حضرت امام خامنه‌ای(مدظله العالی):
«یکی از کارهایی که خیلی مهم است، عبارت است از اینکه ما دوره‌های قرآن را، جلسات قرآن را زیاد کنیم... بعضی از عادتهای خوب وجود داشت که حالا به خاطر تلویزیون قرآن و رادیوی تلاوت و مانند اینها که داریم، یک خرده‌ای عقب افتاده که بایستی جبران بشود. یکی همین دوره‌های خانگیِ قرآن بود.» ۱۳۹۸/۰۲/۱۶
حضرت امام خامنه‌ای (حفظه الله تعالی):
«آرایش دشمن آرایش جنگی است؛ از لحاظ اقتصادی، سیاسی و فضای مجازی آرایش جنگی گرفته؛ فقط از لحاظ نظامی علی‌الظّاهر آرایش جنگی ندارد که آن هم البتّه حواس نظامی‌های ما جمع است؛ در مقابل این دشمنی که آرایش جنگی در مقابل ملّت ایران گرفته، ملّت ایران بایستی آرایش مناسب بگیرد.» ۱۳۹۸/۰۲/۱۱
حضرت امام خامنه‌ای(حفظه الله تعالی):
«در این ماه [رمضان]، هر کار نیکی بکنید، باارزش است. هر عمل حسنه‌ای که انجام دهید، احسان، اطعام و کمک به کسی، احوالپرسی از مستحقی، اقدامی برای مردم محروم، اقدامی برای جامعه اسلامی، کاری برای پیشرفت زندگی مردم؛ همه اینها عبادت است.»
رژیم صهیونیستی از زمان اعلام موجودیت خود در سرزمین‌های اشغالی تاکنون توطئه‌های متعددی را ضد ملت فلسطین دنبال کرده است.
نگاهی کلی به حوادث قرن گذشته میلادی نشان می دهد که مهمترین تحولات فلسطین و روند درگیری‌های عربی و اسرائیلی در نتیجه تحولات بین‌المللی صورت گرفته که تاثیرات ویژه خود را در اراضی فلسطین گذاشته است. جنگ جهانی اول باعث امضای معاهده بالفور شده و تا امروز کار به جایی رسیده که دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا به دنبال مشروعیت بخشیدن به اشغالگری رژیم صهیونیستی در فلسطین برآمده است.
بیشتر بخوانید:
از لحظات اولیه روی کار آمدن جنبش صهیونیسم، تئودور هرتزل بنیانگذار این پروژه متوجه شد که رویکرد وی بدون توجه جامعه جهانی قابلیت استمرار پیدا نمی‌کند و این موضوع تنها با نقش کارکردی رژیم صهیونیستی در راستای منابع سیاست بین‌الملل و استعماری به وجود می آید. به همین علت بود که مجموعه تماس‌هایی را با انگلیس، آلمان و امپراتوری عثمانی ایجاد کرد و در نهایت تنها انگلیس بود که اجرای این پروژه را در پیش گرفت و آرتور بالفور در جریان جنگ جهانی دوم معاهده بالفور را امضا کرد.
پروژه رژیم صهیونیستی در فلسطین مبتنی بر سه رکن اساسی سرزمین، مهاجرت صهیونیست‌ها به فلسطین اشغالی و ایجاد ساختارهای دولتی است و هیچکدام از این عناصر بدون توجه بین‌المللی ایجاد نمی‌شود. به این ترتیب بود که انگلیس چتر حمایتی خود را بر مهاجرت یهودیان به شهرک‌های فلسطینی در پیش گرفت و همین موضوع باعث ایجاد واقعیت مردم شناختی شد که زیرساخت‌های اجرای پروژه صهیونیستی را رقم زد.
تصمیم به تجزیه فلسطین در سال ۱۹۴۷ نیز پوششی بین‌المللی بود که باعث شد اشغالگران صهیونیستی در فلسطین به یک رژیم به رسمیت شناخته شده در ابعاد بین‌المللی از سوی برخی کشورهای جهان تبدیل شوند. قطعنامه ۱۸۱ سازمان ملل متحد حدود ۵۵ درصد از مساحت فلسطین را به دولت صهیونیستی اختصاص داد. این مساحت چند ماه بعد در جنگ سال ۱۹۴۸ گسترش قابل توجهی پیدا کرده و به ۷۸ درصد از اراضی این کشور رسید.
با این وجود ترکیب مردم‌شناختی در سرزمین‌های اشغالی در آن زمان به گونه‌ای نبود که اجازه پیشروی پروژه صهیونیستی را بدهد، چرا که حدود یک سوم از ساکنان فلسطین را یهودیان تشکیل می‌دادند. به این ترتیب عملیات مهاجرت اجباری فلسطینیان در دستور کار رژیم صهیونیستی قرار گرفت و مشخص شد که این رژیم بدون اقدام مذکور نمی تواند به هدف خود برسد. با گذشت ۷۰ سال از روند آواره کردن ملت فلسطین پروژه صهیونیستی همچنان با حضور نیمی از ملت فلسطین در اراضی این کشور با چالش‌های جدی مواجه است.
این در شرایطی است که رژیم صهیونیستی با روند رو به رشد شهرک سازی تلاش دارد فعالیت‌های خود را در مسیر پیشبرد پروژه اسرائیل ادامه دهد. در حال حاضر اسرائیل ۸۲ درصد از اراضی تاریخی فلسطین را به اشغال خود درآورده است.
طرح جدید بین‌المللی که با هدف از بین بردن آرمان فلسطین دنبال میشود، موضوع معامله قرن است. جنبش صهیونیست در اجرای پروژه‌های خود بر اساس سیاست مرحله‌ای عمل میکند. این موضوع را روند تاریخی جنبش صهیونیسم از زمان تاسیس در سال 1948 تاکنون به اثبات رسانده است. دیوید بن گوریون اولین نخست وزیر رژیم صهیونیستی در نامه مشهور خود به پسرش عاموس که ۱۰ سال قبل از تجزیه فلسطین نوشته شده، آورده است: من قطعاً تمایلی به تجزیه سرزمین ندارم، بلکه به دنبال تشکیل دولت هستم. حتی اگر در حال حاضر با تجزیه این اراضی موافقت می‌کنم، اما معتقدم که دولتِ ناقص یهودی پایان کار نیست، بلکه ابتدای راه است.
بن گوریون در تشریح طرح صهیونیستی برای تشکیل دولت در بخشی از اراضی فلسطین جهت تسلط کامل بر این اراضی می‌نویسد: ما در این دولت بیشترین تعداد از یهودیان را گرد هم جمع می‌کنیم. من شکی ندارم که ارتش ما یکی از شاخص‌ترین ارتش‌های جهان خواهد بود. من مطمئن هستم که هیچ چیز نمی‌تواند مانع از شهرک‌سازی ما در سایر اراضی [فلسطین] شود. این موضوع می‌تواند از طریق توافق یا تفاهم متقابل با همسایگان عرب شکل گیرد یا با راهکارهای دیگر انجام شود.
یکی از مهمترین دستاوردهایی که موضع فلسطینیان در رد اشغالگری صهیونیستی از آن زمان تاکنون به دست آورده، زنده نگه داشتن آرمان فلسطین در این مدت با وجود تمام توطئه‌ها بوده است. حتی در صورتی که بپذیریم فلسطینیان با تجزیه کشور خود موافقت کرده‌اند، باید گفت که آنها مشروعیت رژیم صهیونیستی را در حدود نیمی از اراضی خود قبول کرده‌اند. البته باید گفت که این موضوع طمع‌ورزی های رژیم صهیونیستی در ایجاد سرزمین مختص به خود در تمام اراضی فلسطین را با سرعت و شدت بیشتری دنبال کرده است.
در حال حاضر ملت فلسطین مانند گذشته محور طرح‌های بین‌المللی و توطئه‌های برخی رژیم‌های عربی قرار دارد، البته ملت فلسطین همچنان در برابر خیانتکاران و شکست‌خوردگان مانند سدی ایستادگی کرده و مانع از اقدام آنها برای انتقال به مرحله ائتلاف علنی با رژیم صهیونیستی می شود. مرحله‌ای که معامله قرن به دنبال اجرای آن در این شرایط تاریخی است. البته ملت فلسطین با وجود نکبتی که دچار آن هستند این موضوع را نمی پذیرند. چرا که رویکرد مقاومت حتی در مساحت ۲ درصد از مجموع فلسطین که شامل غزه می شود، رژیم صهیونیستی را دچار تزلزل و تردید کرده است.
در ماه‌های پایانی سال ۹۷، شاهد تحلیل‌هایی از محافل اصلاح‌طلب حامی دولت بودیم که عملاً لزوم تغییر پارادایم از شعارهای اقتصادی و معیشتی به سوی بحث آزادی‌های اجتماعی را تئوریزه می‌کردند.
سرویس سیاست مشرق- حوالی ظهر روز دوشنبه (۲۳ اردیبهشت)، دهها نفر از ساختارشکنان و قانون گریزان در دانشگاه تهران، با پرچم‌های سرخ (نماد چپ گرایی) و شعارهای تند علیه حجاب و جمهوری اسلامی، در خیابان مرکزی دانشگاه تهران رژه رفتند.
در کمال تعجب، هیچ اقدام خاصی از سوی حراست دانشگاه برای مقابله با این تجمع غیرقانونی صورت ندادند، در حالی که اصولاً بهانه تجمع، اعلام ضوابط جدید در پوشش عنوان شده که مسؤول اجرای آن حراست دانشگاه است. از این رو، عملاً هنجارشکنان هر شعاری خواستند سر دادند.
به گزارش خبرگزاری فارس، ظاهراً در اقدامی مشکوک، در حالی که از چند روز قبل تشکل‌ها و گروه‌های به اصطلاح چپ‌گرا برای راهپیمایی فراخوان داده بودند، انتظامات دانشگاه تا ساعت ۱۲ ظهر، بر خلاف روند معمول خود کارت هیچ کسی را در هنگام ورود چک نمی‌کرد و به این ترتیب تعداد زیادی افراد غیردانشجو صرفاً برای به آشوب کشیدن دانشگاه طبق همان فراخوان وارد محوطه شدند. از درون دانشگاه منابع خبری گزارش داده‌اند که مسؤولان دانشگاه نه تنها هیچ مخالفتی با این تجمع نکردند، که حتی به نوعی زمینه‌ساز آن هم شدند.
هنجارشکنان به این بهانه که مخالف تذکرهای حراست دانشگاه در رعایت شوون دانشجویی در پوشش هستند، راهپیمایی خود را به محل شعار علیه اصل «حجاب» و اصل «جمهوری اسلامی» تبدیل کردند.
خبرنامه‌ی دانشجویان ایران، در گزارشی درباره این تجمعات نوشت:
" ماجرای تجمع امروز جریان چپ دانشگاه تهران به آنجایی برمی گردد که با افزایش اعتراض‌ها نسبت به فضای غیردانشجویی این دانشگاه و حضور افرادی بدون رعایت کردن پوشش دانشجویی و دانشگاهی، اساتید، دانشجویان و تشکل‌های دانشجویی اعتراض‌هایی نسبت به رعایت نکردن این استانداردها داشتند، بر همین اساس هیأت رئیسه این دانشگاه طی روزهای گذشته نسبت به این اعتراض دانشجویان و اساتید دستور رسیدگی داده‌اند و همین مسئله با واکنش جریان چپ این دانشگاه همراه شده است."
در ادامه این گزارش آمده است:
" این مسئله تا جایی پیش رفت که رسانه‌های حامی این جریان با انتشار اطلاعیه‌هایی خواستار تجمع دانشجویان در اعتراض به آنچه که انها قوانین پوششی دانشجویی (که در همه دنیا رعایت میشود) و «حجاب اجباری» می‌نامند شدند. تجمعی که امروز برگزار شد و با حواشی خاص خود را داشت." [۱]
اما فارغ از اینکه هنجارشکنان محیط دانشگاه چه اندازه گستاخانه بر قانون‌گریزی پافشاری میکنند، نکته بسیار مهم در ماجرای روز دوشنبه دانشگاه تهران، بسترهای ایجاد شده برای این رویداد بود.
در ۶ سالی که از عمر دولت اعتدال می‌گذرد، یکی از حوزه‌هایی که سیاست فرهنگی دولت بیشترین جلوه خود را داشته، دانشگاه بوده است. گزارش‌ها از دانشگاه تهران در دوسه سال اخیر حکایت از آن دارد که فضای نظارتی در محوطه‌ی دانشگاه تقریباً به طور کامل برداشته شده است و فضای سبز قسمت جنوبی دانشگاه و محوطه‌ی پردیس هنرهای زیبا و بوفه برخی دانشکده‌ها کارکردهای دیگری برای برخی دانشجویان پیدا کرده است! با شروع ماه رمضان، علی‌رغم تذکرات و تبلیغات عمدتاً فرهنگی برای حفظ حرمت رمضان و خودداری از روزه‌خواری علنی، برخی دانشجویان تجاهر به روزه‌خواری و رفتارهای هنجارشکن را ادامه دادند.
در این میان، طبق توضیحات معاون فرهنگی دانشگاه در گفتگو با ایسنا، صرفاً از سوی انتظامات به برخی تجاهرات به روزه‌خواری توسط هنجارشکنان در محوطه دانشگاه، تذکرات شفاهی داده شد و حتی هیچکس به کمیته انضباطی فراخوانده نشد. لیکن در سایه تسامح و ولنگاری انضباطی در دانشگاه‌ها، هنجارشکنان همین حد را برنتابیده و در اعتراض به ورود «گشت ارشاد» به دانشگاه فراخوان تجمع و تظاهرات داده‌اند. توضیحات تأسف‌بار مجید سرسنگی، معاون فرهنگی دانشگاه که خود استاد پردیس هنرهای زیباست، عمق قانون‌گریزی برخی دانشجویان را روشن‌تر می‌سازد:
" آنچه که امروز دانشجویان به آن اعتراض کردند این بود که برخورد انتظامات دانشگاه در حوزه حفظ حرمت روزه‌داری شدید بوده و نباید به این شکل برخورد شود، اما من صراحتاً این را اعلام می‌کنم اگر دانشجویی به این دلیل به کمیته انضباطی احضار شده است را اعلام کنند. در واقع هیچ دانشجویی به دلیل روزه‌خواری یا بی‌حجابی به کمیته انضباطی معرفی نشده و اگر هم اتفاقی افتاده تنها در حد تذکر به دانشجویان بی‌حجاب یا روزه‌خوار بوده است."
البته در این میان، وضعیت پردیس هنرهای زیبا از سایر دانشکده‌ها وخیم‌تر است و عملاً این پردیس چند سالی هست که در حوزه جغرافیای فرهنگی جمهوری اسلامی قرار ندارد و اغتشاش‌گری اخیر هم با محوریت و مرکزیت این پردیس و بخشی از دانشجویان آن صورت گرفت.
اما مسأله‌ی مهمی که مطرح میشود این است که مگر این نخستین ماه رمضان در دانشگاه‌هاست که وزارت علوم دولت اعتدال بر دانشگاه‌ها حاکم است؟ مگر در سال قبل، یا قبل‌تر آن به واسطه سیاست تساهل و تسامح وزارت علوم، تجاهر به روزه‌خواری و اقدامات هنجارشکن در دانشگاه‌ها وجود نداشت؟ چرا به ناگهان امسال حراست و مسؤولان دانشگاه به فکر سامان دادن و انتظام بخشی به این مساله افتاده‌اند؟ چطور دولت روحانی به ناگهان این چنین حزب‌اللهی و دغدغه‌مند شده و بحث محدودسازی را از ملتهب‌ترین کانون، یعنی دانشگاه‌ها شروع کرده است؟ چطور دولتی که در سال ۹۶ با رقص و پایکوبی‌های شبانه در خیابان‌ها و جلوی ستادهای انتخاباتی برای بقای خود تبلیغ می‌کرد، همین امروز به یاد وظایف فرهنگی و تربیتی خود افتاده و نگران تجاهر به روزه‌خواری در دانشگاه تهران شده است؟
جالب این‌جاست که اندکی قبل‌تر از این ماجرا، در ۶ اردیبهشت ماه جاری، جاماسب نوذری، مدیر کل امور دانشچویان داخلی وزارت علوم، مصاحبه‌ای با ایرنا انجام داد که یک بخش آن جنجالی شد. او در این مصاحبه که درباره تغییرات جدید در آئین‌نامه انضباطی دانشجویان بود، گفت:
" برخی موارد مانند رسیدگی به تخلفات در فضای مجازی یا پژوهشی و مواردی که از سال ۷۸ تاکنون در این آئین‌نامه تغییر نکرده بود، اصلاح شد. "
این مسئول سازمان امور دانشجویان در مورد تخلفات دانشجویان در فضای مجازی به برخی موارد اشاره کرد و گفت:
"انتشار عکس‌های غیراخلاقی یا مرتکب شدن کار خلاف اخلاق در فضای مجازی همچنین انتشار تصاویر نامناسب در کانال‌های اطلاع‌رسانی، شامل برخوردهای انضباطی با دانشجویان میشود." [۲]
همین اظهارنظر موج جدیدی در دانشگاه به راه انداخت که «نظام» قرار است محدودیت جدیدی برای دانشجویان به وجود بیاورد و حتی فعالیت مجازی آنان را زیر نظر بگیرد. ورود چهره‌های آشنا و همیشگی در جنجال‌های این‌چنینی از قبیل محمود صادقی هم این موج را بیشتر کرد و آنها در قامت مدافعان آزادی دانشجویان از نادرستی این تصمیم گفتند، اما چندان اشاره‌ای به این نداشتند که بانی این اقدام قابل‌تامل (در این شرایط حساس که کشور با چالش‌های بسیار جدی‌تر روبه روست) خودِ دولت «لیبرال» و «متساهل» اعتدال است. عجیب‌تر از آن، علیرضا معزی، دبیر شورای اطلاع‌رسانی دولت بلافاصله به این تصمیم واکنش نشان داد و آن را «انقباض بی‌ثمر» خواند!
برای روشن‌تر شدن این ماجرا، ناگزیر مقدماتی را مطرح می‌کنیم تا به سطح زیرین رویداد اخیر در دانشگاه تهران برسیم.
در ماه‌های پایانی سال ۹۷، شاهد تحلیل‌هایی در سطح علنی یا غیرعلنی از محافل اصلاح‌طلب حامی دولت بودیم که عملاً لزوم تغییر پارادایم دولت را از شعارهای اقتصادی و معیشتی به سوی بحث آزادی‌های اجتماعی با هدف ایجاد دوقطبی با نظام در بستر جامعه، تئوریزه می‌کردند.
طبق این سرفصل پیشنهادی، حالا که دولت در زمینه اقتصادی چنین بی دستاورد و فشل و منفعل عمل کرده و جهت نارضایتی‌های معیشتی قاطبه مردم را به سوی دولت و حامیان آن (اصلاحات) برده است، بهتر است که به حوزه «فرهنگ» باز گردد و با پیگیری شعارهای جذاب درباره «آزادی‌های اجتماعی» و ایجاد همان دوقطبی‌هایی را که در سال‌های ۹۲ و ۹۶ منجر به رأی آوردن روحانی شد، فشار بستر جامعه را بر نظام زیاد کند تا دولت و اصلاح‌طلبان حامی آن، بتوانند در بالا با چانه‌زنی امتیاز بگیرد.
در این میان دو حوزه‌ی «زنان» و «دانشجویان» از اهمیت بالایی در سناریوهای طراحی شده ایفا میکنند. گفتنی است که در یکی از جلسات حزبی اصلاح‌طلبان در اوایل اسفند ۹۷، یکی از اصلاح‌طلبان رادیکال باسابقه که سابقه محکومیت در فتنه ۸۸ را دارد به صراحت گفت که "اگر نظام از مرحله تحریم‌ها به سلامت عبور کند، به سراغ اصلاح‌طلبان می‌رود و آنها را قلع و قمع میکند، پس باید جلوی این اتفاق (شکست تحریم‌ها) را گرفت."
اما در ۱۵ آذر سال گذشته، در آستانه روز دانشجو، روزنامه همشهری مصاحبه‌ای با حمیدرضا جلایی‌پور، استاد دانشگاه تهران و عضو شورای مرکزی حزب منحله مشارکت و از افراطیون جریان اصلاحات، انجام داد که حامل کدهای مهمی بود. در بخشی از مصاحبه، جلایی‌پور درباره جریان‌های دانشجویی حال حاضر می‌گوید:
" در شرایط فعلی جنبش دانشجویی فعال در دانشگاه‌ها نداریم، ولی در دانشگاه‌ها «حرکت جمعی» دانشجویی با اهداف عمومی داریم (یا به‌عبارت دیگر به‌جای آن جنبش پویش‌های دانشجویی داریم). مثل حرکت‌های جمعی انجمن‌های اسلامی که بیشتر اهداف اصلاح‌طلبانه را دنبال میکنند."
"حرکت‌های دانشجویان اسلامی عدالت‌طلب در دانشگاه‌های شهرهای بزرگ وجود دارد، همچنین حرکت‌های محدود جمعی سکولار- عدالت‌طلب (یا دانشجویان چپ) و بالاخره حرکت‌های دانشجویی بسیار متنوع که بخشی از آن در فضای آنلاین و شبکه‌های اجتماعی است. کلاً حرکت‌های جمعی دانشجویی در ۲۰ سال گذشته (چه هنگامی که جنبش‌اند و چه وقتی که پویش هستند) بخشی از جریان کلی دمکراسی‌خواهی در ایران بوده و هستند. در مناسبات انتخاباتی هم که معمولاً جامعه ایران با جنبش موقت سیاسی اجتماعی روبه‌رو میشود، حرکت‌های دانشجویی بخش فعال این جنبش‌ها بوده‌اند."
و در جای دیگر، تلویحاً برای حرکات اعتراضی با محوریت گفتمان‌های «جدید»، فراخوان می‌دهد:
"پتانسیل جنبش دمکراسی در ایران جدی است و فقط معطوف به فعالیت دانشجویی نیست. یا حاکمیت با قبول اصلاحات مطالبات این جنبش را پاسخ می‌دهد و پتانسیل جنبش تخلیه میشود یا حرکت دمکراسی‌خواهی مردم ایران دوباره «فرصت عمل» پیدا میکند و به جنبشی تأثیرگذار تبدیل میشود."
"دانشجویان از «کارایی نهادهای عمومی ایران» ناامید شده‌اند نه اینکه کلاً ناامید شده باشند. تا زندگی هست امید هست. مشکل دانشجویان قبل از هرچیز «ضعف حرکت دانشجویی» نیست، بلکه مشکل این است که «حاکمیت» در برابر نیاز جامعه به «اصلاحات دائمی» مقاومت میکند. ناامیدی از نهادهای عمومی در میان جوانان نخبه کشور درمان نمی‌شود و میل جمعی به پیشرفت و توسعه کشور آهسته میشود و در مقابل گزینه‌های پیشروی دانشجو این است که تسلیم این ناامیدی نشود. یک نیروی نوجو می‌رود و به روزنه‌های خروج فکر میکند." [۳]
محمدجواد روح، از وابستگان حزب منحله مشارکت در سال ۸۸ و مدیر مسؤول نشریه کارگزارانی «صدا» (که اخیراً به واسطه تبدیل شدن به صدای ترامپ، توقیف شد)، در شماره ویژه نوروز ۹۸ این هفته‌نامه در مقاله‌ای با عنوان «رویاپردازان سقوط طبقه متوسط» نوشت:
این آشکارا دادن کد «بحران‌سازی» با هدف وادار کردن نظام به تسلیم است و البته بحران‌سازی مدنظر می‌تواند ایجاد دوقطبی‌های پیاپی با حاکمیت و تعمیق شکاف‌ها و گسل‌های هویتی و اجتماعی از سنخ تحرکات رادیکال دانشجویی باشد.
گفتنی است که جلایی‌پور عضو شورای مرکزی حزب «اتحاد ملت»، بدیل حزب منحلّه مشارکت و محمدجواد روح، عضو دفتر سیاسی همین حزب است که این روزها به محفل گپ و گعده و سناریونویسی برای دوقطبی‌سازی علیه نظام تبدیل شده است. حزب اتحاد ملت قرار است موتور محرکه‌ی تئوریک و برنامه عمل برای تغییر فاز از شعارهای معیشتی به شعارهای «اجتماعی»، با هدف انحراف توجهات جامعه از ناکارآمدی و بی‌کفایتی دولت و مدیران اصلاح‌طلب آن باشد.
فرمانده کل سپاه گفت : دشمنان ما امروز با اعمال راهبرد فشار حداکثری و به میدان آوردن تمامی ظرفیت ها سعی در شکستن ثبات قدم ملت ایران دارند که در این عرصه نیز ناکام خواهند ماند.
به گزارش مشرق، سردار سرلشکر پاسدار حسین سلامی فرمانده کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در آیین رونمایی از بزرگترین سامانه جهادی کشور که با حضور فرماندهان سپاه‌های استانی در محل سازمان بسیج مستضعفین برگزار شد، شرایط امروز انقلاب اسلامی را حساس‌تر از هر زمان دیگری توصیف و گفت: این مقطع از تاریخ به دلیل آنکه دشمن با تمام ظرفیت‌های ممکن خود به میدان تقابل با ما پای گذاشته است، سرنوشت سازترین مقطع انقلاب اسلامی به شمار می‌رود.
وی با بیان اینکه امروز در فراز یک تقابل تمام عیار با دشمن قرار داریم گفت: دشمنان ما امروز با اعمال راهبرد فشار حداکثری و به میدان آوردن تمامی ظرفیت‌ها سعی در ایجاد تزلزل در ذهن‌ها و قلب‌ها و شکستن ثبات قدم و پایداری ملت ایران دارند؛ اما غافل از آنکه آرامش، امنیت، عزت و شکوه ملت ایران مرهون میدان‌های مقاومت، ایستادگی و پایمردی بوده و به فضل الهی دشمنان در این عرصه نیز ناکام خواهند ماند.
وی افزود: دشمنان ما به آخر خط رسیده‌اند و برغم هیبت ظاهری، از درون دچار پوکی استخوان هستند.
سر لشکر سلامی برخورداری از نعمت رهبری بزرگ، آرمان و ملت بزرگ و نیز دشمنان و رقبایی در مقیاس جهانی را از عناصر اقتدار ایران اسلامی برشمرد وافزود: زمانی که امام خمینی (ره) از راهبرد دفاع همه جانبه سخن گفتند، ما قادر به درک آن نبودیم؛ در حالی که این الهام، شهود و احساس درونی عمیق ایشان نسبت به تحولات آینده بود؛ در واقع امام بزرگوار ما تشخیص دادند که روزگاری ما در صحنه دفاعی همه جانبه در برابر دشمنان قرار خواهیم گرفت.
وی دامنه قدرت هر کشور را به وسعت آرمانها و ذهن‌های بزرگ آن کشور توصیف و تصریح کرد: آرمان ما اتصال به ظهور و حاکمیت ارزشهای الهی در جامعه بشری است و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در عین توجه به واقعیات و عدم توقف در آن، در نقطه کانونی آرمان گرایی و آرمان خواهی قرار دارد.
فرمانده کل سپاه در پایان با تأکید بر اینکه بسیج در میدان عمل رشد میکند، نقش آفرینی جهادی و ایثارگرانه آحاد مردم به ویژه بسیجیان در یاری رساندن به هموطنان سیل زده را بسیار ستودنی خواند و خطاب به فرماندهان اظهار کرد: برای بسیج میدان عملی از جنس جهاد بسازید.
هفتاد و یک سال از مصیبتی که با اشغال فلسطین بر سر مردم این سرزمین درآمد، می‌گذرد و فلسطینی‌ها امسال نیز با برگزاری تظاهرات و اعتصاب عمومی بر حق بازگشت تأکید کردند.
به گزارش مشرق، فلسطینی‌ها امروز (چهارشنبه ۱۵ می؛ ۲۵ اردیبهشت) هفتاد و یکمین سالگرد «یومُ النَکبة» (روز فاجعه و مصیبت) را در اماکن مختلف گرامی داشتند و بر حق بازگشت به سرزمین خود تأکید کردند.
رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۴۸، ۷۸ درصد از خاک فلسطین یعنی تمام آن به استثنای کرانه باختری و غزه را اشغال کرد و هر ساله در این تاریخ اهالی اردوگاه‌ها، روستاها و شهرهای فلسطینی به همراه دیگر فلسطینی‌های مقیم خارج با برگزاری فعالیت‌های مختلف بر رد اشغالگری تأکید میکنند. برخی آوارگان فلسطینی با گذشت ۷۱ سال از این موضوع همچنان کلید خانه‌های قدیمی خود را نگه داشته‌اند.
اصطلاح النکبه یا فاجعه (و مصیبت) بر همان آوارگی جمعی و کوچ اجباری صدها هزار فلسطینی در سال ۱۹۴۸ و تأکید فلسطینی‌ها بر حق بازگشت بر مبنای قطعنامه ۱۹۴ سازمان ملل اشاره دارد و از فاجعه‌ای انسانی سخن می‌گوید.
خبرگزاری فلسطینی «شهاب» در همین خصوص نوشت: اتفاقات النکبة شامل اشغال بیشتر خاک فلسطین، اخراج بیش از ۷۵۰ هزار فلسطینی و تبدیل آنها به آواره، دهها کشتار، جنایت و غارت در حق فلسطینی‌ها، تخریب بیش از ۵۳۱ روستا، تخریب شهرهای اصلی فلسطین و تبدیل آنها به شهرهای یهودی (صهیونیستی)، اخراج بیشتر قبائل بدوی ساکن در النقب و تلاش برای نابود کردن هویت فلسطین و محو اسامی جغرافیایی عربی میشود.
در ادامه این گزارش آمده، نتایج این جنگ «فاجعه‌بار» بود ۵۳۱ روستا و شهر فلسطینی مورد پاکسازی نژادی قرار گرفت و کاملا تخریب شد؛ بیش از ۵۰ کشتار مستند شده علیه فلسطینی‌ها انجام شد و طی نکبه ۱۵ هزار نفر آنها به شهادت رسیدند. در آن زمان ۷۸۰ هزار نفر از مجموع یک و نیم میلیون فلسطینی آواره شدند و ۱۵۰ هزار نفر آنها تحت سلطه رژیم صهیونیستی (اراضی اشغالی ۱۹۴۸) قرار گرفتند.
در حال حاضر نیمی از ۱۲ میلیون نفر فلسطینی موجود، در خارج زندگی میکنند و دهها هزار نفر آنها با اینکه در وطن خود زندگی میکنند از شهر، اراضی و احیانا منازل خود محروم هستند.
بر اساس گزارش اداره آمار فلسطین در سال ۲۰۱۶ در حال حاضر تعداد دقیق فلسطینی‌ها ۱۲ میلیون و چهارصد هزار نفر است و این بدان معناست که از ۱۹۴۸ تا کنون جمعیت آنها نُه برابر شده است. بر اساس همین آمار، آوارگان فلسطینی ۴۲ درصد از تعداد کلی فلسطینی‌های ساکن در کرانه باختری، نوار غزه، قدس و اراضی ۱۹۴۸ را تشکیل می‌دهند و تعداد آوارگان فلسطینی که تا ژانویه ۲۰۱۵ در «آنروا» (آژانس امداد ویژه آوارگان فلسطینی وابسته به سازمان ملل) ثبت‌نام کرده‌اند پنج میلیون و ۵۹۰ هزار نفر بوده است.
در ادامه این گزارش آمده، ۲۸.۷ درصد از آوارگان فلسطینی در ۵۸ اردوگاه به ترتیب فوق زندگی میکنند: ۱۰ اردوگاه در اردن، نه اردوگاه در سوریه، ۱۲ اردوگاه در لبنان، ۱۹ اردوگاه در کرانه باختری و هشت اردوگاه در نوار غزه.
تعداد فلسطینی‌هایی که در سال ۱۹۴۸ شهرها و روستاهای خود را ترک نکردند ۱۵۴ هزار نفر بود که در آن زمان در اراضی ۱۹۴۸ زندگی می‌کردند؛ این تعداد در سال ۲۰۱۵ به یک میلیون و پنجاه هزار نفر رسید.
اعتصاب عمومی و تظاهرات در غزه و کرانه باختری
به دعوت گروه‌های فلسطینی، صبح امروز سرتاسر نوار غزه شاهد اعتصاب فراگیر همزمان با هفتاد و یکمین سالروز یوم‌النکبه بود.
بر اساس گزارش «الرساله»، تظاهرات گسترده‌ای به همین مناسبت در نوار غزه آغاز شده و کمیته عالی راهپیمایی بازگشت و شکست محاصره بر اهمیت این موضوع تأکید کرده است؛ غزه دیروز نیز شاهد تظاهراتی به همین مناسبت بود.
اداره امور آوارگان وابسته به سازمان آزادیبخش فلسطین «ساف» نیز اعلام کرد، امروز به مناسبت یوم‌النکبه در رام‌الله راهپیمایی برگزار میشود.
معاون وزیر جهاد کشاورزی گفت: درب انبار یک شرکت نیشکری با حکم دادستان شکسته و مشاهده شد که ۱۴۰ هزار تن شکر خام و سفید در یک مجتمع این شرکت احتکار شده است.
به گزارش مشرق، یزدان سیف اظهار کرد: قیمت شکر در مقایسه با روزهای قبل کاهش یافته است ولی برخی تمایل ندارند که این اتفاق بیفتاد به همین منظور در شبکه اجتماعی تلگرام اقدام به جو سازی می کنند تا قیمت شکر ارزان نشود.
این مقام مسئول اظهار داشت: مشکل کمبود شکر در بازار نداریم و آن چیزی که مشکل است جو سازی در برخی از شبکه های اجتماعی است.
وی با بیان اینکه موجودی شکر شرکت بازرگانی دولتی در حال حاضر ۴۱۳ هزار تن است گفت: مصرف ماهانه شکر در کشور ۱۸۰ هزار تن است برای همین مظور روزانه حدود ۸ هزار تن شکر وارد بازار می شود؛ از نیمه فرودین ۹۸ اجازه فروش ۳۵۰ هزار تن شکر صادر شده است.
کشف ۱۴۰ هزار تن شکر احتکاری در یک انبار
مدیرعامل شرکت بازرگانی دولتی ایران با اشاره به برخی از سوداگری ها در بازار شکر ادامه داد: سازمان حمایت مصرف کنندگان و تولید کنندگان برای یک شرکت ۱۹۹ میلیارد تومان پرونده تشکیل داد. درب انبار این شرکت با حکم دادستان شکسته شد و مشاهده شد ۱۴۰ هزار تن شکر خام و سفید در یک مجتمع این شرکت احتکار شده است.
وی تصریح کرد: ۷ کارخانه نیشکری در کشور وجود دارد که با وجود داشتن ۲۴۰ هزار تن شکر، موجودی خود را به صورت قطره چکانی در بازار توزیع و در واقع بازار را مدیریت میکنند.
سیف با تاکید بر تامین نیاز کشور به شکرگفت: در اردیبهشت ماه سال جاری ۴۰۰ هزار تن شکر به کشور وارد شد و ۲۰۰ هزار تن دیگر توسط چهار کشتی‌تا آخر ماه به کشور وارد میشود.
۹۴۰ هزار تن شکر به کشور وارد شد
مدیرعامل شرکت بازرگانی دولتی ایران با بیان اینکه سالانه حدود ۲ میلیون و ۲۰۰ هزارتن شکر در کشور مصرف میشود گفت: از اسفند ماه سال گذشته تا به امروز در مجموع ۹۴۰ هزار تن شکر توسط دولت به کشور وارد شده و ۸۰۰ هزار تن نیز شکر توسط بخش خصوصی با ارز ۴۲۰۰ تومانی واردات داشته است.
سیل حدود ۵۰۰ هزار تن شکر را از بین برد
وی افزود: رقم ۲ میلیون و ۲۰۰ هزار تن شکر مصرفی کشور در داخل تولید میشود و خودکفا هستیم اما به دلیل خسارت سیل ۴۰۰ تا ۵۰۰ هزار تن از محصول ما از دست رفت به همین منظور برای تامین کسری واردات انجام شد.
وی اظهار داشت: در سال ۹۶، دو میلیون و سی هزار تن شکر در کشور تولید کردیم و ظرفیت تولید دو میلیون و دویست هزار تن شکر وجود دارد اما سیل بخشی از محصول را از بین برد.
معاون وزیر جهاد کشاورزی گفت: سیل باعث شد که میزان برداشت شکر برای سال آینده نیز کاهش یابد به طوری که ۵۰۰ میلیارد تومان تولید کنندگان نیشکر خسارت وارد شده است.
وی اظهار داشت که نوسانات بازار محصولات کشاورزی در دنیا امری کاملاً طبیعی است اما وظیفه داریم دامنه این نوسانات را کم کنیم.
مردم برای خرید شکر به میادین میوه مراجعه کنند
سیف گفت: در حال حاضر به فور شکر در میادین میوه و تره بار توزیع میشود مردم می توانند برای خرید این محصول به این مکان ها مراجعه کنند.
وی در پاسخ به اینکه راهکاری برای توزیع این شکر در خرده فروشی ها وجود ندارد گفت: شرکت بازرگانی دولتی ایران در گذشته ۱۲۰ هزار عامل توزیع در کشور داشت که با دولت قرار داشتند و حتی بخش از موجود شکر در اختیار آنها بود اما امرز این سازوکار وجود ندارد.
سیف گفت: به اتاق اصناف تهران اعلام شد که اعضای خود را معرفی کنید تا شکر در اختیار آنها قرار گیرد اما با پاسخ منفی آنها رو به رو شدیم و خواهان اعطای این محصول به اتحادیه ها شدند. اتحادیه ها نیز برای خرید این محصول، تقاضای فروش غیرنقدی کردند که این امر خلاف نصقانون است، اما با اعتبار خود ۲۰۰ تن شکر به صورت چکی در اختیار آنها قرار گرفت.
هیئت های مذهبی برای دریافت شکر دولتی مراجعه کنند
وی اظهار داشت: اصناف باید ساختار خود را برای توزیع محصولاتی که دولت به قیمت مصوب در اختیار آنها می گذارد، آماده کنند.فروشگاههای زنجیره ای نیز سازو کار توزیع شکر به صورت فله را ندارند اما این محصول به وفور در میادین میوه و تره بار توزیع میشود.
سیف گفت: هیئت برای شب های قدر میتوانند با آوردن نامه از تبلیغات اسلامی، شکر مورد نیاز خود را دریافت کنند.
حضرت امام خامنه ای (حفظه الله تعالی):
« حضرت
خدیجه(س) در واقع مادر دوازده امام است؛ چون ایشان مادر امیرالمؤمنین هم
هست. ایشان امیرالمؤمنین را در آغوش خودش، در دامان خودش، در زندگى خودش
پرورش داده تا چند سالگى. » ۹۵/۲/۲۰
