مرگ بر آمریکا-مرگ بر اسرائیل
آهای کردهای غیور! با اسلام و مقاومت اسلامی بپرید نه با شیطان و رژیم صهیونیستی!
آمریکا جز به یغماگری و سواری ملتها نمی اندیشد!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
کردهای سوریه هم در مسیر تحقق آرزوی اسرائیل ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
«مصحلت مشترک» کردهای سوریه و آمریکا چیست؟/یک رهبر کرد سوری: آمریکایی‌ها ما را نیرویی قابل اعتماد دیده‌اند!
«واحدهای کرد مدافع خلق ابدا با ما [ارتش سوریه] هماهنگ نیستند. آنها
از مدتی پیش با ائتلاف بین‌المللی به رهبری آمریکا هماهنگ شده‌اند و آمریکا
هم با این حمایت، آنان را در طرح سیاسی مشخصشان یعنی جدا شدن از کشور
سوریه و تأسیس یک رژیم کردی در منطقه تشویق می‌نماید.»
گروه بین‌الملل رجانیوز: چند ماه پیش
بود که سیاستمدار کرد سوری، نوری بریمو، «نقشه‌ی کردستان سوریه» را منتشر
کرد که از عین دیوار (در بالاترین نقطه‌ی شمالی شرقی سوریه) تا اسکندرون
(در غرب کشور) را در بر می‌گرفت. در همان زمان هم انتشار این نقشه با
عکس‌العمل‌های مختلفی در بین کردها و تروریست‌های مخالف نظام سوریه مواجه
شد. هرچند بریمو به دلیل عضویت در حزب دموکرات کردستان، دشمن «اتحاد
دموکراتیک» [PYD] به حساب می‌آید، اما هر دوی این احزاب «مرجعیت کردی»
موجود در اربیل را [که با تمام قوا در حال تاختن به سمت تجزیه عراق و تشکیل
کشور مستقل کردستان است] قبول دارند.
[نقشه ی منتشر شده توسط نوری بریمو]
به
نوشته‌ی ایلی حنا در روزنامه‌ی الاخبار، کردها پس از سیطره بر شهر تل
ابیض در سوریه (که البته با همکاری تروریست‌های ارتش آزاد به دست آمد) گام
بزرگی در راستای محقق کردن نقشه‌ی بریمو برداشته‌اند، هرچند که محقق کردن
این نقشه، به عنوان هدف آنان «اعلام» نشده است.
گرچه
در ادبیات این احزاب کردی، «صحبت کردن» از «جدایی‌طلبی» [به دلیل
واکنش‌هایی که بر می‌انگیزد] خط قرمز به حساب می‌آید، ولی وقتی در عمل به
صحنه نگاه کنیم می‌بینیم که «حکومت خودگردان [غیرقانونی] کردها در شمال
سوریه» [که در دسامبر ۲۰۱۳ اعلام موجودیت کرد] موفق شده است با متصل کردن
دو «کانتون» خود یعنی حسکه به کوبانی، به مساحت جغرافیایی خود بیفزاید و
آماده‌ی برداشتن گام بعدی به سمت شهر عفریت در بالاترین نقطه‌ی شمال غرب
سوریه شود. [کانتون به تقسیمات کشوریِ خودگردان گفته می‌شود که مجموع آنان
یک واحد سیاسی بزرگ‌تر (و یا یک کشور) را به وجود می‌آورند. کانتون‌ها
مناطق کوچکی هستند که وسعتشان بعضا از حد یک شهر فراتر نمی‌روند ولی دارای
مرز و حکومت نیمه‌مستقل هستند. مهم‌ترین نمونه‌ی تقسیمات کانتونی، کشور
سوئیس است که تنها با ۸ میلیون نفر جمعیت، از ۲۶ کانتون تشکیل شده است.]
[نوری بریمو با پرچم کردستان! و تروریست های سوریه!]
البته
در ظاهر هم همهی شرایط میدانی و سیاسی برای کردهای سوریه مهیا است:
کردها حالا ارتشی آموزش‌دیده و فرماندهان و نیروهایی دارند که پیشتر هم جنگ
در کوه‌های قندیل ترکیه را تجربه کرده‌اند، و یک شاخه‌ی نظامی هوایی دارند
به اسم «ائتلاف بین‌المللی ضد داعش»! (یعنی آمریکا و ناتو که به شکل اساسی
در حال حمایت از کردهای مسلح هستند). از نظر اقتصادی هم بر چاه‌های نفت
رمیلان و تأسیسات گازی در السویدیه و صنایع مرتبط با پنبه در ریف حسکه و
مزارع گندم سیطره دارند و به تجارت دام هم می‌پردازند. از حیث بین‌المللی
هم روابط آنان با واشنگتن و غرب پس از دیدارهای علنی اخیر، رو به گسترش
است؛ از دیدار با دانیل روبنشتاین (مسئول پرونده‌ی سوریه در وزارت امور
خارجه‌ی آمریکا) در پاریس در ۱۲ اکتبر ۲۰۱۴ گرفته تا «فتح سیاسی»شان در
کاخ الیزه که رئیس جمهور فرانسه، فرانسوا اولاند شخصا به استقبال رهبران
سیاسی و نظامی حزب «اتحاد دموکراتیک» آمد.
ظاهرا
چیزی نمی‌تواند جلوی کردها را بگیرد: نه رئیس جمهور ترکیه رجب طیب اردوغان
(که خودش در کار خودش مانده و درگیر پیامدهای انتخابات اخیر پارلمانی
ترکیه است) و نه ارتش سوریه که توافقنامه‌هایی با نیروهای کرد موسم به
«واحدهای مدافع خلق» امضا نموده و اکثر آنها هم چندی بعد نقض شده‌اند.
سه
روز پیش بود که باز بر «پیوند ازدواج» کردها و ائتلاف بین‌المللی در ریف
رقه «تأکید مجدد» شد: «عشق طرفینی» باعث شد چندین حمله‌ی هوایی در حمایت از
پیشروی کردها به تل ابیض و ریف آن صورت گیرد. پیش از این هم ده‌ها حمله‌ی
هوایی به نفع آنان در کوه عبدالعزیز و تل حمیس و تل براک (در ریف حسکه)
صورت گرفته بود.
حالا برای همهی
ناظران واضح شده که هواپیماهای ائتلاف بین‌المللی جایی را بمباران نمی‌کنند
مگر با هماهنگی کردها. این را می‌شد به وضوح در حمله‌ی مستمر چند روزه
داعش برای تصرف حسکه دید. در آن جریان ارتش سوریه موفق شد به تنهایی [و
بدون هیچ حمایت خارجی] از سقوط شهر جلوگیری کند (در حالیکه کردها سرسوزنی
تحرک برای جلوگیری ازسقوط شهر انجام ندادند). ظاهرا طرح این بود که شهر به
دست داعش بیفتد و آن وقت کردها با همراهی هواپیماهای ائتلاف بین‌المللی
وارد صحنه شده و داعش را از شهر بیرون کنند و به این ترتیب، بر مرکز استان
حسکه هم سیطره پیدا کنند!
یک منبع
رسمی سوری در استان حسکه در همین رابطه می‌گوید: «واحدهای کرد مدافع خلق
ابدا با ما هماهنگ نیستند. آنها از مدتی پیش با ائتلاف بین‌المللی به رهبری
آمریکا هماهنگ شده‌اند و آمریکا هم با این حمایت، آنان را در طرح سیاسی
مشخصشان یعنی جدا شدن از کشور سوریه و تأسیس یک رژیم کردی در منطقه تشویق
می‌نماید.»
در
این بین، عبدالسلام الاحمد از رهبران گروه کرد «جنبش جامعه‌ی دموکراتیک»
در گفتگو با الاخبار مدعی شده است: «شکست نظام تک‌حزبی و جمع کردن همهی
اختیارات در دست حکومت [مرکزی] ثابت شده است. تجربه‌ی کشورهایی که از سیستم
غیرمرکزگرایی برخوردارند [کانتونیسم یا فدرالیسم] نشان داده که این
نظام‌ها از موفق‌ترین نظام‌های حکومتی بوده‌اند. و طرح حکومت خودگردان که
در حال حاضر [به صورت غیرقانونی در مناطق کردنشین سوریه] اجرا می‌شود در
همین چارچوب قرار دارد و امیدواریم که تبدیل به نمونه‌ای شود که بقیه‌ی
مناطق سوریه هم از آن الگو بگیرند.»
[عبدالسلام الاحمد]
عبدالسلام
الاحمد مدعی است که امروز بین کردها و ائتلاف بین‌المللی «مصلحت مشترکی در
جنگیدن در سنگر واحد» وجود دارد چراکه ائتلاف بین‌المللی «در واحدهای
مدافع خلق، نیرویی قوی و قابل اعتماد برای جنگیدن در تمام جبهه‌ها» دیده
است.
این رهبر کرد در پاسخ
به اتهاماتی که درباره ی رفتار نژادپرستانه‌ی کردها (در مقابل عرب‌ها) و
رفتارهای غیر انسانی نیرهای مسلح کرد در مناطقی که تصرف کرده‌اند مطرح شده
نیز می‌گوید: «اینها یک سری شایعه است که برخی‌ها آن را مطرح می‌کنند تا در
صفوف نیروهای دموکرات [منظور کردهای مسلح و تروریست‌هاست!] جدایی ایجاد
کنند و نیروهای عربی که با ما در کشور سوریه شریکند را نگران نمایند. شما
می‌دانید که غیرنظامیان از مناطقی که در آن درگیری ایجاد می‌شود کوچ میکند
و می‌روند و ما هم برای حفظ جان آنها بعضا مجبور می‌شویم مناطق درگیری را
از حضور غیرنظامیان تخلیه کنیم.»
اما
یکی از فرماندهان سوری حاضر در استان حسکه (که از گذشته در هماهنگی‌ها با
حزب کرد اتحاد دموکراتیک حضور داشته، معتقد است که برای حفظ امنیت استان
حسکه و در امان ماندن آن بهتر است این هماهنگی ادامه پیدا کند ولی این را
کتمان نمی‌کند که درباره‌ی نیت کردهای مسلح حسکه در ذهنش شک و تردید‌هایی
دارد چراکه به گفته‌ی او: «آنها مدام تلاش می‌کنند ماجراهایی ایجاد کنند تا
ارتش را وارد درگیری مسلحانه با خودشان کنند و در نتیجه‌ی آن بتوانند وارد
عمل گسترده شده و نظام سوریه را از این استان بیرون کنند.» این شک و
تردید‌هایی که درباره هدف کردها در ذهن مسئول سوری وجود دارد چندان بی‌ربط
هم نیست. در یکی از نمونه‌های این موارد، در ژانویه‌ی امسال نیروهای کرد
تلاش کردند مناطق تحت نفوذ خود در شهر را گستر دهند و همین موجب درگیری بین
آنان و ارتش سوریه شد. یا همین چند روز پیش که داعش به شهر حسکه حمله کرده
بود، کردهای مسلح با این توجیه که در محله‌های مورد هجوم، ساکنین کرد وجود
ندارند، از مشارکت در دفاع از شهر امتناع کردند. آخرین نمونه‌ی درگیری‌ها
هم به جریان محاصره‌ی چند روز پیش زندان علایا در قامشلی (در شمال حسکه)
توسط کردهای سملح باز می‌گردد که خواستار آزادی دستگیرشدگان خودشان بودند
که در جریان بازداشت متقابل ارتش و کردها، به زندان افتاده بودند.
عبدالکریم
صاروخان «رئیس شوری دفاع منطقه‌ی الجزیرة» [الجزیره، نامی است که کردها
استان حسکه را با آن می‌خوانند] هم (بدون اشاره به اهداف بلندمدت آمریکا و
کردها در تجزیه‌ی منطقه به نفع اسرائیل) مدعی است همکاری جاری بین واحدهای
مدافع خلق و ائتلاف بین‌المللی ضد داعش تنها در نتیجه‌ی «اشتراک منافع»
آنها ایجاد شده است: «چون واحدهای مدافع خلق می‌خواهند از خطر داعش برهند و
آمریکا هم تمایل دارد تلاش‌هایش در مقابله با داعش به موفقیت رسیده و ضد
این گروه در منطقه پیروزی‌هایی کسب کند، با یکدیگر همکاری می‌کنند»
[عبدالکریم صاروخان]
البته
او خود در ادامه و بدون در نظر گرفتن وقایع میدانی و شاید برای کاستن از
فشارهای مردم جهان اسلام ضد طرح اسرائیلی تجزیه مدعی شده است: «ای بسا
آمریکا و کشورهای غربی فکرهایی پیرامون طرح‌های تجزیه یا از این قبیل مسائل
داشته باشند. هرچند من اینطور فکر نمی‌کنم [!!] ولی یقینا محال است که ما
ابزاری برای تقسیم سوریه باشیم. چون تمامیت ارضی سوریه برای ما خط قرمز است
[البته خواننده نباید فراموش کند که کردهای عراق که امروز در مسیر تجزیه
عراق می‌تازند هم ابتدا از اقلیم خودمختار شروع کردند!] ما معتقدیم که
سیستم مدیریت خودگردان [که مقدمه‌ای است برای تجزیه‌طلبان] بهترین روش برای
اداره‌ی سوریه است. ما به مفهوم ملت دموکراتیک که تمامی بخش‌های ملت را در
بربگیرد اعتقاد داریم و تلاش می‌کنیم ملت دموکراتیک را تقویت کنیم و
اعتقاد نداریم که قوم کرد را ضد دیگر اقوام و ادیان تقویت کنیم!»
۹۴/۰۳/۳۰