برگی از دقّت امیرالمؤمین(ع)در بیت المال/حکایت قوه قضائیۀ فشل و تبدیل بیت المال به بیت الحال

حضرت امام خامنه ای(حفظه الله تعالی):۱۳۷۴/۱۱/۲۰

« نزدیکترینِ انسانها به امیرالمؤمنین علیه‌الصّلاةوالسّلام، جناب عبداللَّه بن عباس، پسر عمو، شاگرد، رفیق و همراز و مخلص و محبّ واقعی آن حضرت بود. وقتی خطایی از آن بزرگوار سر زد - مقداری از اموال بیت المال را که فکر کرده بود سهم او میشود، برداشته و به مکّه رفته بود - امیرالمؤمنین علیه‌الصّلاةوالسّلام چنان نامه‌ای به وی نوشت که با خواندن آن، مو برتن انسان راست می‌ایستد.تعبیر امیرالمؤمنین علیه‌الصّلاة والسّلام در نامه، خطاب به عبداللَّه‌بن‌عباس این است که « تو خیانت کردی! » آن‌گاه میفرماید: « فانّک ان لم تفعل »؛ اگر این کاری که گفتم نکنی، « ثمّ امکننی اللَّه منک »؛ بعد دستم به تو برسد، « لاُعذرنّ الی اللَّه فیک » پیش خدا درباره تو خودم را معذور خواهم کرد. یعنی من سعی میکنم به‌خاطر تو، پیش خدا خجل و سرافکنده نشوم. « ولأضربنّک بسیفی الّذی ما ضربت به احداً الّا دخل النّار »؛ تو را با همان شمشیری خواهم زد که به هرکس این شمشیر را زدم، وارد جهنّم شد! این جمله باز بالاتر است: « وَ واللَّه لو انّ الحسن والحسین فعلا مثل الّذی فعلت ما کانت لهما عندی هوادة »؛ به خدا سوگند، اگر این کاری را که تو کردی، حسن و حسین من بکنند، پیش من هیچ‌گونه عذری نخواهند داشت. « ولاظفرا منّی باراده »؛ هیچ تصمیمی به نفع آنها نخواهم گرفت. « حتّی آخذالحقّ منهما و اذیح الباطل انّ مظلمتهما »؛ حق را از آنها هم خواهم گرفت. امیرالمؤمنین علیه‌الصّلاةوالسّلام با آن‌که میداند حسن و حسین معصومند؛ اما میگوید اگر چنین اتّفاقی هم - که نخواهد افتاد - بیفتد، من ترحّم نخواهم کرد. این شجاعت است. »