از چهل شروع کردند تا شصت، برخی‌ها از شصت شروع کردند تا هفتاد! سن هفتاد دوران واماندگی آدم است. آیا ما الآن در بین پنجاه هزار نفر سه طلبه این گونه داریم؟ دلّال بودن غیر از علامه امینی شدن است. خدا شهریار را غریق رحمت کند! گفت:

لا قَلَمْ إلا اَمین لا رَقَم إلا غَدیر ٭٭٭ تاج‌ور است آن‌که این سکه به زر کوبدا

منطقش از هل أتی بازویش از لا فتی ٭٭٭ گو که علی پنجه در کتف عمر کوبدا[11]

دلّال بودن آشنا بودن به آرای دیگران، آشنا بودن به اقوال دیگران، غیر از نوآوری است.

مرحوم کاشف الغطاء در صفحه 254 دارد: «المبحث الرابع»، اینکه قرآن کریم افضل «من جمیع الکتب المنُزّله من السماء» است و افضل از کتاب انبیاست؛ میفرماید این درست است، از همه کتاب‌های عالم بالاتر است؛ اما «و لیس بأفضل من النبی صلّی اللّه علیه و آله و سلم و أوصیائه علیهم السلام»؛ قرآن از امام بالاتر نیست و درست هم گفت! یک وقت بود ممکن بود این «بِکُمْ فَتَحَ اللَّهُ وَ بِکُمْ یَخْتِم‏»[12] غلوّ حساب بشود؛ اما الآن برای ما حلّ شده است. به برکت امام‌ها این فکر برای ما حلّ شده که «بِکُمْ فَتَحَ اللَّهُ وَ بِکُمْ یَخْتِم‏»، می‌فهمیم که این در فصل سوم است، نه در فصل اوّل که منطقه ذات است و فصل دوم که صفات ذات یعنی در این دو تا منطقه، منطقه ممنوعه است، منطقه تجلّی، منطقه فیض. طبق این بیان نورانی حضرت امیر که «فَتَجَلَّی لَهُمْ سُبْحَانَهُ فِی کِتَابِهِ مِنْ غَیْرِ أَنْ یَکُونُوا رَأَوْهُ بِمَا أَرَاهُمْ مِنْ قُدْرَتِه»؛[13]‏ کاملاً می‌فهمیم و برای ما مثل سایر مسائل عادی است، «بِکُمْ فَتَحَ اللَّهُ وَ بِکُمْ یَخْتِم‏».

این کاشف الغطاء می‌خواهد که بگوید قرآن درست است، اما از امام بالاتر نیست. امام بدنش را فدای قرآن می‌کند، نه حقیقتش را! حقیقتش که فدا شدنی نیست. پنجاه مطلب است که پایانش هم «الخمسون»، صفحه 477 است، این کتاب باید جزء کتاب‌های بالینی باشد، برای شاگردان خودتان هم درس بگویید که روشن بشود بین حجیت که امر اعتباری است و کاشفیت امر ذاتی است پیوند ضروری نیست، ممکن است ذات اقدس الهی بگوید این قطعی که تو داری که این را از راه علم غیب کشف کردی، نه از راه علم ظاهری، چون از راه علم غیب کشف کردی که این مال برای زید است و این با شهادت زور و یمین کاذب دارد می‌برد، بگذار ببرد! گفت: «آتش که را بسوزد گر بولهب نباشد»،[14] همه کارها را بنا نشد که در دنیا انجام بدهید.

بنابراین دیگر ما نباید در این روزگار مشکلات امثال شهید جاوید داشته باشیم و این هزینه‌های فراوان را داشته باشیم. مواظب ضعفهایمان باشیم؛ گفتند، تو نخواستی وگرنه می‌دادند! هر شب هر سَحر می‌گویند چه کسی است که بخواهد، چه کسی است که بخواهد! اینطور است. هر سحر «هل من مستجیر، هل من داء»؛ مرتّب فرشته‌ها می‌گویند چه کسی می‌خواهد؟ چه کسی می‌خواهد؟ چرا ما نرویم بخواهیم؟! چه کسی رفت و خواست و به او ندادند؟ این برای چه فرشته‌ها را هر سحر می‌فرستد؟ چه می‌خواهید؟ چه می‌خواهید؟ بخواهیم به ما می‌دهد. همانطوری که فرموند با آتش هم نباید بازی کنیم، هیچ با دین نمی‌شود بازی کرد، وگرنه ذات اقدس الهی به حیات همه ما به بدترین وجه خاتمه می‌دهد.

غرض این است که این راه باز است، راه حکیم شدن، راه مفسّر شدن، راه فقیه شدن، راه اصولی شدن باز است. راه دلّال شدن را باید ببندیم. علم محدود نیست و تقسیم نکردند. خدا شیخ اشراق را غریق رحمتش کند! گفت تاکنون وقف‌نامه‌ای در نیامده که علم را خدا وقف فلان زمان و زمین کرده باشد.[15] چرا ما نباشیم؟ چرا به دست ما نباشد؟ «وَ إِنِ اسْتَطَعْتَ أَنْ لَا یَکُونَ بَیْنَکَ وَ بَیْنَ اللَّهِ ذُو نِعْمَةٍ فَافْعَل‏»؛[16] تنها مسائل مالی که نیست. اینها هست.

بنابراین امیدواریم این حوزه که به برکت امام راحل و خون‌های پاک شهدا به این سرسبزی رسیده است همچنان خرّم بماند تا ظهور صاحب اصلی و اصیل آن.

من مجدّداً از بیت مکرّم و معزّز امام(رضوان الله تعالی علیه) و از همه شما اساتید، بزرگواران، محقّقان و پژوهشگران حق‌شناسی می‌کنم و ذات اقدس الهی روح آیت الله شاهروی را با ارواح مؤمنان و اولیای الهی محشور بفرماید!

روح مطهّر امام راحل با انبیا و اولیای الهی محشور باشد!

این نظام ما رهبر ما، مراجع ما، دولت و ملّت و مملکت ما در سایه لطف ولی‌ّاش مصون بمانند!

مشکلات دولت و ملّت و مملکت در سایه لطف ولیّ‌اش برطرف بشود!

و خطراتی که هست به استکبار و صهیونیسم برگردد!

و این ادعیه در حق همه مؤمنان به قرآن و عترت مستجاب بشود!

«غفر الله لنا و لکم و السلام علیکم و رحمة الله و برکاته»

---

[1]. العقد الفرید، ج3، ص183.

[2]. سوره انعام، آیه57.

[3]. مطارح الانظار، ص240؛ اصول الفقه(مظفر)، ج1، ص208.

[4]. سوره نمل، آیه6.

[5]. سوره نجم, آیات3 و 4.

[6]. الکافی(ط ـ الإسلامیة)، ج‏7، ص414.

[7]. الکافی (ط ـ الإسلامیة)، ج‏7، ص414؛ وسائل الشیعه، ج18، ص169.

[8]. شرح المنظومه، ج2 ، ص446.

[9]. جواهر الکلام فی شرح شرائع الإسلام، ج‌13، ص 105؛ «و أستاذی المحقق النحریر الذی لم یکن فی زمانه أقوی منه حدسا و تنبها الشیخ جعفر».

[10]. سوره توبه, آیه105.

[11]. دیوان شهریار.

[12]. من لا یحضره الفقیه، ج2، ص615.

[13]. نهج‌البلاغة(للصبحی صالح), خطبه147.

[14]. اشعار منتسب به حافظ، شماره9؛ «در کارخانهٴ عشق از کفر ناگزیر است ٭٭٭ آتش که را بسوزد گر بولهب نباشد».

[15]. ر.ک: حکمةالاشراق(سهروردی), ص9.

[16]. تحف العقول، النص، ص78.

«عمار» به‌دنبال نقد جسورانه و سالم

دبیر «عمار» در نماز جمعه

نادر طالب‌زاده دبیر جشنواره مردمی فیلم «عمار» در سخنرانی پیش از خطبه‌های نماز جمعه تهران عنوان کرد که مردم آمریکا از مسایل کشورشان بی‌خبرند.

به گزارش مشرق، نادر طالب زاده دبیر جشنواره مردمی فیلم «عمار» امروز ۲۱ دی ماه در سخنرانی پیش از خطبه‌های نماز جمعه تهران گفت: از ویژگی‌های جشنواره «عمار» می‌تواند به نقد جسورانه و سالم از مسایل روز جامعه اشاره کرد. بسیاری از فیلم هایی که شب گذشته در آیین اختتامیه جایزه گرفتند، نقد مسایلی است که چون به آن‌ها نپرداختیم به دمل تبدیل شدند.

وی ادامه داد: از فیلم‌های حاضر در این جشنواره درباره ماهی‌گیری در جاسک می‌توان اشاره کرد که این مساله بارها و بارها در تلویزیون گفته شد اما زمانی که یک مستندساز محلی به سراغ آن رفت گام بلندی برای رفع آن برداشته شد.

طالب زاده در بخش دیگر از صبحت‌های خود بیان کرد: چیزهایی که درمورد حضور ما در یمن می‌گویند درست نیست، ما نیرویی در یمن نداریم بلکه آنها حضور معنوی ما را دوست دارند، نفوذ ایران در یمن، بنگلادش، هند و… نفوذ معنوی است که مورد حسد قرار گرفته است.

دبیر این جشنواره گفت: مردم آمریکا خبر ندارد ک اف ای تی اف یعنی چه، ۴۰ سال است که مردم آمریکا از یک سری مسایل خبر ندارند و اکنون آمریکا بیش از ۲۰ تریلیون بدهی دارد و این به خاطر جریانی است که پس از سال ۵۷ علیه ایران به وجود آورند و این بی‌برکتی مفرط به سراغشان آمد.

وی با بیان اینکه آمریکا در حال فروپاشی است، اظهار کرد: مایکل مور یکی از مستندسازان آمریکا گفت احتمالاً ترامپ آخرین رییس جمهور آمریکاست، باب وودورد فردی است که درباره هشت رییس جمهور آمریکا پیش‌بینی‌هایی داشته و مطالبی نوشته برای مثال وی در ۱۱ سپتامبر امسال نوشت آمریکا در حال فروپاشی است.

دبیر جشنواره «عمار» عنوان کرد: ما برای کنفرانس افق نو بیش از ۳۰۰ یا ۴۰۰ نفر را به ایران دعوت کردیم که در مورد مسایل مختلف صبحت کردند به طوری که مصاحبه‌هایشان را در شبکه‌های مختلف تلویزیون و خبر دیده‌اید. همه آنها بر این باورند که وضع آمریکا بحرانی و ترامپ با حرف‌ها و کارهایش آمریکا را به ۲ تکه تقسیم کرده است. برای مثال «جان بی» یکی از کارشناسان آمریکا می‌گفت فکر می‌کنم ترامپ امسال استیضاح شود.

سخنران پیش از خطبه‌های نماز جمعه امروز تهران ادامه داد: مایکل مور می‌گوید احتمالاً ترامپ آخرین رییس جمهور آمریکاست اما نمی‌گوید آمریکا دچار جنگ داخلی می‌شود زیرا در همان روزهایی که در آمریکا جنگ داخلی شکل گرفت تعداد زیادی مجروح و معلول به جا گذاشت، پس از ۱۱ سپتامبر آمریکا سفارش داد گلوله‌های دام دام ساخته شود، این گلوله وقتی وارد بدن می‌شود باز می‌شود و آسیب‌های جدی می‌زند، آمریکا الان به گلوله‌های دام دام مسلح است.

دبیر جشنواره مردمی فیلم «عمار» اظهار کرد: در این زمان ما باید حواسمان باشد نسخه‌هایی که اسراییلی‌ها برایمان پیچیده‌اند تا برای ما به لایحه تبدیل شود امضا نکنیم، باید در مورد آنها تحقیق کنیم و در طرح‌های آنها نیفتیم. به این نتیجه رسیده‌اند که انقلاب اسلامی برایشان، دشمنی جدی است و از صحنه بیرون نخواهد رفت.

طالب زاده در پایان سخنانش عنوان کرد: از تحولی که در نماز جمعه به وجود آمده است بسیار خوشحالم و تشکر می‌کنم.

منبع: مهر

حملات سنگین هسته‌های خاموش داعش در دروازه جنوب غرب شهر کرکوک

نیروهای بسیج مردمی در جریان دفع حملات در غرب استان کرکوک موفق شدند ۲۰ تن از عناصر مخفی گروه تروریستی داعش را به هلاکت برسانند.

به گزارش مشرق، آخرین خبرها از تحولات میدانی عراق حاکیست، عملیات نیروهای بسیج مردمی در منطقه الرشاد در جنوب غرب استان کرکوک علیه هسته‌های خاموش گروه تروریستی داعش همچنان ادامه دارد.

از حومه منطقه راهبردی «الحویجه» در غرب استان کرکوک خبر می‌رسد، گروهی از عناصر مخفی داعش حملات را برای ناامن کردند منطقه انجام دادند اما نیروهای بسیج مردمی به سرعت وارد عمل شدند و واکنش نشان دادند.

بیشتر بخوانید:

آخرین تحولات میدانی شرق رود فرات

شیوه جدید هسته‌های خاموش داعش برای بقا در شمال عراق

براساس اطلاعات به دست آمده، نیروهای تیپ ۵۶ بسیج مردمی مستقر در منطقه تحرکات ترویست های داعش را در این محور رصد کردند و با آنان درگیر شدند و در نهایت موفق شدند حملات را به طور کامل دفع کنند.

به گفته منابع میدانی، حدود ۲۰ تن از عناصر تروریستی داعش در جریان درگیری‌ها در منطقه الحویجه در غرب استان کرکوک به هلاکت رسیدند؛ ۲ تن از نیروهای بسیج مردمی به نام‌های «بارق خالد و عقیل خالد» در جریان دفع حملات تروریست‌ها به شهادت رسیدند.

شماری از نیروهای بسیج مردمی در جریان تعقیب تروریست‌های داعش با تله‌های انفجاری برخورد کردند و زخمی شدند؛ منطقه راهبردی الحویجه دروازه جنوب غرب برای ورود به شهر کرکوک محسوب می‌شود.

منطقه مهم «الحویجه» همچنین شمال استان صلاح الدین از جمله شهر الشرقاط را به شهر کرکوک متصل می‌کند؛ در حال حاضر بخش‌هایی از مناطق مرکزی، غربی و جنوبی استان کرکوک از جمله «الحویجه، الرشاد، البسل، الکاظمیه، الریاض و شرق کوه‌های حمرین» به هسته‌های خاموش داعش آلوده است.

**آخرین تحولات استان نینوا

از حومه غربی شهر موصل خبر می‌رسد، نیروهای ارتش و رزمندگان تیپ ۱۵، ۲۳، ۲۹ و ۵۳ بسیج مردمی با پشتیبانی نیروی هوایی ارتش عراق، عملیات گسترده و وسیعی را علیه عناصر مخفی گروه تروریستی داعش آغاز کردند.

به گفته منابع میدانی، نیروهای ارتش و بسیج مردمی با کمک نیروهای اطلاعات موفق شدند هسته‌های خاموش داعش را در منطقه «بادوش» و روستاهای حومه شناسایی کنند و علیه آنان در این محور وارد عمل شوند.

نیروهای عراقی در حومه غربی شهر موصل درصدد هستند انبارهای سلاح، مقرها و تونل‌های عنار مخفی داعش را هم شناسایی و منهدم کنند و امنیت و آرامش را به طور کامل به این منطقه بازگردانند.

به گزارش مشرق، مناطق آلوده به هسته‌های خاموش داعش در این محور به دلیل اینکه دروازه غربی برای ورود به شهر موصل هستند از اهمیت خاصی برخورداراند و نیروهای عراقی تلاش می‌کنند این بخش را به طور کامل پاکسازی کنند.

نیروهای ارتش و بسیج مردمی عراق در ۲ ماه گذشته دهها تن از عناصر مخفی گروه تروریستی داعش را در حومه غربی شهر موصل شناسایی کرده‌اند و در جریان درگیری به هلاکت رساندند.

به گفته منابع میدانی، دهها تن از تروریست‌های داعش در محورهای مرکزی و شمالی استان نینوا توسط نیروهای بسیج مردمی کشته و زخمی شده‌اند و عملیات برای شناسایی سایر هسته‌های خاموش ادامه دارد.

براساس آخرین اطلاعات به دست آمده، عملیات نیروهای بسیج مردمی برای شناسایی عناصر مخفی گروه تروریستی داعش در حومه مناطق «تلعفر، قیروان و الحضر» در استان نینوا همچنان در جریان است تا امنیت به این محورهای مهم بازگردد.

به گزارش مشرق، هسته‌های خاموش داعش در هفته‌های گذشته با ربودن ساکنان محلی و به قتل رساندن آنان به دنبال ایجاد جو رعب و وحشت در میان مردم هستند و نیروهای عراقی برای برقراری آرامش با قدرت وارد میدان شده‌اند.

عکس/ گل‌آرایی حرم حضرت زینب(س)

در آستانه ولادت حضرت زینب(س)، حرم مطهر ایشان با ۳۰۰۰ شاخه گل طبیعی که از ایران ارسال شده بود، تزئین شد.

حوزه علمیه جیره خور دولت شده/باشهریه ی دولتی علامه جعفری و آیت الله بهجت ها از حوزه بیرون نخواهد آمد

یک کانال تلگرامی در مطلبی به میزان بودجه های اختصاص داده شده به حوزه های علمیه و دانشگاه تهران پرداخت.

به گزارش مشرق، کانال تلگرامی بیداری ملت در مطلبی به مقایسه وضعیت بودجه حوزه‌های علمیه و دانشگاه تهران پرداخته است. بودجه مصوب شورای عالی حوزه‌های علمیه کشور با ۱۲۸۰۰۰ طلبه در سال ۹۷ معادل ۴۴۰ میلیارد تومان بود که برای سال ۹۸ معادل ۳۰۰ میلیارد تومان با شانزده درصد کاهش پیشنهاد شده است.

بودجه هزینه‌ای دانشگاه تهران با ۹۹۴۵ دانشجو در سال ۹۷ معادل ۵۹۶ میلیارد بوده که برای سال ۹۸ معادل ۶۷۹ میلیارد با ۳۲ درصد افزایش پیشنهاد شده است.

هزینه آموزش سالانه یک طلبه در دوره کارشناسی یک میلیون و هفتصد هزار تومان در نظر گرفته شده و برای یک دانشجوی کارشناسی رشته انسانی دانشگاه تهران ده میلیون و هشتصد هزار تومان، یعنی مابه التفاوت آموزش طلبه با دانشجوی دانشگاه تهران در دوره کارشناسی رشته علوم انسانی منفی ۹۱ است.

هزینه آموزش سالانه یک طلبه در دوره ارشد دو میلیون و دویست هزار تومان در نظر گرفته شده و برای دانشجوی ارشد رشته انسانی دانشگاه تهران شانزده میلیون و چهارصد هزار تومان که مابه التفاوت منفی ۱۴۲ است.

هزینه آموزشی سالانه یک طلبه در دوره دکتری دو میلیون و چهار صد هزار تومان در نظر گرفته شده است و برای دانشجوی دکتری انسانی دانشگاه تهران سی و یک میلیون و دویست هزار تومان که مابه التفاوت منفی دویست و هشتاد و هشت می‌باشد.

بدین گونه عدالت بین دو شهروند در حال تحصیل این کشور رعایت شده و از عدالت طلبی معکوس این است که عده‌ای محدود در شبکه‌های اجتماعی به هزینه تحصیلی یک طلبه اعتراض می‌کند!!!

زرنگ باش

چرا ۸۰ هزار میلیارد تومان منابع هدفمندی به تولید نمی‌رسد؟

• ۲۰ دی ۱۳۹۷ 

به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، در سال 1389 دولت احمدی‌نژاد طرح هدفمندی یارانه‌ها را به اجرا گذاشت. در ماه‌های اولیه اجرای قانون هدفمندی با تلاش‌های دولت موفقیت‌هایی در بخش مصرف و بهینه‌سازی سوخت و کاهش قاچاق سوخت حاصل شد، اما با اجرای ناقص این طرح، اقتصاد ایران در سال‌های اولیه اجرای طرح از طریق شوک ناشی از افزایش قیمت انرژی، رکود تورمی را نیز تجربه کرد. اگرچه هدف اولیه دولت و نص صریح قانون هدفمندی، اصلاح قیمت حامل‌های انرژی در جهت حمایت از اقشار آسیب‌پذیر و اجرای بسته‌های حمایتی در بخش‌های تولیدی بود، با این حال بررسی کارنامه هشت‌ساله هدفمندی یارانه‌ها نشان می‌دهد این طرح به‌دلیل عدم اصلاح قیمت‌ها در سال‌های اخیر و اجرایی‌نشدن بسته‌های حمایت از بخش‌های تولیدی، عملا در پرداخت یارانه نقدی خلاصه شده است، به‌طوری که در سال‌های 89 تا 96 بین 90 تا 93 درصد منابع هدفمندی صرف پرداخت یارانه نقدی و غیرنقدی، نزدیک به یک درصد منابع صرف بخش‌های تولیدی و حدود 6 درصد نیز صرف امور جاری دولت شده است. بررسی جزئیات منابع و مصارف هدفمندی در لایحه سال 98 نشان می‌دهد دولت در این لایحه محل مصارف هدفمندی را به‌طور قابل‌تاملی به نفع خود تغییر داده است، به‌طوری که از مجموع 142 هزار میلیارد تومانی منابع، 62 هزار و 662 میلیارد تومان (43.9 درصد) به مصارف هدفمندی و نزدیک به 80 هزار میلیارد تومان (56.1 درصد) عمدتا صرف جبران کسری امور جاری دولت خواهد شد. بر این اساس، در لایحه سال آینده همانند سال‌های قبل بخش‌های تولیدی عملا هیچ سهمی از منابع هدفمندی نخواهند داشت، اما دست دولت بسیار پر و پیمان خواهد بود.

  50 هزار میلیارد تومان از منابع هدفمندی کجاست؟

بررسی کارنامه هشت‌ساله هدفمندی یارانه‌ها نشان می‌دهد در سال‌های 89 تا 96 دستگاه‌های دولتی باید حدود 326 هزار میلیارد تومان به حساب سازمان هدفمندی یارانه‌ها واریز می‌کردند که براساس اظهارات گزارش کمیته تحقیق و تفحص مجلس از سازمان هدفمندی‌ها، حدود 50 هزار میلیارد تومان را پرداخت نکرده‌اند. همچنین به جهت عدم تامین منابع هدفمندی یارانه‌ها به‌دلیل تعدیل نکردن قیمت‌های انرژی، 24.4 درصد از منابع مورد نیاز هدفمندی از محل بودجه، پنج درصد از منابع با استقراض از بانک مرکزی و صندوق توسعه ملی تامین شده است. بر این اساس دولت در حالی با اهداف سیاسی یارانه گروه‌های پردرآمد را حذف نکرده که اجرای این طرح ضرر زیادی به منافع ملی وارد کرده است.

 تخلف 40 درصدی دولت در پرداخت یارانه‌ها!

براساس قانون هدفمندی یارانه‌ها، مقرر شده است از محل منابع هدفمندی، 50 درصد آن یارانه نقدی و غیرنقدی و نظام جامع تامین اجتماعی، 30 درصد آن صرف کمک به تولید و افزایش بهره‌وری واحدهای تولیدی و بهینه‌سازی مصرف انرژی شود و 20 درصد بابت افزایش هزینه‌های دولت اختصاص یابد؛ اما بررسی عملکرد سازمان هدفمندی یارانه‌ها نشان می‌دهد سال 1396 به‌طور متوسط بین 90 تا 94 درصد از منابع هدفمندسازی یارانه‌ها صرف پرداخت یارانه نقدی و غیرنقدی شده است، به‌طوری که میزان منابع سازمان هدفمندی یارانه‌ها در حالی از 11.5 هزار میلیارد تومان در سال 89 به 40.5 هزار میلیارد تومان در سال 90، به 47.3 هزار میلیارد تومان در سال 91، به 45.4 هزار میلیارد تومان در سال 92، به 46.8 هزار میلیارد تومان در سال 93، به 43.6 هزار در سال 94، به 42.6 هزار میلیارد تومان در سال 95 و 48 هزار میلیارد تومان در سال 96 رسیده که در این مدت به‌طور متوسط 93 درصد از منابع به یارانه نقدی و غیرنقدی اختصاص پیدا کرده است. بر این اساس، دولت علاوه‌بر سهم 50 درصدی یارانه‌های نقدی و غیرنقدی، 40 درصد از سهم بخش‌های تولیدی و... را صرف پرداخت‌های نقدی و غیرنقدی کرده است.

 80 هزار میلیارد تومان منابع هدفمندی سال 98 در جیب دولت!

بررسی محل مصارف در لایحه سال 98 نشان می‌دهد از کل منابع بیش از 142 هزار میلیارد تومانی سازمان هدفمندی یارانه‌ها، 62 هزار و 662 میلیارد تومان آن به مصارف هدفمندی و نزدیک به 80 هزار میلیارد تومان آن به مصارفی خواهد رسید که دولت محل مصرف آنها را تعیین کرده است. بر این اساس، از کل منابع 142 هزار میلیارد تومانی، 43.9 درصد به مصارف هدفمندی و 56.1 درصد آن به مصارفی خواهد رسید که عمدتا شامل جبران کسری منابع زیرمجموعه‌های خود دولت است.

براساس آنچه در جدول شماره دو آمده است، دولت عمده مصارف منابع سازمان هدفمندی یارانه‌ها را به جبران کسری هزینه‌های خود اختصاص داده است و موضوعاتی مانند حمایت از تولید، حمایت از توسعه صادرات غیرنفتی، توسعه حمل‌ونقل عمومی، توسعه خدمات الکترونیکی، بهینه‌سازی مصرف واحدهای تولیدی، خدماتی و مسکونی و... در این لایحه به کما رفته‌اند به‌طوری که از مجموع مصارف دولت از منابع سازمان هدفمندی یارانه‌ها که نزدیک به 80 هزار میلیارد تومان است، حدود 25 درصد منابع صرف تولید و خرید برق از نیروگاه‌های بخش خصوصی، 13.8 درصد منابع صرف هزینه حمل‌ونقل، 13.6 درصد منابع صرف سهم 14.5 درصد شرکت ملی نفت از محل فروش فرآورده‌های نفتی، توزیع و فروش فرآورده‌های نفتی، 12 درصد منابع صرف عوارض و مالیات ارزش افزوده فرآورده‌های نفتی، نزدیک به 12 درصد منابع صرف تولید، انتقال، توزیع و فروش گاز طبیعی و مابقی نیز صرف عوارض گازرسانی، هزینه آب، برق و گاز مدارس، توزیع و فروش آب و... خواهد شد. براساس آنچه جدول شماره دو نشان می‌دهد، در سال 1398 دولت عملا نزدیک به 80 هزار میلیارد تومان از منابع سازمان هدفمندی یارانه‌ها را صرف امور جاری خود که عمدتا جبران کسری هزینه‌هاست، خواهد کرد و عملا دست بخش‌های تولیدی خالی خواهد ماند.

 رابطه مجهول خرید تضمینی گندم و یارانه نقدی!

براساس قانون هدفمندی یارانه‌ها، 50 درصد منابع سازمان هدفمندی باید صرف پرداخت نقدی، کمک به بخش سلامت و کمک به کاهش فقر شود. بررسی محل مصارف هدفمندی یارانه‌ها در لایحه بودجه سال 98 نشان می‌دهد درمجموع 62 هزار و 661 میلیارد تومان به بخش هدفمندی اختصاص یافته که قرار است 42 هزار و 500 میلیارد تومان آن صرف پرداخت نقدی و غیرنقدی، هفت‌هزار میلیارد تومان صرف برنامه کاهش فقر (کمک به خانوارهای کمیته امداد و بهزیستی)، 6.1 هزار میلیارد تومان صرف یارانه نان و خرید تضمینی گندم و 2.1 هزار میلیارد تومان نیز برای سایر اهداف تبصره 18 و ماده هشت قانون هدفمندی شود. بر این اساس معلوم نیست چرا دولت برخلاف نص صریح قانون هدفمندی یارانه‌ها به‌جای پرداخت یارانه نان و خرید تضمینی گندم از محل منابع 30 درصدی بخش تولید یا از سهم 20 درصدی خود، چرا 6.1 هزار میلیارد تومان از محل منابع هدفمندی را به خرید تضمینی اختصاص داده است.

 یارانه 32 میلیون نفر قابل حذف است

بررسی آماری نشان می‌دهد تعداد یارانه‌بگیران کشور از  64 میلیون نفر در سال 1389 به 77 میلیون نفر در سال 92، به 74 میلیون نفر در سال 94 (با حذف سه‌میلیون و 700 هزار نفر در این سال)، به 75 میلیون نفر در سال 95، به 76 میلیون نفر در سال 96 و به 77 میلیون نفر در سال 97 رسیده است. بر این اساس از جمعیت 82 میلیون نفری کشور، مشاهده می‌شود فقط پنج‌میلیون نفر از جمعیت ایران یارانه نقدی دریافت نمی‌کنند. این رقم در حالی است که براساس اهداف اولیه طرح هدفمندی یارانه‌ها، قرار نبود یارانه نقدی به همه جمعیت کشور پرداخت شود.

در لایحه بودجه سال 98 دولت به استانداران سراسر کشور اجازه داده است با همکاری وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی براساس داده‌های پایگاه اطلاعات رفاه ایرانیان، یارانه نقدی سه دهک بالای درآمدی را حذف کند. در این زمینه بررسی داده‌های آماری از هزینه خانوارها نشان می‌دهد با رویه فعلی پرداخت ماهانه 45 هزار و 500 تومان یارانه نقدی، علاوه‌بر سه دهک تعیین‌شده در لایحه بودجه، یارانه دهک هفتم نیز به این جهت که عملا تاثیری در معیشت خانوار ندارد، قابل حذف است.

بر این اساس، برمبنای داده‌های بانک مرکزی از متوسط هزینه ناخالص سالانه یک خانوار در سال 1396 به شرح نمودار پایانی است که نشان می‌دهد یارانه پرداختی به یک خانوار سه‌نفره در دهک‌های اول تا دهم عمدتا در معیشت دهک‌های اول، دوم، سوم، چهارم، پنجم و تا حدودی در معیشت دهک ششم تاثیرگذار بوده و پرداخت یارانه نقدی به دهک‌های هفتم، هشتم، نهم و دهم کمترین تاثیری در معیشت خانوارها دارد، به‌طوری که هزینه معیشت یک خانوار با بعد متوسط 3/3 نفر در دهک اول، دوم، سوم، چهارم، پنجم و ششم در سال 96 به ترتیب 774 هزار و 347 تومان، یک‌میلیون و 252 هزار تومان، یک‌میلیون و 961 هزار تومان، دومیلیون و 351 هزار تومان و دومیلیون و 821 هزار تومان بوده است که پرداخت یارانه نقدی ماهانه 150 هزار تومانی برای یک خانوار (با بعد خانوار متوسط 3.3 نفر)، حدود 19.4 درصد از هزینه‌های دهک اول، حدود 12 درصد از هزینه‌های دهک دوم، حدود 9.4 درصد از هزینه‌های دهک سوم، حدود 7.7 درصد از هزینه‌های دهک چهارم، حدود 6.4 درصد از هزینه‌های دهک پنجم و حدود 5.3 درصد از هزینه‌های دهک ششم را شامل می‌شود. همچنین یارانه نقدی پرداختی ماهانه 150 هزار تومانی یک خانوار (با بعد خانوار متوسط 3.3 نفر) حدود 4.4 درصد از هزینه ماهانه دهک هفتم، حدود 3.5 درصد از هزینه ماهانه دهک هشتم، حدود 2.6 درصد از هزینه ماهانه دهک نهم و حدود 1.4 درصد از هزینه ماهانه دهک دهم را شامل می‌شود.

براساس آنچه از مقایسه سهم یارانه نقدی در هزینه‌های ماهانه خانوارهای کشور گفته شد، با احتساب 82 میلیون نفر جمعیت کشور در دی‌ماه سال 97، یارانه نقدی 32 میلیون و 800 هزار نفر در چهار دهک هفتم، هشتم، نهم و دهم قابل حذف است و پرداخت یارانه عملا تاثیر خاصی بر معیشت این چهار دهک نخواهد داشت.

منبع:فرهیختگان

وَ اعْضُدْهُمْ بِالنّصْرِ - وَ أَعِنْهُمْ بِالصّبْرِ

اللّهُمّ صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِه

وَ اعْضُدْهُمْ بِالنّصْرِ
وَ أَعِنْهُمْ بِالصّبْرِ

دعا برای رزمندگان جبهه مقاومت اسلامی در سراسر دنیا

لینک انتشارات انقلاب اسلامی

روی تصویر کلیک فرمایید

چرا قیام نوزدهم دی ۱۳۵۶ «یوم الله» است؟

 

اشاره
کتاب «دیار بصیرت، جهاد و اجتهاد» مجموعه گفتارهایی از دیدارهای سالیانۀ رهبر معظّم انقلاب اسلامی حضرت امام خامنه‌ای (مدظله العالی) با مردم قم به‌مناسبت سالگرد قیام نوزده دی می‌باشد که توسط انتشارات انقلاب اسلامی تنظیم و منتشر گردیده است. آنچه در ادامه می‌آید، گزیده‌ای از این گفتارها است که به تحلیل برخی ابعاد ماجرای قیام مردم قم در نوزدهم دیِ سال 1356 پرداخته است.

به عقیدۀ آیت‌الله خامنه‌ای، ماجرای نوزده دی 1356 را می‌توان یکی از مؤثرترین و سرنوشت‌سازترین وقایع تاریخ ایران دانست. ایشان معتقد است که هنوز مسئله‌ی مهم حادثۀ نوزدهم دی سال 56 درخورِ تأمل و تدقیق است و ابعادی در این حادثه وجود دارد که قابل بازگوکردن و درس‌گرفتن است. ایشان خود به تحلیل ابعادی از این ماجرا پرداخته و می‌فرماید: این حادثه آن‌قدر با عظمت و باشکوه است که همچون یک مقطعِ تاریخیِ گویا و زبان‌دار، جا دارد به رخِ مستکبران عالَم کشیده شود.

1-    درک دقیق و عمیق از جریانات سیاسی
یکی از ابعاد اهمیت‌داشتنِ این حادثه، از آن‌جهت است که مردم قم، حادثه‌ای را پیش از وقوعِ آن حس کردند. قضیۀ اهانت به امام بزرگوار در یک روزنامه و به قلم یک مزدور دربار طاغوت، از نظر خیلی از مردمِ سطحی‌نگر و ظاهربینِ آن روز، چندان اهمّیتی نداشت؛ اینان عمق این قضیه و بخش پنهانیِ این توطئه را احساس و درک نمی‌کردند. وقتی انسان یک توطئه‌ای را احساس نکند، طبعاً عکس‌العملی هم در مقابل آن نشان نمی‌دهد. اما مردم و جوانان قم، درک کردند و اهمّیت حادثه را فهمیدند. این مهم‌ترین بخشِ از حادثه‌ای است که در تاریخ انقلاب ما اتفاق افتاد. اگر مردم قم آن درک را پیدا نمی‌کردند، به خیابان‌ها نمی‌آمدند، دفاع نمی‌کردند، شهید نمی‌دادند و آن رسواییِ بی‌نظیر را برای دستگاه طاغوت به‌وجود نمی‌آوردند، معلوم نبود که جریان مبارزات به این شکلی که اتفاق افتاد، پیش رفته و ادامه پیدا کند. مردم قم نشان دادند که می‌دانند پشت‌سر این مقاله‌ای که علیهِ امام (رضوان‌الله‌علیه) در روزنامه درج شده است، چه توطئه‌ای نهفته است؛ چون توطئه را فهمید، لاجرم وادار به عکس‌العمل شد. این یک مقطع مهم بود. ملّت ایران می‌توانست سکوت کند و از سر این اهانت بگذرد. اما نتیجه چه می‌شد؟ نتیجه این می‌شد که آن اهانت‌کنندگان، جریّ‌تر می‌شدند و این رشته ادامه پیدا می‌کرد و جبهۀ اسلام و دین و انقلاب به‌کلی تضعیف می‌شد. اما مردم قم در مقابل این اقدام، قیام کردند.
به همین دلیل چنین روزی در تاریخ معاصر، در حقیقت سرآغاز دورۀ مهمی از تاریخ انقلاب بود. اینکه قمی‌ها، از روحانیان و غیرروحانیان و جوانان و آحاد مردم قم، در صحنۀ خونین انقلاب پا گذاشتند و مبارزه‌ای خونین را شروع کردند، چیز کمی نیست و همین روَند بود که انقلاب اسلامی را به پیروزی رساند.

2-    موقع‌شناسی و پاسخ به نیازِ زمانه
جوانان قم، مرد و زن، طلبه و غیرطلبه، در این روز یک پاسخِ مؤمنانه و قهرمانانه به نیازِ زمان دادند. مهم اینست که هر ملّتی، هر شخصی و هر مجموعه‌ای بتواند به نیاز زمانۀ خویش پاسخ دهد. لذا یکی از دلایل اصلی شکست‌ ملت‌ها و اشخاصِ توسری‌خور، همین است که اقتضای زمانۀ خود را درک نمی‌کنند. اگر هم مردم قم در نوزدهم دی 56 قیام نمی‌کردند و آن حوادث عظیم را پی‌درپی به‌وجود نمی‌آوردند، احتمالاً حوادث به سمت‌وسوی دیگری می‌رفت. اما آنها ابتکار به خرج دادند. نقطۀ اصلی و ثقل این کار هم بر دوش جوان‌ها بود؛ پس پیشروانِ حرکت فراگیر انقلاب اسلامی، مردم قم بودند. این حرکت موجی را به‌وجود آورد که در کشور هیچ عاملی نمی‌توانست و نتوانست آن موج را فروبنشاند.
یعنی در یک روز، مادرها جلوِ جوانان‌شان را نگرفتند، جوانان از مأمور پلیس خفقان‌گرِ شاه نترسیدند، روحانیون در مدرسه‌ها و خانه‌ها نماندند و همه به وظایف خودشان عمل کردند. بعداً این حرکت، سلسله حرکاتی را به وجود آورد؛ که اگر این ارادۀ مردم قم با ارادۀ بعدیِ مردمِ شهرهای دیگر –تبریز و یزد و قزوین و تهران و مشهد و...- همراه نمی‌شد، اثری که باید ببخشد را نمی‌بخشید. این سنت الهی است. لذا شهدای پیشروِ نوزدهم دی، جزو «سابقون» و «اوّلون» این راه محسوب می‌شوند.
آن روز خشم عمومی نسبت به رژیم پهلوی در همه جای ایران گسترده بود؛ منتها مثل همۀ حوادث دیگر لازم بود نقطۀ آغازینی به‌وجود آید؛ قهرمانی پا وسط میدان بگذارد و شروع کند. یک حرکتِ هوشمندانه و به‌جا لازم بود تا این گردونه به حرکت درآید. این شروع‌کننده، مردم قم و حوزۀ علمیۀ قم بودند. اهمیت قضیّه اینجاست. این حادثه، طوفان را آغاز کرد؛ طوفانی که هلاک در آن، برای نیروهای ضدّ حق، نیروهای طغیان و نیروهای شرّ قطعی شده بود. لذا این قیام به برکت «اخلاص» به قیام جهانی اسلام منتهی شد. لذا نقطۀ شروع خیلی مهم است.

3-    مجاهدت مؤمنانه
مردم قم در شرایط خفقان‌بار و تسلط عجیب امنیتی‌ای که دستگاه پهلوی داشت، از خطر نترسیدند؛ آن سلطه را ملاحظه نکردند و به‌خاطر دفاع از حقیقت، در یک اجتماع عظیم شرکت کردند. دستگاه هم از روی خامی و نشناختن مردم، فکر کرد آن‌ها را بترساند که همین منجر به درگیری شد. در این حادثه، اگرچه مردم شهید دادند؛ اما دستگاه طاغوت شکست خورد. چون هدفی که مردم دنبال می‌کردند، از جان‌شان بزرگ‌تر بود. لذا نتیجه این شد که حادثۀ قم، ایران را تکان داد و دیوار ترس را در دل‌های دیگر مردم شکست. در دنبالۀ این حادثه بود که در تبریز و دنبالۀ آن در شهرهای دیگر اتفاقاتی روی داد و نهایتاً چنان انقلاب عظیمی پدید آمد که نه فقط رژِیم سلطنت را در ایران، بلکه آمریکا را در منطقه و استکبار را در دنیا و همۀ رژیم‌های مرتجع را در کشورهای خودشان به لرزه در آورد و همه را وادار کرد که یک قدم عقب نشستند و حکومت اسلامی به وجود آمد. با این کار، قم مظهر قیام مؤمنانۀ مردم، مظهر اعتماد به حبل‌الله و مظهر «تقوموا لله مثنی و فرادی» شد. به همین دلیل روز نوزدهم دی، نقطۀ عزیمت در نهضت و انقلاب اسلامی ایران است.
درست است که در آن حادثه، مردم قم داغدار شدند و جوانان و عزیزانی از آن‌ها به خاک و خون غلتیدند، لیکن در محاسبات کلان بشری در تاریخ، آنچه مهم است، نتایج و آثاری است که بر اقدام‌های مهم مترتّب می‌شود. در آن سکوت خفقان‌انگیزی که هیچ‌کس در سرتاسر این مملکت اجازه نداشت یک کلمه بر خلاف مصالح ابرقدرت‌ها بگوید، شهر قم این سکوت را شکست. مردم قم با این قیام ثابت کردند که همان احساساتی را دارند که مسلمین صدر اسلام در حوادث خونین و دشوار نشان دادند.
مردم قم در این حادثه نشان دادند که به عهدِ الهی وفادارند: «و مَن أوفی بما عاهَدَ علیهُ اللهَ فَسَیُؤتیه أجراً عظیماً»؛ آن‌ها و همۀ مردم ایران پای حرفشان ایستادند، وفاداری نشان دادند و خدای متعال هم اجز عظیم را به آن‌ها داد: پیروزی در همۀ میدان‌ها در مقابل ابرقدرت‌ها. خداوند متعال آن‌طوری که وعده داده است : «و لَیَنصُرَنَّ اللهُ مَن یَنصُرُه»  نصرت خودش را شامل حال این ملت کرد.

4-    تأثیر تاریخیِ این قیام بر سرنوشت ایران و جهان
یک حادثه، گاهی به‌قدری عمیق و حکیمانه و به‌جا در طول زندگی یک ملت اتفاق می‌افتد که تأثیرات آن برای سال‌های متمادی، گاهی برای قرن‌های متوالی باقی می‌ماند. یقیناً روز نوزدهم دی برای تاریخ ایران از جملۀ همین حوادث بود.
از باب تمثیل، می‌توان چنین گفت که برای ساختن یک بنا، اوّل باید پایه‌های محکم آن را کار گذاشت. هرچه بنا بزرگ‌تر و سنگین‌تر و ماندگارتر باشد، پایه‌های آن محکم‌تر و قوی‌تر و شکست‌ناپذیرتر خواهد بود. اگر ما مبارزۀ ملت ایران را که به‌طور عمومی و تعیین‌کننده، از سال 56 آغاز شد و به پیروزی رسید، به یک بنای رفیع و مستحکم تشبیه کنیم، پایه‌های قوی و شکست‌ناپذیر و ماندگار این بنای مستحکم، در قم و در ماجرای 19 دی 56 نشانده و کار گذاشته شد. اما چگونه؟ توضیح تأثیر اینست که:
همۀ روزها از لحاظ وضع طبیعی در این گیتی یکسانند؛ ولی بعضی از روزها به‌خاطر تقدیرات الهی که بسیاری از آن تقدیرات هم با ارادۀ انسان رقم زده می‌شود، وضع خاصی پیدا می‌کنند. روز عاشورا از آن جمله است، که از مجرای ارادۀ شخص مطهّر و مقدّس معصوم علیه‌السلام و همراهانش تراوش کرد. این سنخ جریانات (چه مثبت و چه منفی) و حرکت‌ها دائمی است. همه‌جای تاریخ پر از نشانه‌های تأثیر انسان‌ها بر نوارِ گذرای ایام و لیالی است. روز نوزدهم دی یکی از همین روزهای درخشنده، نه‌فقط در تاریخ قم، بلکه در تاریخ کشور ما است. در آن روز، مردم قم تصمیم گرفتند و با اراده‌شان این روز را بزرگ و عزیز کردند. این روز به‌خاطر آثاری که در تاریخ بر جای گذاشت و جریانی که به‌وجود آورد، در تاریخ ثبت شد. لذا این حادثه، شروع‌کنندۀ یک راه تازه در زندگی ملّت ایران و به‌تبع آن در تاریخ معاصرِ دنیای اسلام بود. آغاز یک راه و بهارِ یک مجموعه از زندگی جامعه و انسان بود. این روز بدون شک یکی از «ایّام الله» است. چرا که در تاریخِ بعد از خود و مسیر حرکت جامعه تأثیر اساسی‌ای داشت.
بنابراین در تعبیر دقیق‌تر باید بگوییم که اگر حادثۀ نوزدهم دی را یک «مبدأ تاریخی برای تحوّلات جدید دنیا» بدانیم، شگفت‌آور نیست و سخنی به گزاف گفته نشده است. حوادث جامعۀ بشری و این عالَم بزرگ، متأثر از قانونِ «تأثیر متقابل» است. حوادث بر روی هم تأثیر می‌گذارند و زنجیرۀ حوادث تاریخی، وقایع بزرگ را به‌وجود می‌آورند. با این تحلیل، حرکت مردم قم در روز نوزدهم دی سال 56 و این خون‌هایی که در خیابان چهارمردان شهر قم ریخته شد، یک جرقه‌ای در فضای ظلمانیِ عجیبِ خفقانِ آن روز بود؛ این جرقه در حقیقت به انبار و آذوقه‌ی ذخیره‌ عظیم ایمانی این مردم اصابت کرد و ناگهان فضا را منقلب نمود.

علاقمندان می‌توانند برای تهیه‌ی کتاب «دیار بصیرت، جهاد و اجتهاد» اینجا را کلیک کنند.